ถ้าเป็นสมัยเรายังเป็นนักเรียน ถ้าหาที่เรียนต่อไม่ได้ เพราะยากจนหรือหัวไม่ถึง ยังไงก็ต้องทำงาน ไม่อยู่เฉยๆให้พ่อแม่เลี้ยงเด็ดขาด
ผ่านมา 20 ปี มาเป็นครู เจอนักเรียนพฤติกรรมแย่ๆ ไม่ตั้งใจเรียน ท้าทายด้วยการนอนในห้องหรือเล่นมือถือขณะเราสอน
พอจับมาอบรม ก็ถามว่า ถ้าขี้เกียจแบบนี้ จบไปเรียนต่อไม่ได้ จะไปทำมาหากินอะไร คำตอบที่ได้ก็คือ
"เดี๋ยวหนูให้ผัวเลี้ยงเองค่ะ เรียนจบมายังไงหนูก็แต่งกับคนนี้ บ้านผัวหนูรวยมาก ผัวมีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูเมียก็ถูกแล้วนี่ค่ะ ครูไม่มีผัวเหมือนหนูก็เหนื่อยหน่อยนะ"
"เดี๋ยวเมียผมก็เลี้ยงเองแหละ ทุกวันนี้เขาก็เลี้ยงผมอยู่เลย จะต้องไปดิ้นรนทำงานอะไรอีก"
"ก็พ่อแม่เลี้ยงหนูเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ เขาเลี้ยงหนูมา ก็ต้องเลี้ยงหนูตลอดไปซิ"
ถ้าเราตอกว่า ถ้าเลิกกับแฟนคนที่ีเลี้ยงดูเราไป จะเอาอะไรไปทำมาหากิน ในเมื่อเรียนไม่จบ หรือจบด้วยเกรดคาบเส้น
"ก็หาผัว/เมียใหม่ให้เลี้ยงหนูต่อไปซิครู จะไปยากอะไร หาผัว/เมียใหม่ ง่ายกว่าหางานอีก หนูเลิกกับคนนี้ ก็หาคนเลี้ยงใหม่ไปเรื่อยๆ"
หนักกว่านั้นยังมีอีกเหตุผลนึงคือ
"ก็หนูไม่ได้ร้องขอมาเกิดมะ ให้หนูเกิดมาแล้วก็ต้องเลี้ยงดูหนูตลอดชีวิตซิ ครูเคยเห็นคนเลี้ยงหมาหรือเปล่า เคยเห็นหมามันต้องออกไปหาเงินเลี้ยงเจ้านายมันไหม...ก็ไม่มีนิ เอาหมามาเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงหมาตลอดชีวิต พ่อแม่ทำให้หนูเกิดมาก็ต้องเลี้ยงหนูตลอดชีวิตเหมือนกัน ทำไมหนูต้องมาทำงานเลี้ยงดูเขาด้วย ไม่ได้ขอสักหน่อย หนูไม่โง่มาทำงานหลังขดหลังแข็งเงินเดือนหมื่นบาทอย่างครูหรอก"
ตกใจกับทัศนคติเด็กนักเรียนสมัยนี้มาก มันเป็นไปได้ขนาดนี้แล้วเหรอ ส่วนใหญ่เด็กที่คิดแบบนี้ พ่อแม่ไม่ได้เข้มงวดเลย เลี้ยงดูแบบลูกบังเกิดเกล้ามาก อยากได้อะไรซื้อให้หมด บางคนไม่มีอำนาจตักเตือนลูกได้เลย กลัวว่าตักเตือนลูกจะเสียใจแล้วไปฆ่าตัวตาย เลยไม่กล้าพูดอะไรให้กระทบใจลูก
ส่วนนักเรียนที่เป็นคู่ผัวตัวเมียกัน บางคนไปอยู่บ้านพ่อแม่คนใดคนนึงแล้ว พ่อแม่ก็กลัวว่าถ้าไล่เขย-สะใภ้ออกไป ลูกตัวเองจะหนีหายไปด้วย เลยสู้ยอมให้เข้ามาอยู่บ้านเดียวกัน จะได้อยู่ในสายตา และต้องเลี้ยงดูอีกฝ่ายไปด้วย ซึ่งอีกฝ่ายมักมาจากครอบครัวที่เข้มงวด จึงต้องมาอยู่บ้านแฟนที่เข้มงวดน้อยกว่า
ไม่อยากนึกถึงปัญหาสังคมต่อไปในอนาคตข้างหน้าเลย ถ้าหมดยุคคน gen y อย่างคนรุ่นเราไปแล้ว gen z จะขนาดไหน
ตกใจกับทัศนะนักเรียนสมัยนี้เรื่องการไม่เรียนต่อ
ผ่านมา 20 ปี มาเป็นครู เจอนักเรียนพฤติกรรมแย่ๆ ไม่ตั้งใจเรียน ท้าทายด้วยการนอนในห้องหรือเล่นมือถือขณะเราสอน
พอจับมาอบรม ก็ถามว่า ถ้าขี้เกียจแบบนี้ จบไปเรียนต่อไม่ได้ จะไปทำมาหากินอะไร คำตอบที่ได้ก็คือ
"เดี๋ยวหนูให้ผัวเลี้ยงเองค่ะ เรียนจบมายังไงหนูก็แต่งกับคนนี้ บ้านผัวหนูรวยมาก ผัวมีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูเมียก็ถูกแล้วนี่ค่ะ ครูไม่มีผัวเหมือนหนูก็เหนื่อยหน่อยนะ"
"เดี๋ยวเมียผมก็เลี้ยงเองแหละ ทุกวันนี้เขาก็เลี้ยงผมอยู่เลย จะต้องไปดิ้นรนทำงานอะไรอีก"
"ก็พ่อแม่เลี้ยงหนูเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ เขาเลี้ยงหนูมา ก็ต้องเลี้ยงหนูตลอดไปซิ"
ถ้าเราตอกว่า ถ้าเลิกกับแฟนคนที่ีเลี้ยงดูเราไป จะเอาอะไรไปทำมาหากิน ในเมื่อเรียนไม่จบ หรือจบด้วยเกรดคาบเส้น
"ก็หาผัว/เมียใหม่ให้เลี้ยงหนูต่อไปซิครู จะไปยากอะไร หาผัว/เมียใหม่ ง่ายกว่าหางานอีก หนูเลิกกับคนนี้ ก็หาคนเลี้ยงใหม่ไปเรื่อยๆ"
หนักกว่านั้นยังมีอีกเหตุผลนึงคือ
"ก็หนูไม่ได้ร้องขอมาเกิดมะ ให้หนูเกิดมาแล้วก็ต้องเลี้ยงดูหนูตลอดชีวิตซิ ครูเคยเห็นคนเลี้ยงหมาหรือเปล่า เคยเห็นหมามันต้องออกไปหาเงินเลี้ยงเจ้านายมันไหม...ก็ไม่มีนิ เอาหมามาเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงหมาตลอดชีวิต พ่อแม่ทำให้หนูเกิดมาก็ต้องเลี้ยงหนูตลอดชีวิตเหมือนกัน ทำไมหนูต้องมาทำงานเลี้ยงดูเขาด้วย ไม่ได้ขอสักหน่อย หนูไม่โง่มาทำงานหลังขดหลังแข็งเงินเดือนหมื่นบาทอย่างครูหรอก"
ตกใจกับทัศนคติเด็กนักเรียนสมัยนี้มาก มันเป็นไปได้ขนาดนี้แล้วเหรอ ส่วนใหญ่เด็กที่คิดแบบนี้ พ่อแม่ไม่ได้เข้มงวดเลย เลี้ยงดูแบบลูกบังเกิดเกล้ามาก อยากได้อะไรซื้อให้หมด บางคนไม่มีอำนาจตักเตือนลูกได้เลย กลัวว่าตักเตือนลูกจะเสียใจแล้วไปฆ่าตัวตาย เลยไม่กล้าพูดอะไรให้กระทบใจลูก
ส่วนนักเรียนที่เป็นคู่ผัวตัวเมียกัน บางคนไปอยู่บ้านพ่อแม่คนใดคนนึงแล้ว พ่อแม่ก็กลัวว่าถ้าไล่เขย-สะใภ้ออกไป ลูกตัวเองจะหนีหายไปด้วย เลยสู้ยอมให้เข้ามาอยู่บ้านเดียวกัน จะได้อยู่ในสายตา และต้องเลี้ยงดูอีกฝ่ายไปด้วย ซึ่งอีกฝ่ายมักมาจากครอบครัวที่เข้มงวด จึงต้องมาอยู่บ้านแฟนที่เข้มงวดน้อยกว่า
ไม่อยากนึกถึงปัญหาสังคมต่อไปในอนาคตข้างหน้าเลย ถ้าหมดยุคคน gen y อย่างคนรุ่นเราไปแล้ว gen z จะขนาดไหน