สำหรับเรา มีเรื่องเดียวในชีวิต ที่รู้สึกผิดอยู่ทุกวันนี้ คือ ทะเลาะกับแม่ ไม่พูดกัน ต่างทิฐิ มีอะไรก็ฝากคำพูดผ่านพ่อ ผ่านน้อง ผ่านคนอื่นอื่น เรากับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน หน้าที่เราที่ปฏิบัติต่อแม่คือ เมื่อป่วยไข้ นอนโรงพยาบาล จะครึ่งเดือนหรืออาทิตย์นึง พักหลังที่ไม่ได้คุยกัน ก็ไม่เคยไปเฝ้าเลย มีหน้าที่ส่งเงินให้พ่อใช้จ่ายในการดูแลแม่ ( แม่มีโรคประจำตัวเข้า ร.พ.บ่อย ) กระทั่งวันนึง เป็นการไปส่งโรงพยาบาลครั้งสุดท้าย ครั้งนั้นคือแม่ไปเสียที่โรงพยาบาล ในเวลาเที่ยงคืน เราไปทันแค่เห็นหน้าห้องฉุกเฉิน รู้ว่าทีมแพทย์ พยาบาล พากันดูแม่อยู่เตียงเดียว แต่แม่ก็จากไปในคืนนั้น

เรามาร้องไห้หนักมาก ตอนพิธีกรรมที่เราต้องขอขมา ขออโหสิกรรม ต่อหน้าโลงศพแม่ ก่อนนำศพออกไปเชิงตะกอน มีคำกล่าวประมาณว่า ขออโหสิกรรมที่เคยล่วงเกิน ด้านกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม 

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปมทะเลาะกับแม่ตอนมีชีวิตคือเรื่องเงินทอง แม่เล่นพนัน เราห้ามไม่ฟัง เลยแตกหักกันในที่สุด ( ถ้าเงินมันสำคัญมากไง )

เวลาย้อนกลับไม่ได้ การอโหสิกรรมจากท่าน อาจไม่เคยมีเลยด้วยซ้ำ .. 
เหมือนบาปกรรมนี้ยังติดตัวเราอยู่ตลอด รู้ได้จากหลายอย่างในการดำเนินชีวิตปัจจุบัน