เราไม่ทราบเทคนิคการแรปอะไรนะคะ แต่แรปไลน์ของ blackpink มีความต่างกันชัดเจน เรายกให้เป็นจุดแข็งข้อหนึ่งของ blackpink เลย ยกตัวอย่างเพลง whistle นี่เอกลักษณ์ชัดเจนมาก เวลาเจนนี่แรป ลักษณะการแรป น้ำเสียงการแรป ท่าทางการแรป และบุคลิกส่วนตัวของน้องจะเป็นแนว 'แรปควีน' สำหรับเรา เจนนี่ให้ความรู้สึกแบบนี้ เก๋ๆ ควีนๆ แรปเร็วน้องจะดุมาก (ดูจากเพลงตู่) แต่เราชอบน้องเวลาแรปโฟล์วมากกว่าค่ะ มันดูเก๋ๆ ชิคๆ ดี

แต่ลิซ่าจะต่างออกไป น้องเป็นคนที่มีความเท่ในตัวสูง มีความ swag โดยธรรมชาติ ซึ่งความแรป swag นี่เองที่ตกคนต่างชาติเยอะ น้องมาแนวแรปผิวสี อเมริกันสไตล์ ซึ่งเจอน้อยมากในวงการเคป็อป ลิซ่าสามารถตก non - kpop ที่ติ่งแต่สากลอย่างเราได้ง่ายๆ เลย เพราะน้องไม่ดิบเกินไป performance ของลิซ่าจะซุกซนขี้เล่น แต่เท่ ดูแสบกวนๆ แต่พอแรปจบก็ต้องร้องว้าว รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว โดนมากับตัว เราจึงรู้สึกว่าเสน่ห์ลิซ่าอันตรายมากเลยค่ะ
สรุปคือ แรปดีกันทั้งคู่ มีเสน่ห์ดึงดูดเวลาแรปทั้งคู่ แต่ให้ความรู้สึกแตกต่างกันเวลาแรป แต่ชอบแบบไหนก็ขึ้นอยู่กับรสนิยม ถ้าฝั่งตะวันตกชอบเยอะๆ ก็ต้องยกให้ลิซ่าค่ะ

(เพิ่มเติมค่ะ อาจจะไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้ แต่เราอยากบอก อิอิ : ข้อดีของ blackpink คือ ทุกคนเป็นตัวของตัวเองบนเวที แต่พออยู่ด้วยกันมันเข้ากันมากๆ ทำให้ไม่แปลกใจที่เขาชมว่า เด็ก 4 คนนี้มีความยูนีคมาก มีความเป็นธรรมชาติตามบุคลิกตัวเอง ไม่ถูกปรุงแต่งจนเพี้ยนเกินไป ถึงจะเกลียดและหมั่นไส้หยางแค่ไหน แต่ก็ต้องยอมรับว่า การปั้น การวางตัวเดของ blackpink ลงตัวมากจริงๆ ทั้งแรปไลน์ โวคอลไลน์)

จริงๆ การ Rap นี่ยากนะ ..เท่าที่รู้จักโลกของ Rap มา (แต่ไม่ใช่สายฟังดุเดือดจ๋าเป็นเมนนะ) มันเฉียดๆ กับ Hip-Hop ...มันจะเหมือนๆ กับบ่นๆ เน้นที่เนื้อหาที่พ่นออกมามากกว่าความคล้องจองของคำและเข้ากับจังหวะ ซึ่งถ้ายิ่งเป็นจังหวะ Beat up-Beat down เล่นคำ หรือแค่วลีเจ๋งๆ เมื่อก่อนข้าเจ้าจะรู้สึกว่ามันเป็น Hip-Hop ซะมากกว่า ... โลกของ Rap จริงๆ เมื่อก่อนเน้นเนื้อหาในสารที่จะสื่อ กับอารมณ์ของน้ำเสียงเพื่อเล่าเรื่องราว ...แต่เดี๋ยวนี้ Trend มันอาจจะออกมา Blend กันแล้วก็ได้ ขึ้นอยู่กับรสนิยมแต่ละยุค... ชอบในจุดเนื้อหา (ถ้าฟังออก) ก็ได้ ชอบในลีลา ความไหลลื่นก็ดี หรือแม้แต่ชอบใน Beat กับ Melody ก็ขอแค่ว่ามันไม่เน้นโน้ตออกมาเป็น Pattern เดียวกับท่อนร้องปกติก็ฟังเป็น Rap ได้ ...

อันนี้ไม่ใช่บ่นนะ ...แค่อธิบายความรู้สึกจากที่สัมผัสกับแนวนี้ผ่านๆ จากเมื่อก่อน ...

.. กลับมาที่แม่น้องโอ่ง ...เอ๊ย! น้องลิซ.. ก็อาจจะเป็นได้ที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้ไปเจอภาพ Lefteye-TLC (ส่วนตัวข้าเจ้าว่าต่างกันตรงที่ Lisa-TLC นั้นจะ Rap โทนหนักกว่าหน่อย จริตจะดุดันกว่านิดๆ และไม่ได้เด่นสไตล์ Face-Expression แบบนู๋ลิซ BP) ซึ่งคนผิวสีทางฝั่งตะวันตกเค้าจะชอบได้ไม่ยากเพราะซึมซับวิธีการ Rap ได้ง่ายกว่าแบบ K-Rap ที่อย่างที่ข้างบนได้แชร์กันในเรื่องความเร็วและพยางค์สั้นๆ ของภาษาที่ในฝั่งเอเชียภาษาจะมีความละเอียดเป็นคำเสียงสั้นๆ ได้ แต่ในทางภาษาอังกฤษต้องเป็นคำๆ ชัดๆ ไปเลย ..ซึ่งนั่นทำให้แม้จะมีความพยายามที่ฝั่ง K-Pop เมื่อก่อนที่อยากจะตีตลาดฝั่งตะวันตกด้วยการยัดท่อน Rap เข้าไปให้ได้ (แต่เป็นภาษาตัวเอง) มันเข้าถึงได้ยาก ร้องตามยาก รู้สึกตามยาก ...เพราะพื้นฐานของ Rap คือ "เนื้อหาที่สื่อ" .. แต่ถ้าไม่เข้าใจเนื้อหาแล้ว ต่อให้ Flow แค่ไหน ก็จะรู้สึกได้แค่ถึง Melody ...

..นึกภาพง่ายๆ ก็คล้ายเราเผลอไปได้ยินลำตัดที่ใช้คำเป็นภาษาอังกฤษ .. จินตนาการความเข้าถึงได้ยากโคตรๆ ..

.. แต่เท่าที่ทราบมา BP ใช้นักแต่งเนื้อเพลงที่เริ่มต้นจากการเป็นเนื้อร้องหรือท่อน Rap เป็นภาษาอังกฤษมาก่อน แล้วค่อยแต่งเนื้อร้องภาษาเกาหลีเข้าไป ..เพราะงั้น โดย Melody แล้ว มันจะมีพื้นดนตรีตะวันตกเป็นฐานมากกว่าความเป็นแนว K-Pop ..ทำนองกับจังหวะดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ภาษา Rap เริ่มต้นมาจากเนื้อหาภาษาอังกฤษ ตอน Pre-REC ก็ทำให้เข้าใจในเนื้อหาท่อน Rap ไม่ยาก ก็อาจจะทำให้เป็นงานของน้องลิซที่จะ Rap ออกมาได้เข้าถึงอารมณ์ในสไตล์ของตัวเองมันเข้าปากเข้าจริต ...และเสน่ห์ทางสีหน้าและการแสดงยามอยู่บนเวทีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของลิซเอง (น้องได้เปรียบในเรื่องรูปร่างนะ เป็นรูปร่างดูโปร่ง สูงระหงส์ ดูเป็น Model ที่แข็งแรงที่หาไม่ได้ง่ายๆ ในแนว Rap ซึ่งมันจะ Contrast จนทำให้การ Rap มันดูเด่นมากเข้าไปอีกเวลาอยู่บนเวที) ด้วยการที่ลิซเป็นคนที่แสดงออกทางสีหน้า มันทำให้ดูน่ามองน่าติดตามมากกว่าการออกมากำไมค์ก้มหน้างุดๆ พ่นๆ บ่นๆ แบบ Rapper สไตล์เก่า ... มันเลยทำให้ทางฝั่งตะวันตกสะดุดตาหนักเข้าไปอีก ...หนักกว่าแค่ท่อน Beat ที่ลงตัวกับเนื้อร้อง ..

... เรียกได้ว่า การแสดงของแม่น้องโอ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ขับให้การ Rap ที่เริ่มต้นพื้นฐานการแต่งคำและทำนองมาดีอยู่แล้ว ให้มันชวนน่ามองน่าฟังมากขึ้นไปอีก ...เป็นสไตล์ Swagger (ส่วนเจนดึกจะออกแนว Fierce)   

นี่ยังไม่นับใบหน้า Alive Baby doll อีกนะ ... ถือว่า YG มองขาดจริงๆ ที่ดันน้องเค้าให้มาทาง Rapper มากกว่าสายร้อง (ถือว่าพื้นฐานการร้องที่ดีอยู่แล้วเป็นไม้ตายเสริมละกันถ้าได้ Solo ขึ้นมาจริงๆ ..เผื่อมี Surprise)

ส่วนตัวเราว่านอกเหนือจากความ swag ความคูลๆของน้องแล้ว น้อง flow ดีมากๆ แร๊พแบบไม่มีสะดุด สามารถลื่นไหลไปตามธรรมชาติ สังเกตท่าทาง รูปปาก เนื้อแร๊พ มันเข้ากันจนละสายตาไม่ได้ เท่าที่ดู reaction หลายๆช่องมา เค้าบอกน้องลิซนี่ flow ดี ความ swag มีเยอะมากๆ นี่ว่าถ้าแร๊พแล้ว swag อย่างเดียวขาด flow ในตัวก็เหมือนขาดอะไรไป หรือกลับกันถ้า flow ดี ความswag น้อยก็หรือไม่มีเลยก็ไม่ต่างกัน

ยิ่งเวลาดูคลิปแสดงสด ในโคเชลล่าหรือแม้กระทั่งในคอน การแสดงออกทางสีหน้า ท่าทาง มันส่งต่อกันให้โดดเด่นมากๆ ซึ่งpoint ตรงนี้เราว่ามันสำคัญมากๆเลย


ทั้งหมดเราคืออยากสื่อว่าน้องลิซมีหมดที่กล่าวมา น้ำเสียงเป็นเอกลักษณ์ซึ่งเป็นที่จดจำได้ง่าย เราว่ามันทัชใจคนฟังมากๆ แร๊พเปอร์ทางตะวันตกเค้าถึงชอบ

-เนื้อเสียงดี เสียงเต็มแอบเป็ดนิดๆซึ่งมันทำให้ดู swag และ cool และยังมีช่องเสียงอื่นๆที่จะไปแนวหวานๆใสๆ หรือจะเสียงสูงๆลมๆแนวเจ้าหญิงดิสนี่ย์ก็มี

-เสียงแข็งแรงกำลังพอดี เป็นนักเต้น ปอดคงแข็งแรงเยี่ยงนักกีฬา ทำให้ control dynamic สั้น ยาว หนัก เบา  สูง ต่ำ ได้ตามที่ใจคิด

- สำเนียงดีไม่ใช่แค่มีสำเนียง American แต่เป็น American แบบ badass californian girl (แต่บางคำที่น้องอยากเน้นแบบร้ายๆกวนๆ ก็รู้จักใช้สำเนียง midwest ซึ่งมันได้ใจคนอเมริกันเหมือนน้องแสดงความสนใจในวัฒนธรรม /ภาษา เหมือนให้เกียรติเค้า)

-รู้จักเลือกใช้ groove ที่เหมาะกับเพลงนั้นๆ บางเพลงก็ rap แบบหน่วงๆโยนๆ บางเพลง rap แบบลง barเป๊ะๆ ซึ่งน้องทำได้เป๊ะจริง แสดงว่าเป็นคนเข้าใจดนตรี และมี flow ในการ rap ที่สุดยอดไม่ว่าจะ rap แนวไหน ความ flow ทำให้ฟังแล้วมันดูสะอาด ไม่รกเลอะเทอะ หรือไม่ร้อง lay back แนวคนดำที่บางทีคนฟังฟังแล้วเหนื่อย หรือดูมันdarkๆเมาๆไป แต่แนวน้องคนฟังฟังไม่เบื่อไม่รำคาญ อยากฟังน้องrapเรื่อยๆ ผลลัพธ์คือทำให้แนวการ rap ของน้องมันฟังง่าย ถูกหูทุกคน ไม่โดนยี้

-บุคลิคแบบ girl crush เป็นใบเบิกทางให้ไม่ถูกผู้หญิงด้วยกันหมั่นไส้หรือโดนตั้งแง่มากนัก ทีนี้ทำอะไรก็มีคนพร้อมใจกันชื่นชม (พวกคนที่ไม่ชอบส่วนใหญ่ก็เพราะอิจฉา)