เค้าคือคนคุยของเราค่ะ พี่เค้าเป็นผญ.อายุมากกว่าเรา7ปี เรากับพี่เค้าคุยกันได้1ปีนิดๆแล้ว เมื่อเดือนก่อน เราตัดสินใจบอกความรู้สึกออกไปว่าเรารู้สึกกับพี่เค้าแบบแฟน พี่เค้าก็บอกว่า
พี่ : ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆนะคะ แต่พี่ไม่ได้ชอบผญ. และก็ขอโทษด้วยที่บางคำพูดของพี่มันให้ความหวังหนู แต่พี่ยังคงหวังดีกับหนูเหมือนเดิมนะ หนูเป็นเด็กที่เก่งมากๆในสายตาพี่ พี่อยากให้หนูพยายามต่อไปนะ อย่าคิดมากกับเรื่องเรียนจนเกินไปด้วย
     ด้วยความที่เราช็อคแล้วทำไรไม่ถูก มันชาไปหมด
เรา : แล้ว1ปีที่ผ่านมามันคืออะไรอ่ะคะ
พี่ : พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าหนูจะคิดกับพี่แบบนี้      เอาเป็นว่าขอโทษก็แล้วกันนะคะ ถ้าหนูไม่  สบายใจก็บล็อกได้เลยนะคะ
เรา : มันไม่สบายใจอยู่แล้วค่ะ แต่หนูคงไม่เก็บเอามาคิดหรอก มันหนักหัวเปล่าๆ
พี่ : ตามนั้นค่ะะะ แล้วแต่หนูเลยค่ะะะ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับพี่เค้าเกือบ3สัปดาห์เลยค่ะ เราพยายามที่จะลืมพี่เค้า เราลบแชท ลบรูปต่างๆที่เกี่ยวข้องกับพี่เค้าออกให้หมด แต่เราก็ยังลืมไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่เค้าไม่เคยดุด่าเราเลย ไม่เคยชวนทะเลาะ ไม่เคยงี่เง่า มีแต่ให้คำปรึกษาตลอด คอยช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงรักคนๆนี้ได้มากขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน วันก่อนเราเลยตัดสินใจทักไป
เรา : หวัดดีค้าบบบ ลืมกันรึยังเอ่ย หนูคิดถึงพี่มากๆเลยนะ
พี่ : ยังไม่ลืมฮะะะะ~
ด้วยความที่เราคิดว่าพี่เค้าคงจะเกลียดเราไปแล้ว เลยถามไป
เรา : พี่ไม่ได้โกรธหรือเกลียดหนูใช่มั้ยคะ ที่วันนั้นหนูบอกความรู้สึกพี่ออกไปว่าหนูรู้สึกยังไง
พี่ : พี่ไม่ได้อะไรเลยยย ปกติ~~
เรา : หืมมมT_T
พี่ : หืมไมอ่าาา
เรา : คงคิดถึงพี่มากๆมากกกมั้งคะ
พี่ : 55555 ถ้าหนูมีไรปรึกษาได้เหมือนเดิมนะคะ
เรา : โห~ ถึงหนูจะเป็นยังไงพี่ก็ยังเหมือนเดิม ขอบคุณนะค้าบบบ รักพี่เหมือนเดิมน้าาา
พี่ : ค้าบบบบบ~~