ประสบการณ์จากชีวิตจริง

เริ่มเลยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าสมัยเรียน ปวช. มีเพื่อนที่รักจริงๆคะแค่2คน ปัจจุบันหนูอายุ23ปี  แต่จะมาพูดถึงเพื่อนอีกคนหนึ่งคะ ซึ่งที่เรียนมาเค้าอยู่กับเราจะพูดว่าแทบตลอดก็ได้นะคะ  อยู่หอด้วยกัน กินด้วยกัน  นอนด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน เธอไม่มีเรามีช่วยกันตลอด ทุกอย่างแทบจะมีเค้าอยู่ในชีวิตในช่วงเรียน ปวช.เลยคะ  เอาง่ายๆเค้าคือเพื่อนรักของหนูเลยคะ เพื่อนหนูเต็มร้อย มีอะไรจะเราให้กันฟังปรึกษากันตลอด
          ช่วงนั้นหนูก็มีแฟนคะ คบกันน่าจะ ปวช.2  หนูไปไหนไปด้วยกันกับแฟนตลอดแฟนก็มาเล่นอยู่หอบ่อยอะคะ  แฟนเพื่อนคนที่อยู่ด้วยก็มาเล่นที่หอเหมือนกันตลอด  ทั้งหมดคือเรียนที่เดียวกันหมดเลยนะคะ เรียกง่ายๆว่าก็สนิดกันอะคะ  เป็นกันเอง  รู้จักกันหมดเพราะเรียนที่เดียวกัน
        จากนั้นหนูเรียนจบ ปวช.เลยได้มาเรียนที่ื กทม. แฟนหนูจบ ปวช.ก็มาทำงานที่ กทม เหมือนกัน เราคบกันจากนั้นมาก็ประมาณ 4ปีคะ แล้วกับแฟนก็ได้เลิกลากันคะ ได้ประมาณ1ปีน่าจะ2เดือน ไม่ขออธิบายนะคะ เพราะมันจบไม่สวยเป็นอย่างมาก แต่เรื่องนี้ เพื่อนทั้ง2ก็คือรู้เรื่องนะคะว่าเรื่องอะไรเพราะมีอะไรปรึกษากันตลอด
        จากนั้นเพื่อนคนที่หนูอยู่ด้วยเค้าเรียนต่อที่เดิมคะ ปวส. จบแล้วเค้าก็ขึ้นมาทำงาน  บอกก่อนนะคะเพื่อนหนูเค้าก็ได้เลิกลากับแฟนที่เรียนด้วยกันมา เค้าก็มีแฟนใหม่อีกครั้ง เค้าก็เลิกกับคนใหม่อีก  ไม่นานมานี้หนูก็ยังทักไปหาเค้าให้กำลังใจเค้า เป็นห่วงเพื่อนเหมือนเดิมคะ  และเมื่อไม่นานมานี้เราได้เห็นเค้าโพสรูปผ่านFacebook  กับแฟนเก่าหนูคะทำนองคบกัน  อยากถามว่าทำแบบนี้มันเหมาะสมหรอคะ 
ปล.แต่ต้องบอกก่อนนะคะว่า ไม่ได้หวงก้าง หรืออยากจะทวงคืนหรืออะไร  เพราะหนูก็มีแฟนใหม่แล้ว มันเสียความรู้สึกความที่เราคิดเสมอว่าเธอคือเพื่อนรักเรา
#ย่อมาคราวๆ
#นี่หรือป่าวคะที่เค้าว่า คบต่อเพื่อนไม่ใช่กุ คบต่อกุไม่ใช่เพื่อน!!
#ขาดตกบกพร่องตกไหน  หรือไม่เข้าใจ  ขออภัยด้วยนะคะพึ่งเขียนกระทู้พันทิปครั้งแรก
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่