เรื่องราวเป็นแบบนี้ค่ะ บ้านของเราเรียกยายว่าแม่แก่นะคะ แม่แก่ของเรามีลูกทั้งหมด 4 คน ผู้หญิงสามผู้ชาย 1 ค่ะ แม่ของเราเป็นน้องคนสุดท้องค่ะ ป้าคนแรกของเรามีลูกชายสองคนค่ะ ส่วนลุงมีลูกชายสองคนเหมือนกันค่ะ ป้าคนที่สามมีลูกชายหนึ่งคน ส่วนแม่ของเรามีเราเป็นลูกสาว มันก็อาจจะฟังดูเหมือนเรื่องบังเอิญ แต่เราดันเป็นลูกสาวคนเดียวในบรรดารุ่นนี้ แน่นอนค่ะว่าการเกิดเป็นลูกผู้ชายในตระกูลเรานั้นมีสิทธิดีกว่าเราเหนือกว่าเราทุกอย่างค่ะ บ้านเราค่อนข้างจะยึดติดกับขนบธรรมเนียมเก่าๆ มาก เวลาที่ทานข้าวในช่วงเทศกาลต่างๆ หรือวันรวมญาติ มักจะไม่มีเรานั่งอยู่ในนั้นเลยค่ะ เพราะป้าของเรามักจะบอกเราเสมอว่า "ให้พวกพี่ๆ กินกันก่อน" เสมอเลยค่ะ ตอนแรกเราก็เข้าใจว่าอาจเป็นเพราะจะดูไม่เหมาะสมถ้าเราไปนั่งกินกับพวกพี่ๆ น้องๆ ที่เป็นผู้ชาย พอเราเริ่มขึ้น ป.1 พ่อกับแม่เราแยกทางกันค่ะ ทำให้แม่ส่งเรามาอยู่กับป้าในต่างจังหวัด เราเริ่มมาอยู่กับป้าของเรามาตั้งแต่นั้น มาช่วงแรกๆ เราถูกสอนให้ทำงานบ้านทุกอย่างเลยค่ะ ส่วนพี่ๆ ผู้ชายอีกสองคนเขาไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะป้าของเรามักจะบอกกับพี่ว่า "มันไม่ใช่หน้าที่ของผู้ชาย" ทำให้เราซักผ้าให้พี่ๆ พี่ๆทั้งสองคนตอนนั้นจำได้ว่าเขาเรียนอยู่มัธยมแล้วค่ะ เพราะในตอนนั้นเราไม่มีพี่น้องที่เป็นผู้หญิงเลยทำให้เราชอบไปเล่นกับแม่แก่อยู่เป็นประจำค่ะ เคยมีครั้งหนึ่งที่พี่เขายกตระกร้าผ้ามาให้เราซัก แม่แก่ของเราเขามาหาป้าพอดี เขาเห็นพี่เขายกตระกร้าผ้ามาให้เราซักแม่แก่ก็เลยดุพี่เราค่ะ แต่ป้าของเราหันมามองหน้าเราแบบโกรธมากๆ ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ค่ะก็ไม่เข้าใจว่าโกรธอะไร แต่เราก็ยกตระกร้าผ้าไปซักดีๆ นะคะ แต่พอแม่แก่เรากลับบ้านไป ป้ากระชากตัวเราแล้วก็เอาไม้กวาดตีเราเลยค่ะ ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจค่ะว่าตีเราทำไม พอตีเสร็จป้าก็เดินหนีไปเลยตอนนั้นเรายังจำได้อยู่เลยค่ะ แล้วป้าเราก็ยังบังคับไม่ให้เราไปบอกแม่แก่ด้วยตอนนั้นเราก็ไม่บอกนะคะ 

พอพี่ๆ เราเรียนจบมอ.ต้นพี่คนหนึ่งต่อมอ.ปลายส่วนอีกคนต่อปวช. ค่ะ พี่คนที่เรียนมอ.ปลายเรียนไม่จบค่ะ มีลูกเขาก็เลยเอามาให้ป้าเราเลี้ยงค่ะ พี่คนที่เรียนมอ.ปลายเพิ่งจะเรียนได้ไม่ถึงปีเลยค่ะมีลูกแล้ว แต่ตอนที่ป้าเรารู้ว่าพี่เราทำผู้หญิงท้องก็ไม่ได้โกรธอะไรนะคะ แถมยังบอกว่าให้ผู้หญิงคลอดมาแล้วเดียวจะเลี้ยงให้ค่ะ ตอนนั้นเราก็แอบลุ้นเหมือนกันค่ะว่าะเป็นผู้หญิงหรือเปล่า แต่ไม่ใช่ค่ะก็ดันเป็นผู้ชายเหมือนเดิม พอคลอดออกมาเด็กคนนั้นก็ถูกป้าเราเอามาเลี้ยงค่ะ แต่หลานคนนี้ป้าเราตามใจมากค่ะ ตามใจทุกอย่างเลย มีครั้งหนึ่งที่หลานเราร้องอยากกินมาม่าตอนกลางคืนค่ะ ป้าเราเลยใช้ให้เราไปก่อไฟต้มน้ำร้อนให้หลานกิน แต่ตอนนั้นเราอยู่ป.5-ป.6 เป็นช่วงที่เราหัวเลี้ยวหัวต่อเลยค่ะ ตอนนั้นเราดื้อมาก อารมณ์ร้อนสุดๆ เราก็เลยเถียงป้าไปค่ะ ว่าดึกแล้วจะมากินอะไรต่อนี้มันเปลื้องถ่าน ป้าเราลุกขึ้นเดินมาตบหน้าเราเลยค่ะ แล้วป้าเราก็พูดว่า "เป็นผู้หญิง มีหน้าที่ทำกับข้าวตามที่ผู้ชายสั่ง" ตอนนั้นเราอึ้งมากแล้วเดินไปต้มน้ำให้หลานตามที่เขาสั่งเลยค่ะ พอเราได้ยินที่ป้าเราพูดแล้วเรามานั้งร้องไห้หน้าเตาไฟเลยค่ะ ตอนนั้นเราถามตัวเองด้วยว่าทำไมเราต้องเกิดเป็นผู้หญิงด้วย พอเช้ามาเราเลยตัดสินใจระบายทุกอย่างให้แม่แก่เราฟังค่ะ แม่แก่เราฟังแล้วพูดว่า "อย่าไปใส่ใจเลยป้ามันบ้า" ตอนนั้นแม่แก่ทำให้เราอารมณ์ดีขึ้นค่ะ แต่พอวันต่อมาเรากลับมาจากโรงเรียนพอมาถึงบ้านป้าเราก็กอดอกจ้องหน้าเราตรงประตูหน้าบ้านเลยค่ะ แล้วป้าเราก็กระชากตัวเราเข้าไปในบ้านแล้วก็เอาไม้ตีเราใหญ่เลยค่ะ ป้าเราตะโกนใส่เราดังมากเลยค่ะว่า "ไปเล่าอะไรให้แม่แก่ฟัง แม่แก่มาร้องห่มร้องไห้กับกูว่าอย่าทำ" ตอนนั้นเราไม่พูดอะไรเลยค่ะ เรานั่งเงียบไม่ตอบเขาสักคำ วันต่อมาเราก็ไปหาแม่แก่เราตามปกติแต่เราไม่ได้เล่าอะไรให้แม่แก่เราฟังเลยค่ะ แม่แก่เห็นรอยเขียวที่ขาเรา แม่แก่เลยเค้นให้เราเล่า เราก็เลยออกไปพร้อมกับน้ำตาไหลไปด้วย แม่แก่ก็เลยบอกกับเราว่างั้นทีหลังจะไม่ไปถามเขาแล้ว ตอนนั้นเราร้องไห้แล้วกอดแม่แก่เลยค่ะ เราก็เลยถามไปว่าทำไมแม่แก่ถึงรักหนูทั้งๆ ที่ป้าหรือลุงเขาก็ไม่เคยสนใจหนูเลย แม่แก่บอกกับเราว่า เราก็เป็นหลานเขาเหมือนกัน จะให้เลือกที่รักมักที่ชังได้ยังไง ตอนนั้นเราร้องไห้ดีใจมากเลยค่ะ เพราะถือว่าอย่างน้อยก็มีคนรักเรา

แต่เราไม่ชอบหลานตัวเองเลยค่ะ เพราะว่าหลานเราจะชอบสร้างเรื่องแล้วโยนมาให้เราตลอด แล้วป้าเราเขาก็เชื่อหลานเรามากด้วย มีครั้งหนึ่งที่ป้าเอาแก็สมาใช้แทนเตาถ่านครั้งแรก หลานเรามันก็เดินมาหมุนถังแก็สเล่นค่ะ แต่เราไม่สามารถดุหลานได้ค่ะ พอเราได้กลิ่นแก็สก็จะลุกมาปิด หลานเราเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกก็ยิ่งหมุนเปิดไปจนสุดเลยค่ะ เราก็เลยเดินมาปิดแต่ทีนี้หลานเราก็ตะโกนเรียกป้าของเราที่อยู่นอกบ้านค่ะ บอกว่าเราหมุนถังแก็สเล่น ตอนนั้นเรารีบหมุนถังแก็สปิดเลยค่ะ แต่ไม่ทันที่จะได้หมุนจนเสร็จป้าเราก็หยิบไม้มาฟาดๆ เราค่ะ แล้วก็ผลักเราออกจากถังแก็สแล้วเขาก็หมุนปิดไปด่าเราไปแบบสาดเสียเทเสียเลย แต่ส่วนใหญ่จะด่าออกแนวว่าเราไม่น่าเกิดมาเลย

จนกระทั่งเราขึ้นม.1 ค่ะ แม่แก่ของเราเริ่มป่วย เราก็เลยได้ไปดูแลแม่แก่ของเราอยู่บ่อยๆ จนตกตอนกลางคืน แม่แก่ของเราลุกเข้าห้องน้ำบ่อยมากจนเราสงสาร เราเลยวิ่งไปบ้านของลุงที่อยู่ใกล้ๆ กันค่ะให้พาแม่แก่ไปหาหมอ ลุงลุกขึ้นมาพาแม่แก่เราไปหาหมอ ในรถตอนนั้นมีป้าลุงเราแล้วก็แม่แก่ค่ะ พอใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว ลุงเราพูดขึ้นมาว่า "ชื่อป้าเรา) เปิดประตูแล้วผลักลงไปเลย" ตอนนั้นเราอึ้งมากมองหน้าแม่แก่แล้วก็หน้าป้าเรา แต่ป้าเราไม่พูดอะไรเงียบ ตอนนั้นในใจเราก็คิดว่าทำไมลุงถึงพูดแบบนั้นกับแม่ตัวเองล่ะ

พอมาถึงโรงพยาบาลเราก็เป็นคนทำเอกสารแทนลุงกับป้าทุกอย่างเลยค่ะ เพราะป้าเราอ่านหนังสือไม่ออกแล้วก็เขียนไม่ได้ ส่วนลุงเราก็ง่วงแล้วก็หลับไปค่ะ ทีนี้โรงพยาบาลอำเภอตอนนั้นหาสาเหตุโรคที่แม่แก่เราป่วยไม่ได้เลยค่ะ เพราะแม่แก่เราถ่ายออกมาเป็นเลือดเขาเลยต้องส่งแม่แก่เราไปโรงพยาบาลจังหวัด ทำให้ตอนนั้นเราต้องไปกันแค่สองคนค่ะ มีป้าเรากับเราที่ไปด้วย ส่วนลุงเราขับรถกลับบ้านไปเลยค่ะ ทำให้ทั้งคืนนั้นเราวิ่งวุ่นกับเอกสารคนเดียวเลยค่ะ ส่วนป้าเราก็อยู่กับแม่แก่ 

พอเช้ามาเราก็ยังไม่ได้นอนเลยค่ะทั้งคืน ลุงเรามารับแล้วก็อยู่เฝ้ากับป้า ส่วนเราก็มาเรียนหนังสือค่ะ พอตกเย็นลุงเราก็โทรมาหาเราว่าให้มาดูแม่แก่ค่ะเพราะอาการแย่ลงเรื่อยๆ เราก็เลยมาโรงพยาบาลตอนนั้นแม่ของเราก็มาด้วยแถมมากับพ่อเลี้ยงเราที่เราไม่เคยรู้มาก่อนเลย ตอนนั้นเราตกใจมากเพราะเราเห็นเด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าหลานเรายืนอยู่ข้างแม่ด้วย พอเราดูอาการแม่แก่เสร็จเราก็เลยเดินออกมาคุยกับแม่เรา

แม่เราเลยเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่เราทิ้งกันไปแม่เราก็ได้พ่อเลี้ยงมาช่วยดูแล ช่วยส่งเงินให้เราจนกระทั่งมีน้อง ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจนะ เพราะเราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแม่มีน้องกับพ่อเลี้ยงเพราะเราอยู่กับป้าก็น้อยครั้งนักที่แม่จะโทรมาหาเราว่าเราเป็นยังไง เราก็เลยไม่พูดอะไรแต่เราเข้าไปดูอาการของแม่แก่พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ตอนนั้นแม่แก่เราพูดไม่ได้เพราะติดเครื่องช่วยหายใจอยู่ เราเลยถามป้าว่าสรุปแล้วแม่แก่เราเป็นอะไร ป้าตอบเรามาว่าแม่แก่เป็นไขมันอุดตันในลำไส้ แล้วป้าก็นั่งกับเราสักพัก ป้าอีกคนของเราก็เดินเข้ามาเรียกป้าเราไปคุยด้วย แต่ตอนนั้นเราอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกันเราเลยไปแอบฟังค่ะ ถึงได้รู้ว่าคุณหมอเรียกคุยเรื่องการปั้มหัวใจให้แม่แก่ค่ะ เราแอบฟังถึงได้รู้ว่าพวกเขาเลือกที่จะไม่ปั้มหัวใจค่ะ ตอนนั้นเราเดินมานั่งน้ำตาไหลข้างแม่แก่เลยค่ะ แล้วเราก็เลยพูดออกไปว่า "แม่แก่ต่อไปนี้หนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้วนะ หนูสัญญาว่าหนูจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว" เราพูดแล้วปาดน้ำตาออกแล้วยิ้มให้แม่แก่ค่ะ แม่แก่มองหน้าเราแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เราเลยลุกขึ้นเช็ดน้ำตาให้แม่แก่ค่ะตอนนั้น พอตกกลางคืนก็มีเรากับป้าอีกคนเฝ้าค่ะ แต่ป้าอีกคนของเราค่อนข้างจะเป็นคนปากจัดค่ะ เขาเลยลุกไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนค่ะ ทำให้เราอยู่กับแม่แก่ค่ะ จนความดันแม่แก่เราลดลงเรื่อยๆ ค่ะ เราจับมือแม่แก่เราไว้แน่นเลยแต่ป้าอีกคนเราก็ยังคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จสักที จนตีสองกว่าๆ เสียงเครื่องที่วัดหัวใจอ่ะค่ะมันขึ้นเป็นเส้นตรง แล้วเสียงก็ดังยาวไปเลย ตอนนั้นเรารู้แล้วค่ะว่าแม่แก่เราหมดลมแล้ว แต่เรายังกำมือแม่แก่เราไว้แน่นเลยค่ะ เราก็ยังกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลด้วย ตอนนั้นมันเงียบไปหมดเลยค่ะ เรายังอยู่แค่ม.1 เอง จนป้าเราเข้ามาในห้องแล้วเดินมาหาเรา ตอนนั้นเราพูดไม่ออกไม่รู้จะบอกยังไง เราเลยชี้ไปที่เครื่องวัดหัวใจป้าเราก็เลยโทรหาญาติทุกคนเลยค่ะ 

พอวันงานศพป้าเราที่ปากจัดๆ เขาก็มาพูดใส่เราว่าแม่แก่จะเผาแล้วไม่ร้องไห้หรือไง ตามจริงเราร้องนะ แต่เราไม่ให้ใครเห็น จนกระทั่งผ่านวันเผามาแล้วก็ยังร้องอยู่แต่ไม่ให้ใครรู้เฉยๆ แม้แต่เพื่อนเราก็ยังไม่รู้เพราะเราชอบทำตัวร่าเริงอยู่ตลอดเวลา

ปัจจุบันเราอยู่ปวช.ปี2 แล้ว แต่ไม่เคยทำตามที่สัญญาไว้ได้เลย

ตั้งแต่เราจบม.3 เราก็มาอยู่กับแม่เรา แต่อยู่กับแม่เราก็รู้สึกเหงาอยู่ดีเพราะแม่เราหลงพ่อเลี้ยงจนไม่ลืมหูลืมตาไม่ฟังเราบ้างเลย แล้วเราก็ไม่ถูกกับพ่อเลี้ยงเราด้วย เราเลยท้อมากแอบร้องไห้อยู่เป็นประจำเลยค่ะ