รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เรื่อง ทำอะไรไม่เคยสำเร็จ พอทำไม่เร็จก็จะมีน้ำตาไหลออกมา มีความผิดหวัง กดดัน เบื่อหน่าย ทำอะไรไม่ได้นาน อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอผู้คนไม่อยากเจอใคร นอกจากพ่อเเม่ เพื่อน ไม่มีความอดทน ทำอะไรไม่ได้นาน เช่น อ่านหนังสือได้เเค่ 1 ชม ก็ไปสนใจอย่างอื่น เเละไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงถึงจะมีความสุข เคยมีเเฟนคนเเรก อายุ 18 คบได้ 2 เดือน ก็เบื่อ เเละก็กลับมาคบกันได้อีก 2 เดือนก็บอกเลิก ตอนคบกันใหม่ๆ สนใจเขาดี หลังๆ มีก็ได้ ไม่มีก็ดี สงสัยเขาทำตัวเด็ก ตอนเลิกเฉยๆ ไม่มีความรู้สึกอะไร สบายๆ พอผ่านไป 2 วันก็นึกถึง เเค่นึกถึงเฉยๆ เเต่คิดถึงเพราะไม่รู้จะไปทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า เเอบเป็นห่วง เพราะตอนคบกัน เตือนเขาตลอด อยากไปไหนไม่เคยห้าม ปล่อยตลอด เเต่เวลาจะไปไหน ก็คอยบอกเสมอ เลยทำให้รู้สึกว่า ตัวเองไม่ครวมีความรัก หรือความรู้สึกอะไรกับใคร ครวอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่ต้องไปรู้จักใคร หรือคนใหม่ๆ เบื่อการมีปากเสียงของเพื่อนร่วมงาน เเต่คิดว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะโตมาตัวคนเดียว พ่อเเม่ปล่อย อยากทำอะไรก็ทำ เเต่ไม่ได้ปล่อยเหมือนเด็กใจเเตกนะ เเละคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีหัวใจเย็นชาเรื่องความรัก #บางทีเเค่อยากต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆในวันที่เราเเย่