เรื่องก็มีอยู่ว่าวันนี้เดินทางจากชลบุรีไปทำธุระที่ใน กทม เสร็จธุระก็นั่งรถตู้โดยสารกลับชลบุรี ก็ได้เกิดเหตุตื่นเต้นขึ้น
.
นั่งรถตู้อยู่บนทางด่วนบูรพาวิถีประมาณ กม.40 ผมกำลังอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น รถตู้ที่นั่งโดยสารอยู่นั้นอยู่ๆก็สบัดจากเลนส์กลางไปเลนส์ขวาสุด ผมรู้สึกเหมือนรถเหวี่ยง จึงตกใจตื่น ในใจคิดว่า เอาแล้ววว คนขับหลับในแน่!!! ใจหายว๊าบบบ โชคดีมากที่เลนส์ขวาไม่มีรถ ณ ตอนนั้น ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วคนขับรถก็เริ่มชะลอรถค่อยๆเปลี่ยนมาเลนส์์ซ้ายสุด แล้วก็จอดเดินลงไปดูล้อทั้ง 4 ล้อ เดินวนดูทุกล้อ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าดูทำไม ก็คิดไปว่าเอ๊ะหรือว่ายางแตก แต่แป๊บนึงคนขับรถก็ขึ้นมาขับรถต่อ โดยออกตัวได้ประมาณ 1 นาที ล้อรถหลุดครับ โอ้ววว ล้อหลังฝั่งที่ผมนั่งหลุดครับ ในใจคิดว่าแล้วววว ช็อค! ไปแป๊บนึง ดีที่รถแค่เพิ่งออกตัวยังไม่ได้ทำความเร็ว พอล้อหลุด รถก็ลากเพลาล้อไปนึดนึงแล้วหยุด คิดในใจเดชะบุญ กูรอดแล้ววว แต่....
.
.
นั่งอยู่ในรถในแป๊บนึงก็แว๊บขึ้นมาว่า เชี่ยแล้วรถหยุดบนทางด่วนอันตรายมากกกก โดยที่คนขับรถก็เดินลงไปดูล้อที่หลุด แล้วก็โทรศัพท์ โทรหลายสายมาก เข้ามาในรถ แล้วก็เดินออกไปนอกรถ เข้าๆออกๆ ผมจับใจความได้ว่า คนขับรถเขาโทรหาคิวรถ ถามหารถที่จะมาถ่ายผู้โดยสารบ้าง โทรไปเล่าคนโน้นคนนี้ผมก็ไม่ทราบว่าปลายสายมีใครบ้าง จนประมาณ สิบกว่านาที พี่ผู้ชายคนนึงที่โดยสารมาด้วยกัน ก็ขอออกไปข้างนอกพยายามโบกรถ (เหมิอนพี่เค้าหงุดหงิดคนขับรถ)​ ผมก็เริ่มหงุดหงิดแล้วเหมือนกัน และรู้สึกกลัวอันตรายด้วย คนขับรถก็มานั่งในรถ อย่างที่เล่ามาตอนต้น เดินเข้าๆออกๆรถ ในขณะที่พี่ผู้โดยสารที่มาด้วยกันโบกรถอยู่ข้างหลัง ก็เดินมาเปิดประตู ถามคนขับรถว่าพี่มีผ้าสีแดงๆบ้างไหม มันอันตรายเดี๋ยวรถจะมาชนท้าย **คนขับรถเงียบ พี่เค้าก็เกินกลับไปโบกต่อ เหมือนกำลังพยายามโทรหารถมาถ่ายผู้โดยสารอยู่ ผมก็รู้สึกไม่พอใจแล้วเลยถามขึ้นไปว่าพี่โทรหาเจ้าหน้าที่แจ้งอุบัติเหตุทสงด่วนหรือยัง เค้าพูดสวนกลับมาว่าเดี๋ยวกำลังหารถมาถ่ายผู้โดยสารครับ ***โอเค ผมรู้สึกไม่พอใจกับคำตอบ ณ ขณะนั้นเลย เฮ้ยมันใช่หรอนาทีนี้หาคนมาถ่ายผู้โดยสารหรอ อย่างแรกที่เกิดอุบัติเหตุแบบนี้ก็ต้องรีบแจ้งขอความช่วยเหลือก่อนไม่ใช่หรอ อย่างน้อยๆเจ้าหน้าที่ที่มาให้ความช่วยเหลือก็จะมาโบกรถ กันรถ ซึ่งเป็นความเสี่ยงที่จะมาชนท้ายได้ไม่ใช่หรอ สุดท้ายผมเลยโทรแจ้ง ทางด่วน แต่คนขับรถก็โทรไปพอดีได้คุยกับเจ้าหน้าที่ได้แป๊บนึง แต่กลัวว่าจะเป็นการแจ้งซ้ำซ้อนเลยวางสายไป #ประสบการณ์เสี่ยงตายบนทางด่วนบูรพาวิถี
.
.
.
ประมาณ สิบกว่านาทีก็มีรถตู้ขับเลยมาจอดด้านหน้ารถที่ผมนั่งมา แล้วเดินมาถามคนขับรถคันผมว่าเกิดไรขึ้นก็คุยกันอยู่แป๊บนึง แล้วเปิดประตูมาถามว่า มีใครจะไปกับคันเค้าบ้างมีที่นั่งว่าง แต่ส่งได้แค่โลตัสพลัสมอล เพราะวิ่งคนละเส้นทาง แต่ผมจะลงหนองมน ผมเลยตกลงโอเคผมขอไปครับ แล้วเดินตามมาขึ้นรถ คิดในใจเราต้องเอาตัวเองออกจากสภาวะเสี่ยงอันตรายนี้ก่อน สรุปมีผมคนเดียวครับที่เดินมาขึ้นรถตู้คันที่มาถาม คิดเหมือนกันนะว่าเราเห็นแก่ตัวรึป่าวแต่ถ้าเราอยู่ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี ผมก็นั่งจาก กม 40 ลงหน้าโลตัสพลัสมอล์หน้านิคมอมตะนคร ค่าโดยสาร 40 บาท #ประสบการณ์การต่อรถบนทางด่วนนนนบูรพาวิถี
.
.
.
.
พอลงรถหน้าโลตัสพลัสมอล์ นิคมอมตะนคร ก็มีรถตู้ที่วิ่งรับผู้โดยสารด้านล่างเรียกรับผู้โดยสาร ผมก็เลยขึ้นมาเหลือที่ว่าง 1 ที่พอดี #รถตู้รับผู้โดยสารระยะสั้น โอ้โหครับคุณผู้ชม ขับรถน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกก ก.ไก่ 15 ล้านตัว ระตู้ปาดขวา แซงซ้าย ปาดซ้าย แซงขวา บีบแตรเรียกผู้โดยสารตลอดเวลา บนรถจะมีเด็กเก็บเงินหนึ่งคนจะคอยเปิดประตูเรียกคนตามข้างถนน ว่างค่ะๆ ขึ้นมาได้ แต่เดี๋ยวก่อนนนน ในรถมันเต็มแล้วไง ไม่มีที่จะให้นั่งแล้ว แล้วไปบอกว่างได้ไง งงใจเจ๊แกมาก เก็บเงินผู้โดยสารในรถตู้ประหนึ่งพนักงานรถเมล์ รับคนตลอดทางรับขึ้นมาบางคนต้องนั้งบนที่วางกระเป๋าหลังเบาะคนขับ บางคนยืน #สรุปบนรถตู้คันนี้มีคนอยู่มากกว่าจำนวนที่ควรจะมีผู้โดยสารอยู่ บ้างนั่งบ้างยืน และเรียกรับคนตลอด พูดเลยตรงๆ รับคนมากขนาดนี้ ปาดคันอื่นๆบนท้องถนนขนาดนี้ รับไม่ได้มากๆๆๆ ทำไมไม่มีใครเข้ามาจัดการจัดระเบียบอะไรแบบนี้ ค่าโดยสาร จากโลตัสหน้านิคมอมตะนคร 60 บาท #ประสบการณ์การนั่งรถตู้ปลากระป๋อง
.
.
.
.
.
ผ่านช่วงเวลาอันโหดร้ายของวันนี้มาได้เหมือนชีวิตเฉียดกับความตายมากที่สุดในชีวิต #สยองรถตู้โดยสารไปอีกนานเลยครับ 3 ประสบการณ์ในวันเดียว
#ประสบการณ์เสี่ยงตายบรทางด่วนบูรพาวิถี
#ประสบการณ์การต่อรถบนทางด่วนบูรพาวิถี
#ประสบการณ์การนั่งรถตู้ปลากระป๋อง
.
.
.
ถึงหนองมนโดยสวัสดิภาพ ขอบคุณครับที่อ่านจนจบครับ
.
.
ใครมีประสบการณ์อะไรกับรถตู้โดยสารมาแชร์บ้างครับ