งานนี้มีอารมณ์ส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้องนิดนึงเป็น คหสต. นะจ้ะอาจดูแรงไปบ้างแต่ขอให้คิดใช้วิจารณญาณในการอ่านและใช้ความคิดในการแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ


อยากจะขอบอกความในใจถึงคนที่ท้อกับชีวิตอยากที่จะฆ่าตัวตายซักหน่อยจากประสบการณ์การนั่งฟังคนบ่นเกี่ยวกับการอยากจะฆ่าตัวตายกับประสบการณ์มองเพื่อนนั่งเอาคัตเตอร์กรีดข้อมือตัวเองเล่นระหว่างคาบเรียน ว่า

1.คำว่า"อยากตาย"ช่วยกรุณาอย่าพูดซ้ำย้ำๆได้ไหมคำนี้อย่าพูดออกมาง่ายๆถ้าจะพูดจริงจังแล้วทำได้แค่เอาคัตเตอร์มานั่งกรีดข้อมือเล่นแค่นั้นขอให้หยุดพูดไปเลยขอให้เอาความเจ็บตอนกรีดตัวเองมาพิจารณาดูอีกทีนะ
2.หยุดพูดว่า"ในชีวิตไม่มีอะไรดีๆเข้ามาหาเราเลย"หน่อยได้ไหมถ้ามันไม่มีอะไรดีจริงๆให้เดินไปหาเพื่อนสนิท พ่อแม่ คนที่คิดว่าเค้าจะรักเรามากที่สุดหรือคนที่เรารักมากที่สุด หรืออื่นๆ แล้วเดินไปพูดใส่ต่อหน้าเค้าว่า "ช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เรายิ้ม ที่เราหัวเราะ ที่เราทำสิ่งดีๆเป็นแค่เรื่องโกหกมันคือการแสดงเราแค่หลอกลวงเธอ เพราะเราไม่มีความสุขเลย" อยากให้ลองมองรอบตัวบ้างอ่ะไม่ต้องหาให้ไกลตัวแค่ถามตัวเองว่า "เราเคยยิ้มเคยหัวเราะให้เรื่องอะไรบ้าง แล้วที่เรายิ้มเราหัวเราะเราไม่ได้เสแสร้งใช่ไหม"ถ้าเราไม่ได้เสแสร้งจงรับรู้เอาไว้ว่าสิ่งนั้นแหละคือเรื่องดีๆในชีวิต
3.หยุดพูดซักทีกับคำว่า"ไม่มีใครเข้าใจ" ตัวอย่างเช่น "ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกเราเลย"
อันนี้ที่พูดเค้าก็พูดความจริงนะเพราะแน่นอนว่าไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกใครแบบถ่องแท้หรอกถ้าเราไม่บอก ไม่พูด ไม่ปรึกษา เรื่องพวกนี้พูดได้ถึงเค้าจะไม่เข้าใจเรา100%แต่เค้าก็รับฟังความเห็นเรา เค้าได้รับรู้ว่าเรารู้สึกยังไง
4.หยุดพูดซักทีกับคำว่า"แค่คนเดียว" เช่น "เราทุกข์แค่คนเดียวคนอื่นมีชีวิตดีๆกันไปหมด" คำว่า ทุกข์/ท้อ/ลำบากหรือความรู้สึกด้านลบต่างๆ การที่เราจะมีความรู้สึกนั้นแค่คนเดียวมันไม่มีในโลกหรอก ทุกคนต้องเจอทั้งนั้น บางคนทุกข์กว่าด้วยซ้ำแต่เค้าก็ทน ทนอยู่กับโลกสีเทาจนเกือบดำของโลกนี้ต่อ อยากให้คิดว่า "เค้าทนได้เราก็ต้องทนได้ " เรื่องแบบนี้ทำได้แค่ "ทน ปลง แล้วเดินต่อ"

มีแค่นี้แหละ