ออกตัวก่อนว่า ตัวเกียนเองคือ พธม. ไม่ไช่สลิ่มนะ
เพราะเกียนเป็น พธม.มาตั้งแต่ช่วงปี49แล้ว ช่วงที่ชุมนุมที่มัฆวานขับไล่แม้ว เกียนก็ไปที่นั้นไปดูเจ๊ปองปราศัยบนรถ10ล้อเมื่อ10กว่าปีก่อน จึงต้องขอยืนยันว่า ตัวเองเป็น พธม. ไม่ไช่สลิ่มที่พึ่งมามียุคหลังๆนี้
อาชีพเกียนก็ค้าขายนั้นละ แค่ไม่ว่างมาจ้องจับผิดรัฐบาล ไม่ว่างมานั่งโทษฟ้าโทษฝนโทษรัฐบาลเมื่อคราวที่ขายไม่ดี ไม่ว่างมาบ่นรถไม่ผ่าน คนไม่เดิน ขายไม่ออก กำไรไม่มี ต้องผ่อนรถ ผ่านบ้าน ผ่อนค่าเช่า เกียนว่าเกียนเอาเวลาบ่นไปทำมาหากิน ไปเรียนรู้เพิ่มเติม จนถึงไปพัฒนาสินค้าตัวเองยังมีประโยชน์ซะกว่า
การจะค้าขายอะไร เราต้องลองคำนึงว่าถ้าตัวเราจะซื้อไหม สินค้าชิ้นนี้คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไหม คือสิ่งสำคัญ อย่าคิดว่ายุคนี้จะขายอะไรก็ขายได้ มันไม่ไช่แล้ว มันมีการขนส่งที่สะดวกเข้ามาให้ลูกค้าเลือกด้วย ไม่ไช่เมื่อก่อนหิวก็เดินมาปากซอยทนกินทนซื้อของที่ไม่ได้เรื่อง เด๋วนี้อยากได้อะไร อยากกินอะไรก็กดมือถือสั่งเลย ไม่นานก็มาส่งแล้ว ไม่ต้องไปต่อคิว ไม่ต้องไปยืนมองหน้าแม่ค้าว่าจะทำตามคิวหรือจะโดนแซงคิว ไม่ต้องไปทนยืนปวดขาปวดท้องปวด4 อีกต่อไปแล้ว เพราะความสะดวกสะบายเหล่านี้ จึงทำให้สินค้าหรือการบริการไม่ดีจะอยู่ไม่ได้อีกต่อไปครับ
พ่อค้าแม่ค้าก็อย่าหยุดนิ่ง พยายามปรับตัว พัฒนาสินค้าและบริการให้แตกต่างจากเจ้าอื่น พยายามมองหาจุดแข็งของตัวเอง แล้วนำมาเป็นจุดเด่นของร้านครับ และทดสอบ ทดลองสินค้าตัวเองด้วย ถ้าถึงขนาดตัวเองยังไม่กล้าชิม ไม่กล้าไช้ แล้วลูกค้าคนไหนจะอยากมาเสี่ยงละครับ สู้ๆ
ถามจังเลย สลิ่ม ทำอาชีพอะไร
เพราะเกียนเป็น พธม.มาตั้งแต่ช่วงปี49แล้ว ช่วงที่ชุมนุมที่มัฆวานขับไล่แม้ว เกียนก็ไปที่นั้นไปดูเจ๊ปองปราศัยบนรถ10ล้อเมื่อ10กว่าปีก่อน จึงต้องขอยืนยันว่า ตัวเองเป็น พธม. ไม่ไช่สลิ่มที่พึ่งมามียุคหลังๆนี้
อาชีพเกียนก็ค้าขายนั้นละ แค่ไม่ว่างมาจ้องจับผิดรัฐบาล ไม่ว่างมานั่งโทษฟ้าโทษฝนโทษรัฐบาลเมื่อคราวที่ขายไม่ดี ไม่ว่างมาบ่นรถไม่ผ่าน คนไม่เดิน ขายไม่ออก กำไรไม่มี ต้องผ่อนรถ ผ่านบ้าน ผ่อนค่าเช่า เกียนว่าเกียนเอาเวลาบ่นไปทำมาหากิน ไปเรียนรู้เพิ่มเติม จนถึงไปพัฒนาสินค้าตัวเองยังมีประโยชน์ซะกว่า
การจะค้าขายอะไร เราต้องลองคำนึงว่าถ้าตัวเราจะซื้อไหม สินค้าชิ้นนี้คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไหม คือสิ่งสำคัญ อย่าคิดว่ายุคนี้จะขายอะไรก็ขายได้ มันไม่ไช่แล้ว มันมีการขนส่งที่สะดวกเข้ามาให้ลูกค้าเลือกด้วย ไม่ไช่เมื่อก่อนหิวก็เดินมาปากซอยทนกินทนซื้อของที่ไม่ได้เรื่อง เด๋วนี้อยากได้อะไร อยากกินอะไรก็กดมือถือสั่งเลย ไม่นานก็มาส่งแล้ว ไม่ต้องไปต่อคิว ไม่ต้องไปยืนมองหน้าแม่ค้าว่าจะทำตามคิวหรือจะโดนแซงคิว ไม่ต้องไปทนยืนปวดขาปวดท้องปวด4 อีกต่อไปแล้ว เพราะความสะดวกสะบายเหล่านี้ จึงทำให้สินค้าหรือการบริการไม่ดีจะอยู่ไม่ได้อีกต่อไปครับ
พ่อค้าแม่ค้าก็อย่าหยุดนิ่ง พยายามปรับตัว พัฒนาสินค้าและบริการให้แตกต่างจากเจ้าอื่น พยายามมองหาจุดแข็งของตัวเอง แล้วนำมาเป็นจุดเด่นของร้านครับ และทดสอบ ทดลองสินค้าตัวเองด้วย ถ้าถึงขนาดตัวเองยังไม่กล้าชิม ไม่กล้าไช้ แล้วลูกค้าคนไหนจะอยากมาเสี่ยงละครับ สู้ๆ