ในนิยายรายละเอียดต่างจากบทละครมาก   ในนิยายผีกาสะลองแค่ต้องการให้หมอกฤตจำอดีตชาติเป็นอ้ายทรัพย์  เมื่อสมดังหมายก็ไม่ได้โกรธเคืองคำผิดสัญญาแต่อย่างใด    แต่ในละครมีการเขียนบทเพิ่มพอผีกาสะลองพามาระลึกถึงองสุดท้ายก็โกรธนายหมอทันที   และผู้ทีจะไขปริศนาให้กระจ่างว่าหลังกาสะลองสิ้นใจที่ยุ้งข้าวแล้วเกิดอะไรขึ้น คือ

1.บันทึกใบข่อยของนายแคว้นจะเป็นผู้บอกเล่าเหตุการณ์หลังจากนี้ของหมอทรัพย์เอง   รวมถึงคำสารภาพผิดของพ่อที่กระทำต่อลูกในไส้

2.หมอกฤตตอนนี้น่าจะรู้ตัวและจำอดีตชาติคือหมอทรัพย์ได้หมดแล้ว    แต่ไม่บอกผีกาสะลองเพราะสิ่งที่ตัวเองปราถนาคือการได้อยู่คู่กับกาสะลองตลอดไปไม่ตรอมใจตายก็ยอมให้ผีหักคอไปเลย (หลวงพี่น่าจะมาห้ามก่อน)  และบทเพลงกาสะลองท่อนที่สามท่อนสุดท้ายจะเป็นตัวบอกผีกาสะลองเองว่าหมอทรัพย์คิดยังไงกับกาสะลองก่อนตรอมใจตาย "คำว่ารักที่เอ่ยออกไป  ฉันให้เธอเพียงเท่านั้น   รักที่มีจะคงไว้ชั่วกาล   ตลอดไปจนนิรันด์"   และคนแต่งเพลงนี้ก็ไม่เคยร้องให้ใครฟังนอกจากกาสะลองตอนอยู่คู่ผัวตัวเมียได้ฟังแค่สองท่อนเท่านั้น  และท่อนสุดท้ายคนที่รู้มีคนเดียวก็คือหมอทรัพย์   และทินกฤตจะเป็นผู้ร้องให้ผีกาสะลองฟังเองเพื่อปลดบ่วงที่พันธนาการกาสะลองมาเกือบร้อยปีออกไป        และไปเกิดใหม่ด้วยกันอีกครั้ง

เดาใจคนเขียนบทนะ  อาจผิดหมดก็ได้  555