วันเสาร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ.2562 ผมนึกถึงงานศิลป์แผ่นดินที่ย้ายไปจัดแสดง ณ พิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน
ตำบลเกาะเกิด อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา  ซึ่งผมยังไม่ได้ไปชม แต่แม่เคยไปชมที่พระที่นั่งอนันตสมาคมมานานแล้ว
ก่อนวันแม่เลยอยากพาแม่มาเที่ยวที่ พิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน ณ ตำบลเกาะเกิด อำเภอบางปะอินจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

 

เช้าสิบโมงผมออกจากบ้านดอนเมือง ขับไปตามเส้นโลคัลโร้ด แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าเส้นรังสิต-ปทุมธานี ตรงไปจนเจอแยกรพ.เซนต์คาลอส เลี้ยวขวาตรงแยก ขับตรงไป เจอสะพานข้ามแนกให้ขึ้นสะพาน สะพานจะเลี้ยวไปทางชวา ลงสะพานขับตรงไปอย่างเดียว จนเจอถนนวงแหวนบางปะอิน ให้ตรงข้ามสะพานไป ขับไปจนเจอสะพานข้ามแม่น้ำ ข้ามสะพานแล้วตรงไปอีกไม่ไกลจะเห็นป้ายบอกพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน ตรงไปตามป้ายบอก พิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดินจะอยู่ด้านขวา ให่เลี้ยวขวาตามป้ายก็จะถึงที่หมาย พิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน

จอดรถแล้วเดินไปขึ้นรถรางจะมีเจ้าหน้าที่แนะนำตลอดทาง
เจ้าหน้าที่ที่นี่ยิ้มแย้ม อัธยาศัยดีมากครับ

ลงรถรางก็เดินตรงไปซื้อตั๋วเข้าชม จะมีบัตรเข้าชมพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน และนิทรรศการโขนพระราชทาน ผมแนะนำให้ชมทั้งสองที่เลยครับ
คุ้มค่าและน่าชมทั้งสองที่ ผู้สูงอายุ นักเรียน นักศึกษามีส่วนลดค่าบัตรด้วยนะคับ
รายละเอียดการเข้าชม
เปิดทำการ : วันอังคาร – วันอาทิตย์
» เวลา 10.00 น. - 15.30 น.
(จำหน่ายบัตร 9.45 - 15.00 น.)
» พิพิธภัณฑ์ ปิดทำการ
      » ทุกวันจันทร์
      » วันหยุดเทศกาลปีใหม่ และเทศกาลสงกรานต์

ึ 
ซื้อบัตรเข้าชมแล้วก็ถ่ายรูปและชื่นชมกับงานชิ้นแรกของสมาชิกศิลปาชีพกันก่อนครับ
สวยงามละเอียดมาก อลังการ และอึ้งกับผลงานแรก

จากนั้นเราจะต้องนำกระเป๋าถือ มือถือ และอื่นๆ ยกเว้นกระเป๋าสตางค์ไปเก็บในล็อคเกอร์ครับ
ภายในพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดินห้ามถ่ายภาพครับ

ผมนำภาพภายในพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดินจาก Line today และ The standard มาให้ชมภายในพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดิน
แต่ละชิ้นงานที่ได้ชม งดงามมากๆครับ และทำให้คิดถึงพระมหากรุณาธิคุณของในผลวงรัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนีพันปีหลวงเหลือเกินครับ

หลังมีประกาศปิดปรับปรุงพระที่นั่งอนันตสมาคม เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ซึ่งเป็นสถานที่ในการจัดนิทรรศการศิลป์แผ่นดิน นิทรรศการที่รวบรวมงานหัตถศิลป์ชั้นสูง ผลงานช่างจากสถาบันสิริกิติ์ มาจัดแสดง ผมและเพื่อนๆอีกหลายคนที่ยังไม่มีโอกาสได้รับชม ศิลป์แผ่นดินกลับมาอีกครั้ง ในรูปแบบพิพิธภัณฑ์ ณ สถานที่แห่งนี้ ศูนย์ศิลปาชีพเกาะเกิด จ.พระนครศรีอยุธยา

บนเนื้อที่กว่า 2 พันไร่ ถูกจัดสรรออกเป็น 4 ส่วน ประกอบด้วย พื้นที่ทำเกษตรกรรม อาคารฝึกงาน กลุ่มหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง และอาคารพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ ที่ถูกตกแต่งภายใต้แนวคิดพิพิธภัณฑ์ในสวนสวย
เมื่อก้าวเข้าสู่ภายในอาคาร ที่ส่วนจัดแสดงชั้น 1 เริ่มต้นที่ห้องปีกแมลงทับสีเขียวเหลือบรุ้งอันวิจิตร สวยงามตระการตา

งานฝีมือเครื่องเงินเครื่องทอง ลงยาสี จำลองหมู่เรือพระที่นั่งจากขบวนเรือพระราชพิธี เรือพระที่นั่งศรีสุพรรณหงส์ เรือพระที่นั่งมงคลสุบรรณ และเรือพระที่นั่งศรีประภัศรไชย ที่กลางลำเรือประดิษฐานบุษบกทองคำ ประกอบฉัตร เรียงรายอย่างสง่างาม
ฉากจำหลักไม้เรื่อง สังข์ทอง ฝีมือช่างจำหลักไม้อันวิจิตร สร้างชีวิตให้แผ่นไม้ผืนใหญ่ เล่าเรื่องราววรรณคดีไทย รังสรรขึ้นจากไม้ถึง 3 ชนิด ทั้งไม้สัก ไม้โมกมัน และไม้อุโลก ฉลุฉากให้ปรุทะลุไปใช้ร่วมกับฉากเรื่อง หิมพานต์ที่อยู่อีกด้านอย่างกลมกลืนน่ามหัศจรรย์


ขึ้นมาที่ชั้นสองก็ต้องตื่นตา กับฉากถมทองขนาดใหญ่สีเหลืองอร่าม เรื่องรามเกียรติ์ ฉากสำคัญในวรรณคดี ที่ถ่ายทอดผ่านงานถมทอง ศิลปะโบราณสมัยกรุงศรีอยุธยา  บุษบกมาลา จำลองแบบจากพระที่นั่งบุษบกมาลามหาจักรพรรดิพิมาน ณ พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ในพระบรมมหาราชวัง เป็นเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศ ที่ผสมผสานงานฝีมือจากช่างถึง 7 แผนก อันได้แก่ งานแกะสลักไม้ , เครื่องเงินเครื่องทอง,ช่างถมทอง,ช่างคร่ำ,งานตกแต่งปีกแมลงทับ และงานย่านลิเภา


ภาพภายในพิพิธภัณฑ์ศิลป์แผ่นดินจาก Line today และ The standard

จากนั้นเราก็แวะดื่มเครื่องเย็นๆ นั่งพักชิวๆก่อนไปชมนิทรรศการโขนพระราชทานต่อคับ

พักผ่อนตามอัธยาศัยแล้วเนาก็มารอรถราง เพื่อนั่งต่อไปชมที่นิทรรศการโขนพระราชทาน ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้กันครับ

นั่งรถรางป่านแปลงนาวาธิต อากาศดี ลมเย็น ต้นข้าวเขียวขจีครับ

 
ถึงแล้วครับอาคารจัดแสดงนิทรรศการโขนพระราชทาน เรียนรู้เรื่องโขนกันครับ

ลงรถแล้วเราลงทะเบียนแล้วเราขึ้นไปชมนิทรรศการเรียนรู้เรื่องโขน โขนพระราชทาน

จุดแรกเป็นส่วนของฉากเรือขนาดใหญ่ เจ้าหน้าที่อธิบายอย่างละเอียดและพาชมเรือครับ


จุดที่สองเป็นเครื่องแต่งกาย ศิราภรณ์ และการปักลายผ้า ของการแสดงโขน
ลวดลายละเอียดสวยงามมากๆครับ


จากพระราชปรารภในสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ที่ทรงตระหนักถึงการอนุรักษ์ศิลปะการแสดงโขน และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้จัดสร้างพัสตราภรณ์หรือเครื่องแต่งกายโขนขึ้นสำหรับใช้ในการแสดงโขนพระราชทาน โดยทรงให้ยึดถือรูปแบบเครื่องแต่งกายโขนแบบโบราณ แต่มีความคงทนและสวยงามยิ่งขึ้น นับเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปิน ช่างฝีมือแขนงต่าง ๆ ทุ่มเทสร้างสรรค์งานศิลป์ ฟื้นฟูเทคนิคต่าง ๆ แบบโบราณที่เกือบเลือนหายไปนำมาพัฒนาเพื่อให้เหมาะกับการแสดงบนเวทีในปัจจุบันอีกครั้ง