เคยเขียนชมกลิ่นกาละสองไปตั้งแต่แรกๆ แต่วันนี้ขอบ่นกับบทหน่อยเถอะ แบ่งเป็น 2 ประเด็น

1. เรื่องการแยกกาสะลองกับซ้องปีบไม่ออกของอ้ายหมอ เป็นอะไรที่ขัดใจมาก
คนอื่นมองปราดเดียวรู้หมด แม้กระทั่งเหมย มั่นฟ้า หรือแก้งค์แม่ค้า
แต่อ้ายหมอที่อยู่กับกาสะลองมานาน แถมรู้จักกับซ้องปีบอีกด้วย กลับแทบไม่สงสัย 
ตอนแรกคิดว่าหมอรู้ตั้งแต่ต้นด้วยซ้ำ กลายเป็นว่าเพิ่งมาสงสัยตอนหลังนี่เอง

2. ความแค้นของกาสะลองที่มีต่ออ้ายหมอ อันนี้รู้สึกว่ากาสะลองไม่ควรโทษใครเลยนอกจากตัวเอง
ผ่านร้อนผ่านหนาวกับอ้ายหมอมาตั้งนาน สู้กันมาตั้งเท่าไหร่ พอซ้องปีบมาเป่าหูนิดเดียวกลับสั่นคลอน
แถมผูกใจเจ็บจนจองเวรข้ามชาติอีกต่างหาก ตอนนี้เลยไม่อินในความแค้นของกาสะลองเลย คราวเคราะห์ของอ้ายหมอล้วนๆ

อย่างไรก็ตามยังเห็นในความตั้งใจของทีมงานอยู่นะ แต่บทบางช่วงมันไม่สมเหตุสมผลจริงๆ ไม่รู้มีใครคิดเหมือนหรือต่างกันบ้างไหม คุยกันได้นะ