เราซื้อบ้านอยู่คนเดียวแฟนทำงานคนละจังหวัด  ส-อา แฟนมาหาบ้าง ไปหาแฟนบ้าง อยู่แทบไม่ติดบ้าน  ญาติห่างๆบ้านติดกัน (บ้านเกิด)
ขอมาอาศัยช่วงหางานใหม่ มาเป็นคู่ผัว-เมีย  เราสงสารคิดว่าไม่มีอะไรแค่พักช่วงนึง และอีกอย่างญาติก็คือน้องที่โตมาด้วยกัน

วันแรกเข้ามา ปัญหาก็มีมาเรื่อยๆ คือมาแต่ตัวจริงๆ สบู่ / แชมพู /ผงซักผ้า ของใช้เกือบทุกอย่างไม่เอามาเลย..
น้ำในตู้เย็นหมดไม่ซื้อมาเติม บางวันเราหิวน้ำเปิดตู้เย็นมาเหลือน้ำครึ่งขวด
กินเหล้าทุกเย็น บางวันกลับดึก เที่ยงคืน ตี1 เราต้องเปิดประตูบ้านรอ
สูบบุหรี่ทิ้งกระถางต้นไม้หน้าบ้าน 

ค่าไฟ ค่าน้ำ เพิ่มขึ้นมาอีก2เท่า น้องเราไม่ช่วยสักบาท .. (หลังๆมานี่ให้ช่วยจ่ายค่าน้ำ ไม่เกิน200)
1 เดือนผ่านไป ผู้ชายได้งาน .. แต่ยังไม่ย้ายออก ขออยู่ต่อเพราะไม่มีตังจ่ายค่าประกันหอ 

หยุดยาวเรากลับบ้าน ..พอกลับมาถึงบ้าน ของในบ้านพังเยอะมาก  ถังขยะแตก / หม้อนึ่งข้าวไหม้ / แก๊สหมด / ขยะเต็ม และอีกหลายๆอย่าง
เราแทบร้องไห้  แฟนเราโมโหมาก แต่พูดอะไรไม่ได้ รวมๆตอนนี้ 3 เดือนจะเข้าเดือนที่ 4 แล้ว
.
ณ ตอนนี้ เราไม่รู้จะบอกน้องยังไงเลย พูดเยอะไป ก็ญาติที่บ้านจะผิดใจกัน  อึดอัดใจมาก ..

เราหวังดีช่วยเหลือเค้าเพราะสงสาร แต่เค้ากลับทำให้เราทุกข์ใจ เข้าใจความหมายที่ว่า เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด จริงๆ