ออกตัวไว้ก่อนเลยว่า เราเป็นคนใจเย็นและค่อนข้างอดทน อันนี้คือคนอื่นบอกมาทั้งนั้นนะคะ 
เหตุการณ์ที่เจอคือ เม้าอยู่กับรุ่นพี่ที่ทำงาน เรื่องยี่ห้อรถ 
ซึ่งบ้านเราเปลี่ยนรถค่อนข้างบ่อย เปลี่ยนมาหลายยี่ห้อหลายรุ่น แต่เป็นการเล่นรถมือสองค่ะ 
บทสนทนามันไปถึงประมาณว่า รุ่นพี่อยากได้รถยี่ห้อหนึ่ง
เราก็แสดงความเห็นไปว่า รถใหม่เป็นยังไงไม่รู้นะพี่ หนูไม่เคยใช้ แต่ยี่ห้อนี้รถมือสองเท่าที่เคยผ่านมือมา มันเป็นงี้ๆ 
พอพูดจบตรงนี้ คนๆ นั้น (ที่ไม่ได้อยู่ในวงสนทนาตั้งแต่แรก) ก็แทรกขึ้นมาว่า 
เราอย่าไปบอกพี่เขาอย่างนั้น เราซื้อของเก่ามามันเลยไม่ดี ถ้าพี่เขาอยากได้จริงๆ เขาจ่ายค่าซ่อมได้อยู่แล้ว เพราะเราไม่มีเงิน มันเลยเป็นปัญหาสำหรับเรา
เราก็เลยบอกคนๆ นั้นไปว่า เราพูดในมุมเรา แสดงความคิดเห็นจากประสบการณ์ที่เจอ เราไม่ได้บอกว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ทุกคัน
ก็ดูเหมือนเขาจะเข้าใจ แล้วเงียบๆ ไป เราก็คุยต่อ

มาอีกวัน ห่างจากเหตุการณ์แรกสักระยะ 
ก็คุยกับพี่คนเดิม เรื่องคอมเรื่องมือถือ เรากับพี่เขาจะแฟนวินโดว์แฟนแอนดรอย 
แต่คนๆ นั้น เขาแฟนแอปเปิ้ล แต่คือเราสองคนไม่ได้แคร์ไง เพราะคุยกันสองคนแล้วในวงสนทนาเราก็พูดเกี่ยวกับข้อเสียของทั้งไอโฟนทั้งแมคบุ๊ค
อยู่ๆ เขาก็แทรกขึ้นมาอีกว่า มันเป็นแบรน์ระดับโลก มาตรฐานสูง เรา(เรากับพี่ที่ทำงาน) คงไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย 
คือฮัลโหล ทุกวันนี้คอมกับมือถือที่ขายๆ ในไทยก็แบรนด์ระดับโลกทั้งนั้นนะ ไม่มีแบรนด์ไทยสักหน่อยไหม 
เราสองคนก็เลยเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น

จริงๆ แรกๆ เรายังไม่รู้หรอกว่าเขาจิกกัด เขาแซะเรา จนรุ่นพี่ที่ทำงานน่ะเอ่ยถาม 
เราถึงได้คิดว่า เออ จริงเว้ย มันคือการจิกกัดจริงๆ แหละ แต่เรามองข้ามเพราะคนๆ นั้นอาวุโสกว่ามาก 
หลังๆ เจอหน้าเขา ก็กลายเป็นรู้สึกไม่ดี รู้สึกว่าทุกคำที่ออกมาจากปากเขา ถ้าไม่จิกก็แซะ ถ้าไม่แซะก็เหมือนเล่นมุกหลอกด่า
เราพยายามคิดว่าตัวเองคิดมากไป มันอาจจะไม่ใช่อย่างนั้น แต่บางทีมันก็อดคิดแล้วอารมณ์เสียไม่ได้น่ะค่ะ