ผมทำงานบริษัทนั่นล่ะตอนจบใหม่ๆ แล้วช่วงนึงเลือกที่จะออกมาค้าขาย ตั้งแต่นั้นชีวิตก็ขึ้นๆลงๆลุ่มๆดอนๆมาตลอด..

ทุกวันนี้40กว่าแล้ว ยังลุ้นเดือนต่อเดือน แฟนก็เลิกไปนานแล้วเห็นเค้าจะมีอนาคตผมเลยขอเลิกเองเลย

เพื่อคนนึงจบปวส.ทุกวันนี้รับเงินเดือนรวมค่าโน่นนี่ 3-4 หมื่น 

อีกคนปวช.ได้เมียดี มีรถ2คัน ลูก2คน ใช้ชีวิตสบายๆ ( ได้ดีเพราะเมีย )

อีกคนจบม.6 มีรถคันใหญ่ มีลูกสาว2คน อยู่บ้านในโครงการ ( อันนี้ได้ดีเพราะเมียอีกคน )

อีกคนปวส.ทำธุรกิจเองไปได้ดี มีบ้าน รถ เมีย ลูกสาว

อีกคนปวช.ทำธุรกิจเอง ไปได้ดี ได้เมียช่วยกันทำมาหากิน

..............ผมมานึกดูถ้าสิบกว่าปีก่อนโน่นผมไม่ออกจากงานประจำ คงมีความมั่นคงมากกว่านี้ ทั้งหน้าที่การงาน รายได้

ทุกวันนี้ญาติๆก็คอยถามทำอะไรๆ....( ญาติๆได้ดีกันหมด )

ข้อดีอย่างนึงที่ผมภุมิใจคือ ได้ดูแลพ่อแม่ตอนท่านป่วยหนักทั้งคู่ ( นอนติดเตียงผมต้องเปลี่ยนแพมเพิส หาข้าวปลา พาไปรพ. )

ผมได้ดูแลจนท่านเสียที่รพ. มีคนบอกเยอะว่าผมจะได้ดีเพราะดูแลพ่อแม่ขนาดนี้ 

แต่ชีวิตจริงยังลำบากอยู่เลย...