จะเล่ายังไงดี คือ บางทีก็รู้สึกไม่มั่นคงในความสัมพันธ์ รู้สึกว่ายิ่งใกล้ยิ่งไกล แถมยังชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง เช้าทักหาแฟนครั้ง เย็นทักครั้ง เพราะเขาบอกว่าทำงาน ช่วงวันเลยไม่กล้ายุ่งรบกวนเค้า เบื่อตัวเองที่ชอบคิดมาก แต่ก็เกลียดพลังจิตสัมผัสบ้าบอ ที่เหมือนจะรู้สึกได้ สัมผัสได้ ว่าเขากำลังเปลี่ยนไป คุยกับเราน้อยมาก ไม่ถึงนาทีก็รีบวางสาย แม้จะเชื่อใจว่าเค้าไม่คุยกับใครแน่นอน เรื่องมือที่3หายห่วง คงไม่มี เรื่องรุกรานพท.ส่วนตัวเวลาส่วนตัว เราว่าเราก็เว้นไว้ให้เค้านะเพราะเราเองก็มีพท.ที่เราขอไว้ใช้ส่วนตัวตรงนั้นเราเข้าใจ แต่ก็ไม่มีทางเลยที่เราจะได้เป็นคนสำคัญที่สุดในใจเค้า แม้แต่ชื่อเรา เค้ายังไม่เคยเรียกเลย รู้สึกยังไงบ้างคะที่แฟนเรามัวแต่เรียกเราว่าพี่ ทั้งๆที่ขอคบกับเราแท้ๆ ชื่อเล่นเค้ายิ่งแล้วไปใหญ่ เค้าไม่เคยบอกเราเลย เรื่องอะไรเกี่ยวกับเค้าเราไม่รู้อะไรเลยเพราะเค้าไม่เคยบอก เหมือนเค้ายังเว้นระยะห่างจากเราตั้งมาก ส่วนเราตอนนี้อยู่ห่างจากเค้าตั้งไกล เรื่องอะไรจะให้เรารอเค้าตั้ง3ปี เค้าหายไป3วันเราก็กังวลใจจะตายแล้ว สรุปมาล้อเล่นกับความรู้สึกเราใช่รึเปล่า  แม้แต่อายุเค้ากับเรายังห่างกันครึ่งทศวรรษเลย พอแฟนอายุเท่าเรา เราก็ป้าแล้ว ความรักอะไรบั่นทอนหัวใจได้ขนาดนี้ ทั้งๆเริ่มแรกเค้าเป็นคนที่เราไม่ได้คิดอะไรมาก เค้าขอคบ เราก็ตกลงแบบลองคบๆไปเหอะ ป้าไม่มีตัวเลือกอะไรมากแล้วนะ วัยป้าไม่น่ามีหลงมาแล้ว ตอบตกลงอาจเพราะเราในวัยช่วงอายุเขา เราใช้ชีวิตมั่วมาก ทำให้เราทำช่วงเวลาวัยกำลังสดใสนั้นหล่นหายและเค้าคือผู้เข้ามาชดเชยให้ คือเราคิดตอนนั้นนะ ไปๆมาๆค่อยๆเรารู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆกับแฟนจนถึงระดับที่อยู่ๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะชะลอช้าลง แชทเราเค้าไม่ค่อยอ่าน ถามคำตอบคำ ใจเราให้เค้าไปเต็มๆแล้วตอนนี้ แต่เค้าล่ะ เราเดาอะไรไม่ได้เลย แค่คิดก็ปวดใจแล้ว ขออะไรประคอง

อยากรู้ใครเป็นแบบเราบ้างคะ หรือเราแค่คิดมาก