คือราอยากเรียนดนตรี อยากไปต่อสาธิตมศว. แต่พ่อเราให้อยากให้ไปเรียน ต.อ.น(เล็ก) เราก็บอกว่าอยากเรียนดุริยางคศิลป์ไม่ได้อยากเรียนวิทย์คณิตตามที่พ่อวางไว้ จริงๆเเล้วความฝันของเราอยากเป็นนักฟิกเกอร์สเก็ตทีมชาติหรือเป็นโค้ชสอนเด็กๆ แต่ยิ่งพ่อเห็นว่าเราชอบสิ่งนี้พ่อก็เริ่มกีดกั้นไม่ใเราไปทำสิ่งนั่น
ตอนเราอายุ5ขวบ เราจำได้ว่าเราไปงานวันคริสมาสที่เซ็นทรันเวอ เราเห็นลานไอซ์สเก็ตที่นั้นเราก็อยากเล่นเเต่อายุเราไม่ถึงส่วนสูงเราถึงเเล้วทางลานไม่ให้ลงเราเลยงอแงขอพ่อว่าอยากเล่น พ่อก็ไม่ยอมจนต้องให้ลูกของพี่เลี้ยงยงอุ้มเรากลับบ้านไป ก็เลยเป็นปมเเรกที่มี
อายุ8เราสอบได้ที่10ของห้องเกรดรวม3.89พ่อเราด่าว่า
ไม่ตั้งใจเรียนหรอไง ถึงทำได้แค่นี้ ทำมัยได้เลข2ตัว เขาก็เอาไม่เรียวมีตีที่ก้นเราจดก้นเราแตก พอเขาตีเราเสร็จเราก็ขึ้นมาหาแม่ แม่ก็ทายาให้ พอเเม่เราปิดไฟ เขานึกว่าเราหลับเเล้วเขาก็พูดว่า "แม่ขอโทษที่ทำให้ลูกต้องมาเจออะไรเเบบนี้" เราก็เเอบร้องไห้ว่าทำมัยพ่อต้องทำแบบนี้เราไม่ได้เรียนเก่งเเบบพี่หรอ
อาย10ขวบเราย้ายร.ร เพราะพ่อเราให้ย้าย แต่พอมาอยู่ที่นี้เราไม่มีความสุขเลย สระว่ายน้ำใหญ่ๆก็ไม่มี สนามบอลก็เล็ก สาเหตุที่ย้ายก็คือผอ.คนแรกของร.รตายเลยย้ายมา เพื่อนก็มีเเต่คนเอาแต่ใจครูก็เข้าข้างเเต่หัวหน้าห้อง เราไปอยู่ก็เหมือนเรียนไปวันๆ ตอนสอบเราสอบได้เกรด3.85 เขาก็ด่าเราเหมือนเดิม ตีเราด้วยเข็มขัด ตีด้วยไม่เรียวเเละตบหน้า เราก็เริ่มคิดสั้นตั้งเเต่ตอนนั้น ป.4เทอม2เราก็ได้ไปเรียนไวโอลิน กับอาจาร์ยที่ม.ศ.ว เราไปเรียนทร่บ้านเขาตลอด จนได้ไปโชว์ ที่ dmsmusicschool
เราเรียน4เดือนจบgrad1yamaha แล้วเพราะเราเรียนเเบเทียบเท่า
อายุ11เราได้ไปเล่นไอซ์สเก็ต(ขอไม่บอกที่นะคะ) เราไปเล่นกับพี่สาวเรา เราก็เล่นของเราไปจนครึ่งชม.เราก็วิ่งได้เเล้วจากนั้นมีสตาปคนนึ่งเหมือนเล่นเเววเราเขาก็สอนเรานิดน่อย พอกลับมาบ้านพ่อก็ถามเราว่าอยากเรียนมัยเราก็บอกอยากเรียน เขาก็เงียบหายจากเรื่องนี้ไป ผ่านไปเกือบ4เดือน ตอนเราเปิดเทอมเเรกๆ พี่สาวเราไปเรียนศิลปะคอรส์ล่ะ20000 เราก็ไปนั้งรอ เราก็ขอพ่อไปเล่นไอซ์สเก็ต พ่อก็ไม่ให้ตอนเเรก พอมาขอตอนหลังพ่อเราใหเรียนเลย เราก็ได้ไปเจอโค้ชคนนี้(ปัจจุปันเขาก็คือโค้ชเราอยู่)นามสมมุติว่าคราฟ รูคราฟถามเราว่าชื่ออะไรเราก็บอกเขาไป เขาก็เเนะนำตัวปกติ ตอนชม.เเรกเขาถามว่าเราอยากเรียนอะไร มี2ตัวคือ ฟิกเกอร์กับฮ็อกกี้ ตอนเเรกเร่ก็บอกว่าฮ็อกกี้เขาก็ บอกว่าที่ใช้ไม้ตีๆนะ เราก็บอกว่างั้นก็ฟิกเกอร์ล่ะกัน เราเรียนได้ประมาน6เดือนปลายกันยาเราได้ไปสอบisilevel ปรากฏเราได้คะเเนนเยอะสุดในทีม เเม่เรากับพี่สาวเราก็ดีใจส่วนตัวใบรับรองรอ6เดือนจากสิงค์โปร พอผ่านไป3เดือน เราก็สอบอีกครั้ง หลังจากสอบครั้งนั้นเราก็ไม่ได้กลับไปเรียนอีกเลย
ช่วงอายุ12ปลายๆพ่อเราดรอปเรา6เดือนช่วงตุลาเรากลับไปหาโค้ชเรา เขาก็ถามว่าหายไปไหนมาชั้นคิดถึงเธอจะเเย่ยุเเล้ว เาก็บอกว่าพ่อสั้งดรอป
ปัจจุปันพ่อเราก็ดรอปไวโอลินกับไอซ์สเก็ตไว้ค่ะ สาเหตุเลยคือเพิ่งซื้อบ้านค่ะเลยต้องผ่อน
แต่ที่ทำให้เราคิดคือทำมัยพ่อเราไม่ดรอปพ้สาวเราด้วยแต่กลับดรอปเราคนเดียว ตอนนี้ก็เป็นปมอยู่ค่ะ ทุกวันนี้ก็กรีดข้อมือตัวเองวเองเพื่อระบายเครียด ยิ่งไปซ้อมยิ่งอยากกลับไปเรียนแต่พ่อก็ไม่ยอมค่ะ เขาจะให้เราเรียนวิชาการอย่างเดียว เมื่อก่อนจากแม่ช่วยคุยพี่สาวช่วยคุยให้ว่าเราชอบสิ่งนี้พ่อก็ฟังแต่ตอนนี้ไม่มีใครช่วยอธิบายเลยพอเราอธิบายว่าเราอยากเป็นสิ่งนี้เขาก็ด่าๆๆๆว่าเลี้ยงเสียข้าวสุกรู้งี้กุควรให้แม่เมิงทำแท้งตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว เราก็เริ่มซื้อยาพารามากินแบบเกินขนาด เเต่ก็ไม่เป็นผล เราเลยทำได้แค่กรีดข้อมือระบายความเครียดค่ะ เราควรไปอยู่กับย่าดีมัยคะ ตอนนี้เราอายุ13ค่อน14แล้ว
ทำมัยพ่อจ้องเลือกทางเดินให้ลูกของตัวเอง
ตอนเราอายุ5ขวบ เราจำได้ว่าเราไปงานวันคริสมาสที่เซ็นทรันเวอ เราเห็นลานไอซ์สเก็ตที่นั้นเราก็อยากเล่นเเต่อายุเราไม่ถึงส่วนสูงเราถึงเเล้วทางลานไม่ให้ลงเราเลยงอแงขอพ่อว่าอยากเล่น พ่อก็ไม่ยอมจนต้องให้ลูกของพี่เลี้ยงยงอุ้มเรากลับบ้านไป ก็เลยเป็นปมเเรกที่มี
อายุ8เราสอบได้ที่10ของห้องเกรดรวม3.89พ่อเราด่าว่า
อาย10ขวบเราย้ายร.ร เพราะพ่อเราให้ย้าย แต่พอมาอยู่ที่นี้เราไม่มีความสุขเลย สระว่ายน้ำใหญ่ๆก็ไม่มี สนามบอลก็เล็ก สาเหตุที่ย้ายก็คือผอ.คนแรกของร.รตายเลยย้ายมา เพื่อนก็มีเเต่คนเอาแต่ใจครูก็เข้าข้างเเต่หัวหน้าห้อง เราไปอยู่ก็เหมือนเรียนไปวันๆ ตอนสอบเราสอบได้เกรด3.85 เขาก็ด่าเราเหมือนเดิม ตีเราด้วยเข็มขัด ตีด้วยไม่เรียวเเละตบหน้า เราก็เริ่มคิดสั้นตั้งเเต่ตอนนั้น ป.4เทอม2เราก็ได้ไปเรียนไวโอลิน กับอาจาร์ยที่ม.ศ.ว เราไปเรียนทร่บ้านเขาตลอด จนได้ไปโชว์ ที่ dmsmusicschool
เราเรียน4เดือนจบgrad1yamaha แล้วเพราะเราเรียนเเบเทียบเท่า
อายุ11เราได้ไปเล่นไอซ์สเก็ต(ขอไม่บอกที่นะคะ) เราไปเล่นกับพี่สาวเรา เราก็เล่นของเราไปจนครึ่งชม.เราก็วิ่งได้เเล้วจากนั้นมีสตาปคนนึ่งเหมือนเล่นเเววเราเขาก็สอนเรานิดน่อย พอกลับมาบ้านพ่อก็ถามเราว่าอยากเรียนมัยเราก็บอกอยากเรียน เขาก็เงียบหายจากเรื่องนี้ไป ผ่านไปเกือบ4เดือน ตอนเราเปิดเทอมเเรกๆ พี่สาวเราไปเรียนศิลปะคอรส์ล่ะ20000 เราก็ไปนั้งรอ เราก็ขอพ่อไปเล่นไอซ์สเก็ต พ่อก็ไม่ให้ตอนเเรก พอมาขอตอนหลังพ่อเราใหเรียนเลย เราก็ได้ไปเจอโค้ชคนนี้(ปัจจุปันเขาก็คือโค้ชเราอยู่)นามสมมุติว่าคราฟ รูคราฟถามเราว่าชื่ออะไรเราก็บอกเขาไป เขาก็เเนะนำตัวปกติ ตอนชม.เเรกเขาถามว่าเราอยากเรียนอะไร มี2ตัวคือ ฟิกเกอร์กับฮ็อกกี้ ตอนเเรกเร่ก็บอกว่าฮ็อกกี้เขาก็ บอกว่าที่ใช้ไม้ตีๆนะ เราก็บอกว่างั้นก็ฟิกเกอร์ล่ะกัน เราเรียนได้ประมาน6เดือนปลายกันยาเราได้ไปสอบisilevel ปรากฏเราได้คะเเนนเยอะสุดในทีม เเม่เรากับพี่สาวเราก็ดีใจส่วนตัวใบรับรองรอ6เดือนจากสิงค์โปร พอผ่านไป3เดือน เราก็สอบอีกครั้ง หลังจากสอบครั้งนั้นเราก็ไม่ได้กลับไปเรียนอีกเลย
ช่วงอายุ12ปลายๆพ่อเราดรอปเรา6เดือนช่วงตุลาเรากลับไปหาโค้ชเรา เขาก็ถามว่าหายไปไหนมาชั้นคิดถึงเธอจะเเย่ยุเเล้ว เาก็บอกว่าพ่อสั้งดรอป
ปัจจุปันพ่อเราก็ดรอปไวโอลินกับไอซ์สเก็ตไว้ค่ะ สาเหตุเลยคือเพิ่งซื้อบ้านค่ะเลยต้องผ่อน
แต่ที่ทำให้เราคิดคือทำมัยพ่อเราไม่ดรอปพ้สาวเราด้วยแต่กลับดรอปเราคนเดียว ตอนนี้ก็เป็นปมอยู่ค่ะ ทุกวันนี้ก็กรีดข้อมือตัวเองวเองเพื่อระบายเครียด ยิ่งไปซ้อมยิ่งอยากกลับไปเรียนแต่พ่อก็ไม่ยอมค่ะ เขาจะให้เราเรียนวิชาการอย่างเดียว เมื่อก่อนจากแม่ช่วยคุยพี่สาวช่วยคุยให้ว่าเราชอบสิ่งนี้พ่อก็ฟังแต่ตอนนี้ไม่มีใครช่วยอธิบายเลยพอเราอธิบายว่าเราอยากเป็นสิ่งนี้เขาก็ด่าๆๆๆว่าเลี้ยงเสียข้าวสุกรู้งี้กุควรให้แม่เมิงทำแท้งตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว เราก็เริ่มซื้อยาพารามากินแบบเกินขนาด เเต่ก็ไม่เป็นผล เราเลยทำได้แค่กรีดข้อมือระบายความเครียดค่ะ เราควรไปอยู่กับย่าดีมัยคะ ตอนนี้เราอายุ13ค่อน14แล้ว