คือเราจับสังเกตุผู้คนนึงอยู่ คนรอบข้างบอกว่านางชอบเรา นางมองเราบ่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่านางมอง แต่มีบางทีที่เราก็หันไปแล้วมันไม่ใช่สถานการที่ควรจะมองกัน แต่แบเฮ้ยคือนางหาของอยู่ในรถส่วนเราเดินผ่านก็ไม่คิดว่าจะหันมามองกัน บางทีก็หันไปสบตากันบ่อย เวลาคุยกันก็จ้องตากันปกติ(ยอมรับว่าเราแอบชอบผู้ชายคนนี้) เลยอาจจะคิดว่าตัวเองอาจมโนเพราะชอบนาง  นางเคยจับมือเราครั้งนึงแต่ว่าก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเป็นการสอนทำอะไรสักอย่าง นางเคยชมเราบ่อยๆแต่ว่าไม่ได้ชมต่อหน้า มีคนเล่าให้ฟัง มีคนเคยแซวว่าทำไมดีกับบ้านเราจัง  มีวันนึงอยู่ในที่ๆมีคนเยอะ ปกติเราไม่แต่งตัวแต่งหน้าแต่วันนั้นจัดเต็มมากเลย แต่นางไม่คุยด้วยเลย ดูเมินๆ นางเดินมาจากด้านหลังผ่านหน้าเราไปแว๊บ เรายกมือไหว้แต่นางไม่มอง นางคุยกับคนข้างๆเรา นอกจากนั้นก็ไม่ได้คุยกับใครเลย ไอ้เมินๆแบบนี้ก็หวังว่าจะไม่ใช่การเกลียดนะคะ บางทีส่งข้อความไปก็ตอบบ้างอ่านไม่ตอบบ้าง (เราเคยไม่ตอบนางก่อนหน้า) พี่ชายเราบอกว่ายังไงนางก็ชอบเราผู้ชายด้วยกันดูออก เราก็แอบเชื่อและคิดเข้าข้างตัวเอง แต่อีกใจก็เอ๊ะบางทีมันก็เหมือนคนรู้จักกันปกติ ไม่ได้รู้สึกมีเซนต์เลย ช่วยวิเคราะห์หน่อยนะคะ