เครียดมากตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา สอบผ่านน้อยมาก  เราอยู่สายวิทย์-คณิต ของพิเศษเลยจ้าทั้งเรียนหนักทั้งงานเยอะครูก็ชอบมาตรฐานสูงกับห้องเราอีก เป็นเด็กวิทย์ คณิตห้องพิเศษต้อง เก่งอย่างงั้นอย่างงี้ คือไม่อะ เราไม่ไหวแล้ว ฟิสิกส์ ชีวะ คณิต ไม่เคยสอบผ่านเลยจ้า เวลาเครียดเพื่อนจะพูดให้เราฟังว่า  "เครียดทำไม ไปเครีนดตอนทำงานดีกว่า" ถึงจะช่วยได้นิดหน่อย แต่เราก็แอบแย้งคำพูดนี้อยู่ แล้วเพื่อนก็จะปลอบเราว่า"สอบผ่านไม่ได้แปลว่าจะเป็นคนเก่ง" แงงงแต่สมัยนี้ ใครเขาก็เอาคะแนนสอบ เอาเกรด มาวัดความรู้คนทั้งนั้นืเราเครียด จนจะย้ายห้องแบบย้ายแน่ๆ แต่อยากจะรู้ตัวก่อนว่าเราอยากเรียนอะไรหรือทำอาชีพอะไร เพราะ เราจะพุ่งอย่างเดียวเลย แต่ประเด็นคือ เราไม่รู้ไงว่าอยากเป็นอะไร ชอบอะไร อยากเรียนคณะอะไร ...โครตจบ  เครียดไปหมด 
อยู่กับคนเก่งเราเก่งขึ้น(มั้ง)แต่เครียดมาก หรือ มันเป็นเพราะความพยายามของเราไม่พอคะแนนเลยต่ำแบบนั้น ยิ่งคิดยิ่งเครียด งานก็เยอะ คิดแล้วก็ยิ่งคิดไปอีก ทำไมการศึกษา ต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องวัดความรู้คนจากการสอบ ทำไมต้องใช้เกรด เป็นตัวตัดสินเด็ก ไม่รู้หรอว่ามันเหมือนเป็นการทำร้ายเด็กอย่างเราเลย พอพยายามมากแต่ไม่ได้ตามที่หวังก็เครียดจนบางคนฆ่าตัวตาย เด็กวิทย์-คณิต ทำไมถึงมีสิทธิ์และอะไรๆมากกว่าเด็กสายศิล  ทำไมสังคมและทุกถึงบีบ ให้เด็กสมัยนี้เป็นแบบเรา เราไม่ใช่คนเดียวที่คิดและตั้งคำถามแบบนี้เรารู้ และคนที่เห็นข้อความแบบนี้และคิดต่างจากเราก็มีเหมือนกัน 

สรุปแล้ว เราแค่อยากระบาย และอยากได้คำแนะนำจากทุกคน ถึงเราจะทำตามไม่ได้บ้าง ก็อยากอ่านความคิดเห็นของคนอื่น ขอบคุณที่อ่านค่ะ