^{ปล. กระทู้นี้ไม่ใช่การรีวิวนะครับ เป็นการเล่าเรื่องแรงบันดาลใจของผม ดังนั้นภาพอาจจะไม่ตรงกับเนื้อเรื่องนะครับ ฮ่าๆ}

เมื่อตอนที่ผมเริ่มเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ๆ ผมค่อนข้างจะเป็นคนที่ชอบเก็บตัว เวลา 24 ชั่วโมงของผมมักจะหมดไปกับการอ่านหนังสือ ทำกิจกรรมคนเดียว หลังจากเลิกคลาสก็จะรีบตรงดิ่งกลับมาที่ห้อง หาหนังดู ฟังเพลงไปเรื่อย ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ จนกระทั่งมีโอกาสได้อ่านสิ่งที่เรียกว่า 'รีวิว' สารภาพเลยว่าผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าการรีวิวคืออะไร ทำไมไปเที่ยวเเล้วต้องเอามาเล่าคนอื่นด้วย ไม่เหนื่อยเเย่เหรอ? 

แต่เมื่ออ่านรีวิวชิ้นนั้นจนจบ อะไรบางอย่างในใจของผมก็ถูกจุดขึ้น 

แน่นอนว่าผมเริ่มมีความรู้สึกอยากเขียนบอกเล่าประสบการณ์บ้างเนื่องจากเป็นคนชอบคิด ชอบพิมพ์อะไรยาวๆ 

แต่กำแพงที่ชื่อว่า 'ความขี้เกียจ' ก็ได้ถูกก่อขึ้น ทำให้กว่าผมจะได้เขียน 'รีวิว' จริงๆจังๆ

ก็ต้องรอจนกระทั่งเข้าสู่วัยทำงาน

เมื่อเข้าสู่ช่วงปลายของชีวิตมหาลัย ผมก็เริ่มเสพย์ติดความรู้สึกยามที่สายลมลอยกระทบใบหน้า การเดินขึ้นดอยตั้งเเต่ดึกดื่นเพื่อไปรอดูพระอาทิตย์ขึ้นแค่ไม่กี่นาที การขับมอเตอร์ไซค์ร่วม 200 กิโลเมตรเพื่อไปเที่ยวเเค่ 2 ชั่วโมงเเล้วก็ขับกลับ ช่างเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม เติมเต็มพลังงานชีวิต ถึงจะเหนื่อยเเต่ก็สนุกดีนะ 

หลังจากเรียนจบมหาลัย ผมก็ได้กลับมาทำงานที่บ้าน (จ.กระบี่) ซึ่งเป็นเมืองท่องเที่ยว มีสถานที่ชวนหลงใหลเต็มไปหมด 

ผมก็เลยตั้งเป้าหมายว่าจะตระเวนสำรวจจังหวัดบ้านเกิดของตัวเองให้ครบ

ตอนนั้นก็เลยเริ่มชอบการถ่ายรูป แม้จะถ่ายไม่เป็นก็ตาม

ช่วงนี้ก็เริ่มหันมาเล่น Social Media มากขึ้น ได้เห็นเพื่อนๆทยอยกันอัพโหลดรูปภาพกันอย่างครึกครื้น

และจุดเปลี่ยนก็อยู่ที่ มีเพื่อนคนหนึ่งสร้างกระทู้พันทิปขึ้นมา

เพื่อรีวิวจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดของผมนี่เเหละ

ความรู้สึกตกตะลึงได้ประดาประดังเข้ามา 

'เห้ย ทำไมรูปมันสวยจังวะ ไปที่นี่ตั้งหลายรอบทำไมไม่เจอมุมนี้'

ผมได้เเต่คิดในใจ ก่อนที่จะไปไล่อ่านกระทู้พันทิปอีกหลายๆกระทู้

ไฟในอกของผมยิ่งลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ 

ผมเริ่มชอบรูปแบบการรีวิวบนเว็บพันทิป ชอบอ่านเรื่องเล่า ประสบการณ์การท่องเที่ยว เเละคิดไว้ว่าสักวัน

ผมจะถ่ายรูปสวยๆ เเละมาบอกเล่าเรื่องราวของผม

และพันทิปก็ทำให้ผมเสียเงินก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิตครับ 

นั่นคือ ผมซื้อ'กล้อง'ตัวเเรก ยี่ห้อ Nikon รุ่น D3500 

เพิ่งออกมาไม่นานนี่เอง เพื่อที่จะสร้างกระทู้ 'รีวิว' แบบที่คนอื่นเขาทำกัน

ทีนี้เอายังไงดีล่ะ ความรู้เรื่องกล้องก็ไม่มี งบซื้อเลนเพิ่มก็ไม่พอ ผมก็เลยตั้งปณิธานว่าจะฝึกฝนตัวเองกับเจ้าเลน 18-55 mm. หรือเลนคิทเนี่ยเเหละ 

ไว้ช่ำชองเมื่อไหร่ จะเก็บเงินไปซื้อเลน Wide ที่ฝันเอาไว้ 

ไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นเหมือนผมหรือเปล่านะครับ ในหัวของผมเอาเเต่คิดว่า 'ถ้ามีกล้อง ก็ต้องเที่ยว' ต้องออกไปถ่ายรูป ถ่ายเสร็จเเล้วไม่พอ ต้องเอามาลงพันทิป เเล้วมาเขียนรีวิว ฮ่าๆ

บางครั้งการออกมาเดินถ่ายรูปเล่นก็ทำให้เรามุมมองของเราต่อสิ่งเดิมๆเปลี่ยนแปลงไป อย่างเช่น ผมเดินผ่านตึกในรูปบนทุกวันโดยไม่ได้สนใจ เเต่หลังจากที่ลองกดชัตเตอร์ดูก็พบว่า

'มันก็สวยเหมือนกันนี่นา'

ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มกลายเป็นคนที่เสพย์ติดการท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอิทธิพลจากเว็นพันทิปหรือจากกล้องถ่ายรูปหรือเปล่า ที่ผมรู้ก็คือ สิ่งนี้มันทำให้ผมมีความสุข และมีเป้าหมายในการใช้ชีวิต

จากเที่ยวกับเพื่อน กับครอบครัว กับเเฟน จนกระทั่งเหลือตัวคนเดียวก็ยังไป ด้วยเลนคิทตัวเดียวนี่เเหละ 

การที่ได้กลับมาเล่าประสบการณ์ได้กลายมาเป็นงานอดิเรกของผมไปแล้ว

ทุกวันนี้เมื่อมีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ผมกับเเม่จะชอบวางแผนไปเที่ยวกันเป็นประจำ บ่อยครั้งที่เรายอมออกจากบ้านตั้งเเต่เช้ามืด เพียงเพื่อจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นให้ทันเวลา เเหม เหมือนกันเลยทั้งเเม่ทั้งลูก ฮ่าๆ

เวลาผมเขียนบอกเล่าประสบการณ์ เเม่ก็ชอบเข้ามาอ่านเหมือนกัน ผมชอบมากเลยเวลาที่เเม่อ่านไปขำไป 

และบางครั้งแม่ก็จะชอบเเชร์กระทู้ที่ผมเขียนไปให้เพื่อนๆดู คราวนี้เวลามีใครจะไปไหน ผมก็มักจะถูกชวนไปด้วย 

ทำให้บางทีเราก็กลายเป็นตากล้องจำเป็นให้เขาไป 

แต่มันก็สนุกดีนะ ถือว่าเป็นการฝึกฝนฝีมือไปด้วย 

ไม่ใช่เเค่พาไปเที่ยวเท่านั้น ผมยังสะพายกล้องไปถ่ายรูปตอนลงพื้นที่อีกด้วย

จากที่เมื่อก่อนจะชอบความรวดเร็ว ถ้าจะไปที่ไหนสักที่จะรีบทำเวลาให้เร็วที่สุดเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย แต่พอมีกล้อง มีพันทิปให้บอกเล่าประสบการณ์ รูปเเบบการเดินทางของผมก็เปลี่ยนไป 

เช่น จะเริ่มหันมานั่งรถทัวร์ รถไฟ ถึงแม้จะใช้เวลานาน เเต่ได้อะไรไปเล่าเยอะเเยะเลย 

ไม่ใช่เเค่ในประเทศ เเต่ตอนนี้เริ่มลามไปต่างประเทศเเล้ว ฮ่าๆ 

ผมกับเเม่เคยคุยกันไว้ว่า สักวันจะจัดทริป 'นั่งรถอะไรก็ได้ไปจีน' 

ก็ถือว่าเป็นสีสันของชีวิต แม่บอกว่า

'อีกห้าหกปีข้างหน้า แม่อาจจะเดินไปไหนมาไหนไม่ไหวเเล้ว เเต่เเม่จะไม่เสียใจ เพราะตอนนี้เเม่ได้ทำสิ่งที่เเม่อยากทำมาตลอด คือการไปเที่ยวเเบบลุยๆกับลูก'

ทั้งนี้ผมก็ต้องขอขอบคุณพันทิปและเลนคิทตัวเดียวที่ผมมี ที่กลายมาเป็นแรงบันดาลให้ผมออกท่องโลกกว้าง เปิดโอกาสให้ผมบอกเล่าประสบการณ์

และที่สำคัญ

'ทำให้ผมมีเป้าหมายในชีวิต'

แล้วเจอกันใหม่ในรีวิวต่างๆที่จะตามมาอีกในอนาคตครับ