8 Km / 1.22 Hr /Zone 3
ครบ 7 เดือนหลังจากผ่าตัดสมอง ด้วยอาการหลอดเลือดสมองโป่งพอง( Aneurysm ) มีเลือดซึมออกในสมอง
>> กว่าจะก้าวเดินได้อย่างมั่นคง
กว่าจะออกวิ่งได้อย่างมั่นใจ <<
กำลังใจและความมุ่งมั่นเป็นสิ่งสำคัญ
เชื่อว่าหลายๆ คนมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม
เจ็บปวดที่สุด;ใครเคยผ่าตัดจะรู้ว่าเจ็บแค่ไหนตรงไหนในร่างกายมีรูตรงนั้นมีสายยาง
ท้อแท้ใจ; ใช้ชีวิตปกติแบบที่เคยทำไม่ได้
สิ้นหวัง; ไม่หายสักที ไม่มียารักษา
หรือไม่ว่ากับเรื่องอะไรก็ตาม ส่วนผมเกิดขึ้นเพราะโรคนี้เป็นแล้วไม่มียาที่กินแล้วทำให้เส้นเลือดยุบกลับมาเป็นปกติ การรักษาด้วยการผ่าตัดเป็นการนำอุปกรณ์ทางการแพทย์ไปคลิปเส้นเลือดไว้เพื่อไม่ให้มันใหญ่ขึ้นและแตก
ผมจึงคิดว่าธรรมชาติของร่างกายเราจะรักษาตัวมันเอง ผมใช้เวลาหนึ่งเดือนหลังจากผ่าตัด ใส่รองเท้าผ้าใบชุดกีฬาออกมาเดิน 4 กม. 1 ชม. และเดินอย่างต่อเนื่องห้าวันต่อสัปดาห์ เดินอยู่สองเดือนโดยขยับมาที่ 5 กม. 1 ชม. เดือนที่สามถึงเริ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินและจ็อคกิ้งเบาๆ วันละ 5-6 กม. : 1 ชม. จนถึงทุกวันนี้ การลุกขึ้นมาออกกำลังกายไม่ใช่เรื่องยาก การทำอย่างสม่ำเสมอเป็นเรื่องที่ยาก แต่คงไม่เกินความตั้งใจที่เราจะทำ ผมใช้การวิ่งออกกำลังกายในการทำสมาธิเพราะรู้สึกว่า เงียบสงบนิ่งที่สุด จิตจดจ่ออยู่ที่ย่างก้าวแต่ล่ะก้าว เมื่อจิตสงบทำให้เกิดสมาธิ..
แค่เพียงอยากให้ใครสักคนที่ป่วยแบบนี้ หรือไม่ได้ป่วยแต่รู้สึกหมดหวังกับชีวิตได้เข้ามาอ่าน เผื่อจะได้มีแรงผลักดันหรือกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไปอย่างมีหวัง เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอขอบคุณบุญกุศลที่ได้สั่งสมมา ขอบคุณบิดา- มารดา ครอบครัวที่ดูแลเป็นอย่างดี ขอบคุณมิตรสหายทุกท่าน ขอบคุณทุกทุกกำลังใจที่มีให้กัน
การเจ็บป่วยครั้งนี้
ผมใช้ชีวิตปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป อาหารการกินทั่วไป สังสรรค์ธรรมดาตามโอกาส ออกกำลังกายสม่ำเสมอตลอดอายุราชการ 19 ปี ช่วงป่วยเริ่มมีอาการปวดหัวก็ยังซ้อมวิ่งเกือบทุกวัน 5 กม.บ้าง 8 กม.บ้าง 10 กม.บ้างเพราะลงรายการวิ่งสิบเอ็ดกม.ไว้
มาวันหนึ่งช่วงกลางวันนั่งพักผ่อนอยู่ในบ้านมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงกินยาแก้ปวดไม่หาย คือปวดหัวอย่างรุนแรงเหมือนกดสวิตซ์ไฟ จึงรีบไปรพ. หมอวัดความดัน วัดไข้ตามปกติ ไม่พบสิ่งผิดปกติ ฉีดยาแก้ปวดให้ อาการปวดหัวหายไปจึงกลับบ้านใช้ชีวิตปกติ หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ก็ปวดหัวรุนแรงอีก ไปรพ.ฉีดยาแก้ปวดหายกลับบ้านได้ ระหว่างนั้นก็พยายามหาสาเหตุของอาการ ตระเวรหาอยู่หลายหมอ ซึ่งการไปพบแพทย์ทุกครั้งที่เกิดอาการปวดหัว แต่ถึงรพ.วัดความดัน วัดไข้ ตรวจเลือด ทุกอย่างปกติ ไม่สูงไม่ต่ำไม่เกิน ฉีดสีทำ CT SCAN สมอง ไม่พบสิ่งผิดปกติในสมอง หลังจากซีทีสแกนประมาณ 1 สัปดาห์ เกิดปวดหัวอีกจนทนไม่ไหว และมีอาการอาเจียนร่วมด้วย หมอจึงแอดมิชและทำ MRI ถึงพบความผิดปกติของเส้นเลือด เส้นเลือดสมองโป่งพอง ( Aneurysm ) และมีเลือดซึมออกมาในสมอง ต้องทำการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด ก่อนผ่าตัดหมอให้มอร์ฟีนทุกสองชั่วโมงอยู่เกือบสองวัน หมอใช้เวลาเกือบห้าชม.ในการผ่าตัด การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีอาการอื่นแทรกซ้อน พักฟื้นในรพ.สองอาทิตย์ กลับมาพักฟื้นต่อที่บ้าน
รายละเอียดปลีกย่อยสอบถามเพิ่มเติมได้ครับ
หลังผ่าตัดหลอดเลือดสมองโป่งพอง Aneurysm กับการวิ่ง 8 Km / 1.22 Hr /Zone 3
ครบ 7 เดือนหลังจากผ่าตัดสมอง ด้วยอาการหลอดเลือดสมองโป่งพอง( Aneurysm ) มีเลือดซึมออกในสมอง
>> กว่าจะก้าวเดินได้อย่างมั่นคง
กว่าจะออกวิ่งได้อย่างมั่นใจ <<
กำลังใจและความมุ่งมั่นเป็นสิ่งสำคัญ
เชื่อว่าหลายๆ คนมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผม
เจ็บปวดที่สุด;ใครเคยผ่าตัดจะรู้ว่าเจ็บแค่ไหนตรงไหนในร่างกายมีรูตรงนั้นมีสายยาง
ท้อแท้ใจ; ใช้ชีวิตปกติแบบที่เคยทำไม่ได้
สิ้นหวัง; ไม่หายสักที ไม่มียารักษา
หรือไม่ว่ากับเรื่องอะไรก็ตาม ส่วนผมเกิดขึ้นเพราะโรคนี้เป็นแล้วไม่มียาที่กินแล้วทำให้เส้นเลือดยุบกลับมาเป็นปกติ การรักษาด้วยการผ่าตัดเป็นการนำอุปกรณ์ทางการแพทย์ไปคลิปเส้นเลือดไว้เพื่อไม่ให้มันใหญ่ขึ้นและแตก
ผมจึงคิดว่าธรรมชาติของร่างกายเราจะรักษาตัวมันเอง ผมใช้เวลาหนึ่งเดือนหลังจากผ่าตัด ใส่รองเท้าผ้าใบชุดกีฬาออกมาเดิน 4 กม. 1 ชม. และเดินอย่างต่อเนื่องห้าวันต่อสัปดาห์ เดินอยู่สองเดือนโดยขยับมาที่ 5 กม. 1 ชม. เดือนที่สามถึงเริ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินและจ็อคกิ้งเบาๆ วันละ 5-6 กม. : 1 ชม. จนถึงทุกวันนี้ การลุกขึ้นมาออกกำลังกายไม่ใช่เรื่องยาก การทำอย่างสม่ำเสมอเป็นเรื่องที่ยาก แต่คงไม่เกินความตั้งใจที่เราจะทำ ผมใช้การวิ่งออกกำลังกายในการทำสมาธิเพราะรู้สึกว่า เงียบสงบนิ่งที่สุด จิตจดจ่ออยู่ที่ย่างก้าวแต่ล่ะก้าว เมื่อจิตสงบทำให้เกิดสมาธิ..
แค่เพียงอยากให้ใครสักคนที่ป่วยแบบนี้ หรือไม่ได้ป่วยแต่รู้สึกหมดหวังกับชีวิตได้เข้ามาอ่าน เผื่อจะได้มีแรงผลักดันหรือกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไปอย่างมีหวัง เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอขอบคุณบุญกุศลที่ได้สั่งสมมา ขอบคุณบิดา- มารดา ครอบครัวที่ดูแลเป็นอย่างดี ขอบคุณมิตรสหายทุกท่าน ขอบคุณทุกทุกกำลังใจที่มีให้กัน
การเจ็บป่วยครั้งนี้
ผมใช้ชีวิตปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป อาหารการกินทั่วไป สังสรรค์ธรรมดาตามโอกาส ออกกำลังกายสม่ำเสมอตลอดอายุราชการ 19 ปี ช่วงป่วยเริ่มมีอาการปวดหัวก็ยังซ้อมวิ่งเกือบทุกวัน 5 กม.บ้าง 8 กม.บ้าง 10 กม.บ้างเพราะลงรายการวิ่งสิบเอ็ดกม.ไว้
มาวันหนึ่งช่วงกลางวันนั่งพักผ่อนอยู่ในบ้านมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงกินยาแก้ปวดไม่หาย คือปวดหัวอย่างรุนแรงเหมือนกดสวิตซ์ไฟ จึงรีบไปรพ. หมอวัดความดัน วัดไข้ตามปกติ ไม่พบสิ่งผิดปกติ ฉีดยาแก้ปวดให้ อาการปวดหัวหายไปจึงกลับบ้านใช้ชีวิตปกติ หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ก็ปวดหัวรุนแรงอีก ไปรพ.ฉีดยาแก้ปวดหายกลับบ้านได้ ระหว่างนั้นก็พยายามหาสาเหตุของอาการ ตระเวรหาอยู่หลายหมอ ซึ่งการไปพบแพทย์ทุกครั้งที่เกิดอาการปวดหัว แต่ถึงรพ.วัดความดัน วัดไข้ ตรวจเลือด ทุกอย่างปกติ ไม่สูงไม่ต่ำไม่เกิน ฉีดสีทำ CT SCAN สมอง ไม่พบสิ่งผิดปกติในสมอง หลังจากซีทีสแกนประมาณ 1 สัปดาห์ เกิดปวดหัวอีกจนทนไม่ไหว และมีอาการอาเจียนร่วมด้วย หมอจึงแอดมิชและทำ MRI ถึงพบความผิดปกติของเส้นเลือด เส้นเลือดสมองโป่งพอง ( Aneurysm ) และมีเลือดซึมออกมาในสมอง ต้องทำการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด ก่อนผ่าตัดหมอให้มอร์ฟีนทุกสองชั่วโมงอยู่เกือบสองวัน หมอใช้เวลาเกือบห้าชม.ในการผ่าตัด การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีอาการอื่นแทรกซ้อน พักฟื้นในรพ.สองอาทิตย์ กลับมาพักฟื้นต่อที่บ้าน
รายละเอียดปลีกย่อยสอบถามเพิ่มเติมได้ครับ