คือรอบนี้เราอยากไปมาก ๆ ตอนแรกเพื่อนอยากจะสุ่มวันอาทิตย์แต่เราอยากได้รอบวันเสาร์ เพราะยังมีรุ่นที่สอง อีกหลายคนที่เกิดมาเรายังไม่เคยเจอตัวจริงเลย ฟอนด์ มายยู วี มัยร่า นิกกี้ อะไรทำนองนี้ และที่สำคัญเรายังไม่เคยเจอ อุ้ม ที่เป็นรุ่นที่สองที่เราติดตามมากที่สุดด้วย
เราก็ไปขิงไว้ทั่วตึกเลยว่าจะไปดู BNK ๆๆๆ เพราะวันหยุดเราไม่เคยหยุดตรงเลย งานเราลำบากมาก ๆ
นาน ๆๆ นานทีได้หยุดวันเสาร์หรืออาทิตย์เพราะมีคนแย่งกันขอวันหยุดนี้ตลอด และทีมเรามันมีกันแค่2-3คน การจะขอFixวันหยุดมันลำบากแสนลำบากมาก ๆ
เผอิญสัปดาห์นี้ได้หยุดวันเสาร์ เราเลยขอให้เพื่อนสุ่มให้
แล้วเพื่อนดันสุ่มได้ ๆ ได้รอบบ่ายวันเสาร์ เรายิ่งดีใจสองต่อ เพราะจะได้กลับไวขึ้นหนีรถติดแถวนั้น 
                เราก็ร้อตะโกนดีใจ ๆๆๆๆ ลั่น เบา ๆๆ เย้จะได้เจอน้อง ๆ ในฝันแล้ว ดีใจมากมาย
แต่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ลางของหายนะของเรามันเริ่มขึ้นทรละนิดแล้ว เพราะจู่ ๆ น้องแรคคูณนิกกี้ป่วยเลยส่งน้องเปี่ยมมาแทน เราก็ยังไม่ได้อะไร คือเข้าใจคนเรามันต้องล้มป่วย แต่อย่างน้อยก็ได้ไปดู ดีกว่าไม่ได้เจอใครเลย จริงไหม
เราก็เตรียมตัวเลย รีบนอนแต่หัววันเลยวันศุกร์ เกมเราปั่นแค่เที่ยงคืนแล้วพัก เราพยายาหลับจะได้ไม่ง่วงแล้วตื่นมา เพื่อนนัด10.30
เราก็รีบมาเตรียมตัวแต่เช้าเลย แต่เรายังมีอาการปวดท้องอยู่ เราก็เข้า7-11 ซื้อยาคาร์บอนดักเลย เพราะเรารู้ว่าถ้าเข้าเธียเตอร์แล้วมันลุกลำบากแน่ ๆ จะต้องนั่งยาว ๆ เกือบสองชั่วโมง เราเตรียมตัวทุกอย่างเลย แต่งตัวให้ดีที่สุด
 เราก็ออกจากบ้าน9.00 เลย กลัวเผื่อเลท  เราก็ไปหาอะไรกินรอเพื่อน
ทีนี้ ๆๆ เพื่อนเราพอถึงเวลาา10.30 เขาก็เหมือนยังไม่มา เราก็รอ ๆ เราก็เริ่มคิดละ จะได้ไปไหมหว่า?
เพื่อนนเพราะติดอุบัตติเหตุ แต่เพื่อนก็มา11.30
พวกเราก็เดินทาง นี้เส้นทางที่เดินทางไป มันติด ๆๆๆๆ ติด ๆ มาก ๆๆๆๆๆๆ 
เราก็เริ่มรู้ชะตากรรมแล้วเพราะจะบ่ายแล้ว แต่ยังอยู่หน้ามหาลัยวิทยาลัยรามคำแหงอยู่เลย
เราก็ได้แต่นั่งเล่นRov เล่นไป4-5แมชแล้ว ก็ยังไม่ถึงเดอะมอลอีก
เพราะถนนมันก่อสร้างแทบทุกจุดเลย

ทีนี้ ๆๆ รู้สึกจะถึงในเวลา 13.30พอดี พระเจ้า !!

เราก็กว่าจะเดินขึ้น กว่าเข้าห้องน้ำก่อนเพราะปวดชิ้งช่อง กว่าจะแลกบัตรก็ปาไป 13.45


แน่นอนได้แถวโซนหลัง ๆ เลย 

น้อง ๆ ก็เริ่มเล่นเพลงซากุระ และคุยกัน (เราไม่แน่ใจว่าคุยก่อนหรือเล่นเพลง ลืมจริง ๆ ขออภัย)
จากนั้นก็เล่นเพลงท้องฟ้า อะไรสักอย่างนี่ล่ะ
สักพักน้อง ๆ ก็บอกว่า "พบกันใหม่นะคะ"

เราก็อิหยังวะ

เพิ่งมานั่งเองนะ จะไปแล้วหรอ โฮฮฮฮ
5555555555+

สักพักทุกคนก็ตะโกนร อังกูรุ อังกูรู  ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สรุปเรามาทันช่วงอังกอร์นั่นเอง 555555555555 เพื่อนก็บอกว่าไม่เป็นไร เขาเคยเห็นคนมาทันแค่สองเพลงสุดท้าย
เราก็นึกใจใจ เอิ่ม นี่ปลอบใช่ไหม 55555+

บอกแล้วว่าความทรงจำไม่รู้ลืมมมมมมมมมมมมมมมมมม 
รอบที่แล้วเราฟินสุด ๆ
รอบนี้เรารู้สึกรันทดสุด ๆ  เหมือนมาแอบดูเขาในเธียเตอร์เลย 5555+
น้องก็เล่น3เพลงก่อน คือเพลง BNK เพลงสเกิท และเซอร์ไพร์สเพลงจาบาจา และปิดท้ายด้วยเพลงซากุระ

สรุปถ่อออกมจากบ้านมาตั้งแต่ 9.00 เพื่อไปใช้เวลาอันมีค่าในเวลาไม่ถึงชม.
5555555555+ อยากได้วันหยุดคืนมาาาาาาา
ความซวยของเรายังไม่หมดตอนเรานั่งดู คือเราไม่ได้โทษคนนั่งข้างหน้านะ คือเขาตัวสูงกว่าเข้าใจ และข้างหน้าเขาก็คนตัวสูงอีกมันก็บังกันไปทอด ๆ คือเข้าใจ (แต่เยื้อง ๆ ไปดันมีที่นั่นว่าง เราก็เฮ้อ ทำไม ที่นั่งว่าง ๆ ไม่มาอยู่ข้างหน้าฉันนนน จะได้มองถนัด ๆ )
เรามองใครแทบไม่เห็นเลยคือ มันบังตรงกลางเวทีจริง ๆ กลายว่าเหมือนเรามาดูครึ่งจอ
เรากรี้ด เขาเฮกัน เราก็ไม่ค่อยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เราคิดว่าเราซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ เห็นครึ่งเดียวตลอด
อย่างมัยร่าเราเพิ่งมาเห็นเต็ม ๆ เพลงสุดท้ายแว้วว
เราน้ำตารื้นเลย

-และมีกิจกรรมสุ่มเลือกคนในเธียเพื่อบอกความรู้สึกในเธียเตอร์ด้วยให้บอกสามคำ
น้องตาหวานเป็นคนสุ่มมั้ง 

อันนี้เป็นรีวิวรวม ๆ นะ
-ภาพรวมการเต้น-
คือเพราะเราไปเห็นเพลงท้าย ๆ (คืออังกอร์นั่นล่ะ)หรือเปล่า น้องอาจจะเหนื่อยหรือrelaxแล้ว เราก็ขออภัย ๆ ทุกท่านล่วงหน้ามันเป็นเพียงความคิดงู ๆ ปลา ๆ ของเรานะ  เราเลยยังดูว่าการเต้นยังไม่ค่อยพร้อมกันเท่าไร คือเราไม่ได้จับผิดหรือจะเยอะกับการเต้นเป๊ะ คือเราไม่ได้ต้องการเต้นให้เป๊ะ ๆ เท่ากับวงเทพ ๆ แต่มันดูฟอร์มวงเหมือนระดับดาราช่อง 3 จับมาออกงานเต้นอ่ะ คือเหมือนซ้อมกันมาโดยใช้เวลาเท่าที่หาได้ สกิลการเต้นของแต่ละคนโดดกันไปแบบแปลก ๆ อย่างพวกรุ่นที่ 1 ดูแล้วจะเต้นดูชำช่องตามชั่วโมงบินกว่าอย่างเห็นได้ชัดง่ะ แต่รุ่นที่ 2 เหมือนยังจะไม่เป๊ะ แต่มีบางคนที่ดูแล้วเด่น อย่างมายยู ฟอนด์ ดูแล้วไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร วีก็ด้วยมั้ง  แต่กับคนอื่นดูเหมือนยังต้องปรับปรุง และอย่างโอชิเรา อุ้ม เราว่าบางเพลงยังต้องฝึกอีกมากเลยคือบางจังหวะน้องเร็วไปจริง ๆ  แต่มัยร่าดูเหมือนจะพัฒนาดีขึ้น  แต่รุ่นที่หนึ่งดูแน่นและปึกมากเลยเท่าที่เราเห็น คือเพราะเรามาดูสเตจของรุ่นที่ 1 เต็ม ๆ ไป พอมารอบนี้ส่วนมากเป็นของรุ่นที่สองเลยทำให้มันดูต่างกันมากหรือเปล่า

ก็เราจะรีวิวเท่าที่เราเห็นของแต่ละคนนะ ส่วนมากขอเป็นรุ่นสองแล้วกัน รุ่นที่1 ไม่มีอะไรที่จะพูดแล้ว
ฟ้อนด์- น้องเต้นเด่นและเป๊ะมากในเพลงjabaja ซึ่งสมควรอยู่เพราะเป็นเซนเตอร์ ถ้าน้องเต้นไม่ดีแล้วใครจะเต้นดี น้องดูเด่นมาก ๆ ในเวที และสดใส ดูเหมือนตัวจริงน้องจะสวยกว่าในรูปนะ ในรูปคือเรามองแล้วบางทีให้ความรู้สึกอีกอย่าง แต่ตัวจริงน่ารัก ๆ มาก ๆ
มายยู-เต้นดี มีจุดเด่นบนเวที
พาขวัญ-สวยมาก น้องหน้าตาดีมาก หน้าตาดีจนเรา งง ทำไมความนิยมน้องน้อยจัง คือเรามองข้ามอะไรไปหรือเปล่า เวลาน้องเต้นก็ดูขับเสน่ห์ออกมาได้ดี
ที่เหลือยอมรับเรายังไม่กล้าวิจารณ์อะไรมาก เพราะมาดูแค่ไม่กี่เพลง
แนท-พยายามเอนเทอร์เทนได้ดี มีซีนให้ตัวเองพอสมควร เสียดายเราเห็นไลน์การเต้นไม่ชัดจริง ๆ แต่น้องมาสายเอนเทอร์เทนได้แน่
-ปิดท้าย-
น้องจิ๊บอวยพรให้ทุกคนมีแต้มบุญเหลือเยอะ ๆ แล้วมาเจอกันอีก (เราก็ได้แต่น้ำตาคลอ แต้มบุญพี่หมดแล้วลูก วันหยุดมีคนขอหยุดเสาร์อาทิตย์เต็มเลย โฮฮฮฮฮฮฮ)
ตอนเราออกจากโรง เราก็ไม่ได้มองหาใครเลย แต่เราสบตากับจ๋าพอดี เรารู้สึกว่าอย่างน้อยก็ได้สบตาเธอ อยากจะบอกว่าคนที่ออกจากโรงเกือบ ๆ ท้าย ๆ แล้วไม่ได้มองใครนอกจากจ๋าพี่เอง

ตอนจบน้องจิ๊บแต้มบุญเดินสวนกับเราพอดี น้องใกล้ ๆ ขาวมาก เราตกใจมาก ๆๆ ขอโทษด้วยน้องที่เผลออุทาน  จิ๊บ ๆ ไป 555+
เพื่อนบอกว่าเดินมากับแนท  เราก็มองไม่เห็น 5555+

*และชาติหน้ามีจริงของให้ที่รามคำแหง รถหายติดทีเถิด สาธุ หรือไม่ก็ขอเธียเตอร์ใกล้รถไฟฟ้าได้ไหมมมมมมมมม
**ขากลับก็ติดไม่แพ้กัน แทบจะฟามเลเวลเกมROรอได้เลย เราปวดหลังและปวดคอกลับมาเลย

ขอบคุณที่ทุกคนมาฟังเราบ่น ถ้าแต้มบุญที่น้องจิ๊บพูดมีจริง ก็ขอให้เราได้เจอกัน หรือเจอน้องจ๋า อุ้มในเพลงสเกิท ที่ไหนสักแห่งในจักรวาลU.C. นะ

บายบาย ๆๆ