ตอนเป็นเด็กผม. ทำการบ้านเอง.  ครับ. ไม่มีใครสอน.  บ้างโจทย์ยากมากครับ.   เลยไปซื้อหนังสือเฉลยคำตอบพร้อมวิธีมาอ่าน.  และ.  ทำการบ้านเอง.   แต่เวลาสอบไม่เคยลอกเพื่อนเลยครับ.   เพราะคุณครูที่โรงเรียนสอนครับ.  ว่า.  ถ้าลอกจะเคยตัวและติดนิสัยจนเข้ามหาวิทยาลัย.   พอเข้ามหาวิทยาลัย.  ผมจึงไม่เคยคิดจะลอกครับ.  ไม่อยู่ในความคิดเลย.   ในคณะของผมคนเก่งเยอะมากครับ.   เป็นหัวกะทิของจังหวัด.  ของโรงเรียนมาทั้งนั้น.   ผมขยันมากอ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืน. ก็สู้เค้าไม่ได้. สักที.    จนมาวันหนึ่งตอนกำลังเดินออกจากห้องสอบ.  ผมก็เห็นเพื่อนลอกข้อสอบกัน. เพื่อนก็เห็นว่าผมเห็นครับสบตากันพอดี  แต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็นครับ.  ไม่บอกใครเลย.  ไม่ทราบว่าเพราะอะไรเหมือนกัน.    แต่ผมก็ยังคงไม่ลอกเพื่อนเหมือนเดิมครับ.   อ่านเอง.  ก็สู้เขาไม่ได้เหมือนเดิมครับ.      ผลการเรียนไม่ค่อยดีครับ.        แต่   วันหนึ่งก็มีพี่ใจดีมาติวให้บางวิชาครับ.      ทำให้การเรียนง่ายขึ้น    ครับ.     แต่ผมก็อ่านหนังสือเยอะเหมือนเดิมนะครับ.   ช่วงสอบก็ไม่ได้นอนเลยครับ.    ปูเสื่อนอนครับไม่นอนฟูกครับกลัวหลับยาว.   อาศัยงีบนิดหน่อย.   ตอนเย็นครับ.   ผลการเรียนก็ดีขึ้นเยอะครับ.   ได้คะแนนสูงสุดในชั้นปีบางวิชา.   .ก็พอใจมากครับ.    ครอบครัวของผมก็มีปัญหานะครับ.   ค่อนข้างมากครับ.    แต่ผมก็สนใจเฉพาะการเรียนครับ.  ในวัยเรียน.    คือเรียนครับ.   แต่เรียนจบแล้วก็มาช่วยแก้ปัญหาครอบครัวครับ.   เพราะผมคิดว่าเมื่อเราว่ายน้ำกลางทะเลก็ยังเอาตัวรอดไม่ได้นะครับ.   เมื่อไหร่เราก็หาเรือหรือห่วงยางมาช่วยคนได้เราก็รีบช่วยครับ.   ถ้าเรามัวเครียดเสียใจก็ไม่มีอะไรดีนะครับ.   ต้องทำตัวเองให้แข็งแรงเพื่อช่วยครอบครัวครับ.    มาที่เรื่องเรียนนะครับ  เรียนจบมาหลายปีได้คุยกันกับเพื่อนคนหนึ่ง.   เพื่อนก็ตกใจมากว่าผมไม่เคยลอกข้อสอบใครครับ.เขาลอกกันประจำครับ    ( มิน่าผมสู้เขาไม่ได้ซักทีครับ. ).   แต่ผมไม่โกรธเพื่อนเลยครับ.    เพราะเหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้เห็นความจริงอีกหลายอย่าง.   ได้เห็นนำ้ใจของคนใจดีอีกหลายคน.  ครับ.  การเรียนนั้นสำคัญครับทุกคนอยากได้คะแนนดีดี.    แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือความซื่อสัตย์ครับ.  ที่จะทำให้เราภูมิใจในตัวเอง. ครับขอให้เด็กเด็กวัยเรียนทุกคนสนุกกับการเรียนครับ.   ทำเต็มที่.   อย่าคิดมากครับ