มีข้อสังเกตนิดนึง สมัยเด็กเราก็คิดว่า เรามีส่วนบกพร่องจริงๆ ก็โดนตำหนิยันวันก่อน แข่งจริง ยันวัน แสดงจริง
สุดท้ายก็ได้รางวัลชนะเลิศ
พอเราโตขึ้นจึงรู้ว่า ส่วนใหญ่ ที่เขาหาเรื่องตำหนิ จับผิด จริงๆคือเกินมาตรฐานที่เขาพอใจแล้ว
แต่เวลาเหลือไง เลยไม่ชม
แต่พยายามจับผิด ต่อว่า เพื่อแก้ในส่วนที่ผ่านมาตรฐานให้ดียิ่งขึ้น
แต่ไม่บอกตรงๆ ว่าคุณผ่าน คุณโอเคแล้ว แต่เวลาเหลือ อยากให้พัฒนาส่วนที่ผ่านมาตรฐาน ให้ดียิ่งขึ้นอีก
กลับบอกด้วยข้ออ้างว่า ยังไมไ่ด้เรื่อง ยังไม่เอาไหน ต้องปรับปรุง
มารู้ว่าเป็นแบบนี้ตอนโตแล้วแค้น ครูฝึก
ทำไมไม่บอกตามตรง
อยากรู้ว่าครูฝึกเป็นแบบนี้เหมือนกันทุกที่ไหมครับ
เวลาเขาฝึกอะไรต่างๆนาๆ ถ้าเด็ก มันทำได้ถูกต้อง ครูฝึกเขาจะหาเรื่องตำหนิหรือเปล่า
สุดท้ายก็ได้รางวัลชนะเลิศ
พอเราโตขึ้นจึงรู้ว่า ส่วนใหญ่ ที่เขาหาเรื่องตำหนิ จับผิด จริงๆคือเกินมาตรฐานที่เขาพอใจแล้ว แต่เวลาเหลือไง เลยไม่ชม
แต่พยายามจับผิด ต่อว่า เพื่อแก้ในส่วนที่ผ่านมาตรฐานให้ดียิ่งขึ้น
แต่ไม่บอกตรงๆ ว่าคุณผ่าน คุณโอเคแล้ว แต่เวลาเหลือ อยากให้พัฒนาส่วนที่ผ่านมาตรฐาน ให้ดียิ่งขึ้นอีก
กลับบอกด้วยข้ออ้างว่า ยังไมไ่ด้เรื่อง ยังไม่เอาไหน ต้องปรับปรุง
มารู้ว่าเป็นแบบนี้ตอนโตแล้วแค้น ครูฝึก ทำไมไม่บอกตามตรง
อยากรู้ว่าครูฝึกเป็นแบบนี้เหมือนกันทุกที่ไหมครับ