คือมีเพื่อนคนหนึ่งที่เคยรู้จักมาก่อนก่อนที่จะขึ้นมัธยม พอขึ้นมัธยมตอนม.1 ก็ไม่ได้สนิทกันมาก ลืมบอกไปว่าโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนหญิงล้วน พอขึ้นม.2 มาไปเห็นบางมุมที่เพื่อนคนนี้มันน่ารักมากๆ จนตกหลุมรักไปตอนไหนก็ไม่รู้ เราเริ่มทำตัวสนใจเพื่อนคนนี้มากขึ้น ซึ่งก็น่าจะรู้ว่าเราชอบอยู่นะ เดินไปไหนก็ทักทายกันตลอด แต่มีวันหนึ่งเพื่อนคนนี้ก็แปลกไปเหมือนกัน ดูเขินๆเวลาเราทัก ไม่กล้าสบตา บางทีก็หัวเราะกลบเกลื่อนเวลาเขิน แต่บางทีเราก็มีความรู้สึกว่า เห้ย! นี่เป็นเพื่อนเรานะเว้ย อีกอย่างก็กลัวเสียเพื่อน แต่ที่คิดก็น่าจะเป็นสมอง แต่หัวใจมันไม่คิดแบบนั้น มันพยายามที่จะคิดหาเรื่องให้มันโรแมนติกตลอด นี่เดือนหน้าก็จะชวนกันไปดูหนังอีกแล้ว แต่บางทีก็รู้สึกเศร้านะ ที่เราไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย ทั้งๆที่เค้าอยู่ตรงหน้า ไม่รู้เลยว่าเค้ารู้สึกยังไง
มันก็เหมือนเราคุยกัน แต่ไม่มีใครรู้ จะไปต่อหรือจะพอแค่นี้ดี บางทีมันก็เหนื่อย😩