เราเคยคุยกับคนๆนึงเราเจอกันในเเอปหาคู่เค้์าขอไลัน์ผมก็คุยกันตอนนั้นเป็นช่วงที่ต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยช่วงหลังๆเราทะเลาะกันบ่อย
จนเค้าบอกกับเราว่าเราลองห่างกันสักพักไปตามทางชีวิตถ้าตอนนั้นเรายังไม่มีใครเราอาจกลับมาคบกันอีก
คือตอนนั้นผมเสียใจมากกว่าจะทำใจได้ก็หลายวันอยู่  พอวันเวลาผ่านไปนานอยู่เวลาเราคิดถึงเค้าผมก็จะทักไปบอกว่าคิดถึงเพื่อให้ตัวเองสบายใจถึงไม่ได้ต้องการคำตอบ ในช่วงวันสงการต์เค้าทักมาชวนผมไปเล่นสงกานตอนเเรกก็จะไปเเต่เหมือนเค้าติดเล่นผมเลยไม่ไปพอผ่านไปไปหลายชั่วโมงเค้าโทรมาถามว่าอยู่ไหนจะมารึยัง จริงๆเเล้วผมก็จะไปกลับเพื่อนอยู่เเล้วผมจึงตัดสินใจไป ผมได้เจอกลับเค้าครั้งเเรกเป็นช่วงเวลาสั้นๆสั้นมากตอนนั้นผมโคตดีใจสุดๆ
พอหลังจากสงกานวันนั้นเราก็กลับมาคุยเเต่ไม่ได้เหมือนเดิมเเละก็หายไปหลายเดือน เค้าได้ทักไลน์มาหาผมตอนเเรกผมว่าจะตอบดีไหม ผมเลยตัดสินใจตอบเลยถามเค้าว่าไงเค้าตอบว่าคิดถึงเราจากนั้นก็คุยๆกันเหมือนวันเเรกๆ ผมก็ได้บอกกลับเค้าว่าตั้งเเต่วันที่เราห่างกันผมก็ไม่มีใครยังลืมเค้าไม่ได้
ผมยังบอกอีกว่าผมเปลี่ยนโทรศัพท์ ผมพิมพ์เบอร์เค้าเป็นเบอร์เเรกเลยเพราะกลัวไลน์หาย  ผมคงจะเสียใจมาก เค้าเลยตอบลับมาว่าถึงเบอร์หายเค้าก็มีเบอร์เราอยู่ผมเลยตอบกลับไปว่ายังไม่ลบหรอคิดว่าลบไปเเล้วเค้าตอบมมมาว่าไม่ลบเก็บไว้เดี่ยวลืมผม  ตอนนั้นที่เค้าโทรมาหาผมได้ยินเสียงที่เค้าบอกกับผมตอนนั้นผมโคตดีใจที่เค้ายังไม่ลืมผมจริงๆ เค้าก็เลยบอกผมว่าเราก็คุยกันเเบบนี้เเหละคุยเหมือนป๊อบปี้เลิฟหลักจากวันนั้นที่เราคุยเเละปรับความเข้าใจเรากับเค้าก็คุยกันถึงไม่ได้คุยเยอะเเต่ก็ได้คุยทักมาบอกม่อนิ่งผมทักมาบอกผมว่านอนเเล้วทำเหมือนทุกๆครั้งที่เคยคบกันเเรกๆผมสับสนกับหัวใจตัวใจตัวเอง
เเต่อยากกลับไปคบกับเค้าเพราะช่วงเเรกผมเราชีวิตที่ผ่านมาให้เค้าฟังว่าผ่านอะไรมาบ้างเค้าเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เตือนผมบอกผมเสมอมันทำให้ผมยังเราเค้าอยู่คิดถึงเค้าอยู่  ผมควรจะรู้สึกอย่าไง