ผมไปอ่านเจอมาจากในเน็ตมีโรคอยู่โรคนึงชื่อว่าโรคชอบดองของ อาการของโรคก็จะประมาณไม่อยากทิ้งของที่ไม่จำเป็นต้องใช้แล้วเลยเลือกที่จะเก็บของนั้นเอาไว้ เช่นพวกหนังสือ ขวดน้ำ เสื้อผ้า อะไรแบบนี้ แต่กรณีของผมคือ “ของกิน”
ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงที่ชอบซื้อของกินมาทีละมากๆ พอกินไม่หมดจะเอาแช่ตู้เย็นไว้ แล้วค่อยเอามาเวฟตอนที่จะกินอีกที
วันก่อนไปซื้อหมูปิ้งกับข้าวเหนียวมา กินไม่หมดก็แช่ตู้ไว้ หลังจากนั้นก็เอามาเวฟกินหลังจากวันที่ซื้อมาในเช้าวันถัดไป แล้วในตู้เย็นของเพื่อนผมจะมีทั้งของคาวและหวาน ของคาวพวกลูกชิ้นไส้กรอกแบบที่แพ็คสูญญากาศ ก็ชื้อมาแช่ไว้แต่ก็ไม่ได้กินมารู้ตัวอีกทีก็หลังจากที่หมดอายุแล้ว แต่ก็ยังซื้อมาเก็บไว้เรื่อยๆ ซื้อข้าวสวยจากร้านอาหารมาก็เอามาแช่พอจะกินก็เอามาเวฟ(แช่ไว้2-3วัน มีอะไรที่กินเหลือจะจับยัดลงตู้เย็นหมด
ยังมีของหวานอีก ที่ซื้อมาแล้วกินไม่หมด ก็เอาไปใส่ตู้เย็นไว้ เช่นพวก ฝอยทอง ทองหยอด ขนมปังเนยสด ซึ่งของพวกนี่มันมีวันหมดอายุ มีอยู่วันนึงผมขอเพื่อนกินขนมปังเนยสด(มันซื้อมาเก็บไว้2กล่อง) มันก็พูดในทำนองว่าอย่ากินหมดนะ มันจะเก็บไว้กิน ผมก็ไม่ได้กินหมดหรอกเพราะเกรงใจด้วย หลังจากนั้นผมกลับบ้านไปอาทิตย์กว่าๆ ก็กลับมาหามันที่หอ ก็ตามคาด มันยังไม่ได้กินซักนิดเลย เหลือเท่าเดิม เท่าที่ผมกินไป ผมถามมันมันก็บอกว่าลืมกิน555 ซึ่งขนมปังก็หมดอายุแล้ว แล้วยังมีพวกขนมแห้ง ของกินเล่นที่เองเอาไว้นานมสกอีกหลายอย่างในตู้เย็น ถ้าเรากินของมันหมดมันจะด่าเรา แต่ถ้าเราไม่กินมันก้จะหมดอายุคาตู้เย็น ขนมแห้งกินไม่หมดก็แช่ตู้เย็นไว้ แล้วกินทีละนิดห่อนึง2-3วันกว่าจะหมด555 เพื่อนใครเป็นแบบนี้บ้าง