สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
อยากเรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังน่ะได้ค่ะ แต่ต้องสอบเข้าและเรียนภาคปกติให้ได้
เล่นเรียนภาคพิเศษ ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มมากว่าปกติอยู่แล้ว
(เดี๋ยวนี้เด็กภาคพิเศษต้องใช้คะแนนสอบด้วยเหรอคะ เห็นหลายคนก็บอกว่าสอบติดภาคพิเศษ
ตอนเราเรียนแค่มีเงินจ่ายค่าเทอมก็เรียนได้แล้วนะ ภาคพิเศษเนี่ย)
คิดจะเรียนก็ไม่ต้องสนคนอื่น
เราก็เหมือนคุณ เพียงแต่กลับกันหน่อยตรงที่เราอยากเรียน ปวส. แล้วแม่ไม่ให้เรียน ต้องเรียน ป.ตรี เท่านั้น
โอเค เราคิดว่าจะเรียนราชภัฎก็ได้ ไม่มองที่อื่นแล้ว ยังไงเราคิดว่าสอบติดแน่นอน
อาจารย์บอกให้ไปสอบที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในจังหวัด เราไม่ไป เราจะเรียนราชภัฎ
เราไม่ได้บอกแม่ด้วยว่าอาจารย์บอกให้ไปสอบ เพราะเราคิดว่ามันแพง เด็กที่เรียนก็มีแต่คนมีเงิน
เรียนราชภัฎก็จบเหมือนกัน เพื่อนหลายคนก็เลือกเรียนราชภัฎ
จนอาจารย์เจอแม่ แล้วบอกแม่เอง
สุดท้ายเราก็เลยต้องไปสอบ และเราก็อดเรียนที่ราชภัฎตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก เพราะเราสอบติดที่มหาวิทยาลัยนั้น
ทีนี้เราเหมือนคุณตรงที่เราจน และไม่มีรถส่วนตัว
เวลาไปไหนเราขึ้นรถไฟฟ้าของ ม.
เราอยู่หอใน ส่วนมากเรากินข้าวที่โรงอาหารเพราะมันถูกดี เราต้องประหยัดทุกอย่าง
เสาร์อาทิตย์เราไม่ได้ไปเที่ยวไหน เรานั่งรถไปหอสมุด ไปตึกคอม
ใช้เวลาอยู่ใน ม. ตลอด แทบจะไม่ได้ก้าวขาออกจากพื้นที่ ม. เลย
พอ ปี 1 ได้สักพัก แม่เราก็เสียอีก
แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อเราบวชตลอดชีวิต และเราไม่มีปู่ย่าตายายคอยช่วยโอบอุ้มอะไรทั้งนั้น
ทีนี้เราเลยต้องรัดเข็มขัดใหญ่เลย ยิ่งกว่าคุณอีกมั้ง
แต่เราไม่เคยเอามาคิดหดหู่หรือเปรียบเทียบว่าเพื่อนรวยแล้วเราจน หรือคิดนั่นคิดนี่ที่มันไม่จำเป็นค่ะ
มีหน้าทีเรียนก็เรียน หางานทำเพื่อเอาเงินมาเรียน ตั้งใจเรียนให้จบ
เลือกแล้วก็ทำให้สุด แค่นั้นเอง
คุณยังมีแม่ มียาย จะเอาเวลามานั่งเฟลทำไม เสียดายเวลาตายชัก
ปล.ใช้ชีวิตแบบพอเพียงไม่ได้แปลว่าจนนะคะ
เล่นเรียนภาคพิเศษ ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มมากว่าปกติอยู่แล้ว
(เดี๋ยวนี้เด็กภาคพิเศษต้องใช้คะแนนสอบด้วยเหรอคะ เห็นหลายคนก็บอกว่าสอบติดภาคพิเศษ
ตอนเราเรียนแค่มีเงินจ่ายค่าเทอมก็เรียนได้แล้วนะ ภาคพิเศษเนี่ย)
คิดจะเรียนก็ไม่ต้องสนคนอื่น
เราก็เหมือนคุณ เพียงแต่กลับกันหน่อยตรงที่เราอยากเรียน ปวส. แล้วแม่ไม่ให้เรียน ต้องเรียน ป.ตรี เท่านั้น
โอเค เราคิดว่าจะเรียนราชภัฎก็ได้ ไม่มองที่อื่นแล้ว ยังไงเราคิดว่าสอบติดแน่นอน
อาจารย์บอกให้ไปสอบที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในจังหวัด เราไม่ไป เราจะเรียนราชภัฎ
เราไม่ได้บอกแม่ด้วยว่าอาจารย์บอกให้ไปสอบ เพราะเราคิดว่ามันแพง เด็กที่เรียนก็มีแต่คนมีเงิน
เรียนราชภัฎก็จบเหมือนกัน เพื่อนหลายคนก็เลือกเรียนราชภัฎ
จนอาจารย์เจอแม่ แล้วบอกแม่เอง
สุดท้ายเราก็เลยต้องไปสอบ และเราก็อดเรียนที่ราชภัฎตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก เพราะเราสอบติดที่มหาวิทยาลัยนั้น
ทีนี้เราเหมือนคุณตรงที่เราจน และไม่มีรถส่วนตัว
เวลาไปไหนเราขึ้นรถไฟฟ้าของ ม.
เราอยู่หอใน ส่วนมากเรากินข้าวที่โรงอาหารเพราะมันถูกดี เราต้องประหยัดทุกอย่าง
เสาร์อาทิตย์เราไม่ได้ไปเที่ยวไหน เรานั่งรถไปหอสมุด ไปตึกคอม
ใช้เวลาอยู่ใน ม. ตลอด แทบจะไม่ได้ก้าวขาออกจากพื้นที่ ม. เลย
พอ ปี 1 ได้สักพัก แม่เราก็เสียอีก
แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อเราบวชตลอดชีวิต และเราไม่มีปู่ย่าตายายคอยช่วยโอบอุ้มอะไรทั้งนั้น
ทีนี้เราเลยต้องรัดเข็มขัดใหญ่เลย ยิ่งกว่าคุณอีกมั้ง
แต่เราไม่เคยเอามาคิดหดหู่หรือเปรียบเทียบว่าเพื่อนรวยแล้วเราจน หรือคิดนั่นคิดนี่ที่มันไม่จำเป็นค่ะ
มีหน้าทีเรียนก็เรียน หางานทำเพื่อเอาเงินมาเรียน ตั้งใจเรียนให้จบ
เลือกแล้วก็ทำให้สุด แค่นั้นเอง
คุณยังมีแม่ มียาย จะเอาเวลามานั่งเฟลทำไม เสียดายเวลาตายชัก
ปล.ใช้ชีวิตแบบพอเพียงไม่ได้แปลว่าจนนะคะ
ความคิดเห็นที่ 16
ที่หลายความเห็นไม่เห็นด้วยกับการเรียนภาคพิเศษ เพราะโดยภาพรวมแล้วนักศึกษาภาคพิเศษถือว่าด้อยกว่านักศึกษาภาคปกติ
ถึงแม้จะใช้คะแนนสอบเข้าเหมือนกันก็จริง แต่เห็นมั้ยล่ะคะว่าคุณสอบภาคปกติไม่ติดแต่สอบภาคพิเศษติด
แสดงว่ามาตรฐานของนักศึกษาภาคปกติจะสูงกว่าภาคพิเศษ
สมัยที่เราเรียนมหาลัยนะคะ พวกที่เรียนภาคพิเศษคือพวกสอบเข้าภาคปกติไม่ติดกันทั้งนั้น
แต่ได้อาศัยชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยโดยจ่ายค่าเรียนแพงกว่า
และค่าเรียนของนักศึกษาภาคพิเศษก็เป็นส่วนหนึ่งที่นำมาชดเชยค่าเรียนที่แสนถูกของนักศึกษาภาคปกติ เพื่อให้มหาลัยสามารถอยู่ได้จากการออกนอกระบบ
สำหรับคนที่จบจากมหาวิทยาลัยดังๆ ที่เค้ามีภาษีดีกว่า ก็เพราะมหาวิทยาลัยดังๆเหล่านี้มีคนเก่งๆเข้าไปเรียนกันเป็นจำนวนมาก
โดยดูได้จากคะแนนสอบเข้าที่สูงกว่าที่อื่นๆ
เป็นการการันตีได้อย่างหนึ่งว่าคนที่จบจากที่นี่ต้องเป็นคนที่เก่งและหัวดีในระดับหนึ่งเลย
และพอมีแต่คนหัวดีไปเรียน มาตรฐานการเรียนการสอนก็จะทำได้สูงกว่าสถานศึกษาที่มีแต่คนไม่เก่งเข้าไปเรียน
นี่แหละคือเหตุผลที่ว่าทำไมคนจบมหาลัยดังถึงได้เปรียบกว่า
ส่วนในกรณีของภาคพิเศษนั้นต่างกันตรงที่ เริ่มต้นคะแนนสอบเข้าก็ต่ำกว่าแล้ว มีแต่คนที่สอบภาคปกติไม่ติดมาเรียน
นั่นคือเด็กที่เรียนในภาคพิเศษจะเก่งไม่เท่าภาคปกติ
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับทางมหาวิทยาลัยแล้วล่ะค่ะว่าจะรักษามาตรฐานของตัวเองไว้ได้แค่ไหน
ถ้ามหาวิทยาลัยใช้มาตรฐานของภาคพิเศษเท่ากับภาคปกติก็ดีไป ถึงจะสอบเข้าภาคปกติไม่ได้แต่ถ้าได้เรียนและสอบโดยใช้มาตรฐานเดียวกับภาคปกติ
พอจบมาก็ยังนับได้ว่ามีมาตรฐานเดียวกัน
แต่เราไม่รู้หรอกนะคะว่าโดยทั่วไปแล้วมหาลัยจะใช้มาตรฐานเดียวกันทั้งหมดรึเปล่า
เพราะถ้าใช้มาตรฐานเดียวกันเด็กอาจจะสอบตกกันเยอะหรือโดนรีไทร์กันเยอะ
ถึงแม้จะใช้คะแนนสอบเข้าเหมือนกันก็จริง แต่เห็นมั้ยล่ะคะว่าคุณสอบภาคปกติไม่ติดแต่สอบภาคพิเศษติด
แสดงว่ามาตรฐานของนักศึกษาภาคปกติจะสูงกว่าภาคพิเศษ
สมัยที่เราเรียนมหาลัยนะคะ พวกที่เรียนภาคพิเศษคือพวกสอบเข้าภาคปกติไม่ติดกันทั้งนั้น
แต่ได้อาศัยชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยโดยจ่ายค่าเรียนแพงกว่า
และค่าเรียนของนักศึกษาภาคพิเศษก็เป็นส่วนหนึ่งที่นำมาชดเชยค่าเรียนที่แสนถูกของนักศึกษาภาคปกติ เพื่อให้มหาลัยสามารถอยู่ได้จากการออกนอกระบบ
สำหรับคนที่จบจากมหาวิทยาลัยดังๆ ที่เค้ามีภาษีดีกว่า ก็เพราะมหาวิทยาลัยดังๆเหล่านี้มีคนเก่งๆเข้าไปเรียนกันเป็นจำนวนมาก
โดยดูได้จากคะแนนสอบเข้าที่สูงกว่าที่อื่นๆ
เป็นการการันตีได้อย่างหนึ่งว่าคนที่จบจากที่นี่ต้องเป็นคนที่เก่งและหัวดีในระดับหนึ่งเลย
และพอมีแต่คนหัวดีไปเรียน มาตรฐานการเรียนการสอนก็จะทำได้สูงกว่าสถานศึกษาที่มีแต่คนไม่เก่งเข้าไปเรียน
นี่แหละคือเหตุผลที่ว่าทำไมคนจบมหาลัยดังถึงได้เปรียบกว่า
ส่วนในกรณีของภาคพิเศษนั้นต่างกันตรงที่ เริ่มต้นคะแนนสอบเข้าก็ต่ำกว่าแล้ว มีแต่คนที่สอบภาคปกติไม่ติดมาเรียน
นั่นคือเด็กที่เรียนในภาคพิเศษจะเก่งไม่เท่าภาคปกติ
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับทางมหาวิทยาลัยแล้วล่ะค่ะว่าจะรักษามาตรฐานของตัวเองไว้ได้แค่ไหน
ถ้ามหาวิทยาลัยใช้มาตรฐานของภาคพิเศษเท่ากับภาคปกติก็ดีไป ถึงจะสอบเข้าภาคปกติไม่ได้แต่ถ้าได้เรียนและสอบโดยใช้มาตรฐานเดียวกับภาคปกติ
พอจบมาก็ยังนับได้ว่ามีมาตรฐานเดียวกัน
แต่เราไม่รู้หรอกนะคะว่าโดยทั่วไปแล้วมหาลัยจะใช้มาตรฐานเดียวกันทั้งหมดรึเปล่า
เพราะถ้าใช้มาตรฐานเดียวกันเด็กอาจจะสอบตกกันเยอะหรือโดนรีไทร์กันเยอะ
ความคิดเห็นที่ 132
ถ้านี่ไม่ใช่กระทู้เพ้อฝัน แปลว่าเด็กคนนี้คงหาความเจริญในอนาคตตัวเองไม่ได้แน่นอน
ถ้าน้องอยากเห็นอนาคตตัวเอง ลองหลับตานะครับ
น้องจะเห็นแต่ความมืดมน
เพราะการเขียน การตอบ การใช้คำพูด การยกตัวอย่างเปรียบเทียบมันแสดงให้เห็นถึงภาวะทางความคิด ทางจิตใจและทางอารมณ์ของน้องได้เป็นอย่างดีและมันก็ชี้ไปว่า "น้องดูถูกคนอื่นแม้กระทั้งดูถูกตัวเอง"
สอบ ม.รัฐฯ ที่ค่าเทอมถูก น้องก็สอบไม่ได้ น้องมันกาก
เข้าเรียน ม.เอกชน ภาคพิเศษหลงตัวเองว่าเพราะคะแนน โถ่น้องครับ แค่มีเงินก็เรียนได้แล้วมั้ย? กับมหาลัยนี้
ความเจ็บปวดที่สุดคือการดูถูกแม่ตัวเองที่ทำให้เธอเกิดขึ้นมาด้วยความไม่ตั้งใจ แต่เธอกลับไม่มองความดีของแม่ตัวเองเลยแม้แต่น้อยที่เขาอดทนทำงานงกๆ ส่งเสียเธอเรียน ปรนเปรอเธอด้วยปัจจัยที่พอกำลังหาได้
เธอพูดเองว่าแม่และยายไม่ได้ทำให้เธอลำบาก แต่เธอกับไม่รู้จักคำว่า บุญคุณและพอเพียง
โถ.... ไอ้กระ...........บือ
แน่จริงออกมาหางานทำส่งเสียตัวเองเรียนให้สมกับปากเก่งสิจ๊ะ
ถ้าน้องอยากเห็นอนาคตตัวเอง ลองหลับตานะครับ
น้องจะเห็นแต่ความมืดมน
เพราะการเขียน การตอบ การใช้คำพูด การยกตัวอย่างเปรียบเทียบมันแสดงให้เห็นถึงภาวะทางความคิด ทางจิตใจและทางอารมณ์ของน้องได้เป็นอย่างดีและมันก็ชี้ไปว่า "น้องดูถูกคนอื่นแม้กระทั้งดูถูกตัวเอง"
สอบ ม.รัฐฯ ที่ค่าเทอมถูก น้องก็สอบไม่ได้ น้องมันกาก
เข้าเรียน ม.เอกชน ภาคพิเศษหลงตัวเองว่าเพราะคะแนน โถ่น้องครับ แค่มีเงินก็เรียนได้แล้วมั้ย? กับมหาลัยนี้
ความเจ็บปวดที่สุดคือการดูถูกแม่ตัวเองที่ทำให้เธอเกิดขึ้นมาด้วยความไม่ตั้งใจ แต่เธอกลับไม่มองความดีของแม่ตัวเองเลยแม้แต่น้อยที่เขาอดทนทำงานงกๆ ส่งเสียเธอเรียน ปรนเปรอเธอด้วยปัจจัยที่พอกำลังหาได้
เธอพูดเองว่าแม่และยายไม่ได้ทำให้เธอลำบาก แต่เธอกับไม่รู้จักคำว่า บุญคุณและพอเพียง
โถ.... ไอ้กระ...........บือ
แน่จริงออกมาหางานทำส่งเสียตัวเองเรียนให้สมกับปากเก่งสิจ๊ะ
แสดงความคิดเห็น
เด็กจนๆคนนึง มาเรียนมหาลัยในสังคมของคนที่มีฐานะ ผมคิดถูกหรือผิด ที่ตัดสินใจเข้ามาเรียน