สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาหัวใจอยู่เรื่องหนึ่ง
เล่าก่อนเลยว่า ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยมีแฟนเลย จนตอนนี้อายุก็ 23 ปีแล้ว แต่เราไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกหรอกนะคะ
ผับบาร์มีเที่ยวบ้างนานๆ ที จนมาวันนึงที่เราได้ไปเจอใครคนหนึ่งและมีโอกาสได้ศึกษาซึ่งกันและกัน ไม่ได้อยู่ในสถานะแฟน แต่เป็นคนคุยที่ต่างคน
ต่างคุยคนเดียว ไม่ใช่การคุยเผื่อเลือก เค้าเป็นคนดี ขยันเรียน อบอุ่น มีความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล หน้าตาดี เล่นกีฬา รักสุขภาพ และที่สำคัญ เขาแทบไม่มีเรื่องผู้หญิง
เข้ามาเกี่ยวพันในชีวิตประจำวันเลย เพราะอะไรน่ะหรอ นี่แหละค่ะ สาเหตุที่อยากจะเอามาถามกับเพื่อนๆ ว่าเราควรจะเลือกทางไหนดี
นั่นก็คือ เขาคนนั้นติดเพื่อนมาก และรักของเราเป็นรักทางไกล บางครั้งเราก็น้อยใจที่เขาตอบแชทช้ามากๆ เราไม่ได้หวังว่าอยากจะแชทกันทั้งวันทั้งคืนหรอกนะคะ
แต่บางทีเราถามว่าทานข้าวหรือยัง ครึ่งวันถึงมาตอบ ยิ่งวันไหนนางได้อยู่กับเพื่อน แชทเราคือกลายเป็นป่าช้าไปเลยทีเดียว
บางทีเขาเล่นเกมส์ เราก็ต้องนั่งรอให้เขาเล่นเกมส์จนเสร็จ ถึงจะคอลกันได้ ซึ่งมันก็ดึกมาก และเราก็ง่วงนอน
เขาเป็นผู้ใหญ่ทางความคิด เขาไม่ชอบคนงี่เง่า ไม่มีเหตุผล ปัญหาทุกอย่างต้องคุยกัน แต่บางทีผู้หญิงก็อยากได้ความใส่ใจบ้าง
มีครั้งนึงเขาบอกว่าเล่นเกมส์เสร็จจะคอลหา พอเขาเล่นเสร็จก็แชทมาว่า เสร็จละ แล้วก็หายไป ปรากฏว่านางหลับ ตอนเรารู้น้ำตาเราแทบล่วง
เรานั่งรอเขามาเป็นชั่วโมง ง่วงก็ง่วง ต้องนอนเอาหน้าซบหมอนเอา นอนราบไม่ได้ เดี๋ยวหลับ มือก็กำโทสับ กลัวเขาโทมาแล้วไม่ได้ยิน อยากคุยก็อยากคุย แต่เขาเคยบอกว่าไม่ชอบคนงี่เง่า เราเลยกลายเป็นคนที่น้อยใจ แต่ไม่มีสิทธิ์แสดงออก
เขาคอลมาเราก็ต้องยิ้มเข้าไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่ในใจคือแย่แล้ว
อีกทั้งยังมีเรื่องครอบครัวเราอีก พ่อแม่ค่อนข้างเป็นห่วง ถ้าเราจะเดินทางไปหาเขา เราลำบากใจมาก เพราะเขามาหาเราบ่อยมากๆ แต่เราไม่เคยไปหาเขาเลย
ส่วนเรื่องเรียน เขาซิ้ว ทำให้ตอนนี้ยังเรียนไม่จบ แต่เราทำงานแล้ว และตามสไตล์ เด็กมหาลัยกลางคืนแทบไม่นอน บางทีติดกิจกรรมของมหาลัยบ้าง
เพราะเขาเป็นเดือนด้วย ในขณะที่เราต้องรีบนอนเพื่อตื่นไปทำงานแต่เช้า ทำให้บางครั้งเราต้องยอมอดนอนเพื่อให้ได้คุยกับเขา บอกตรงๆ
บางทีก็แอบเหนื่อย ถามว่าเรารักเขามั้ย รักมากค่ะ แต่พอมองอนาคต ภาพมันแกว่งไปมาอย่างไงชอบกล ทั้งเรื่องระยะทาง เวลา
เคยแอบคิดว่า ถ้าเราเลิกกับเขา เราก็จะไม่ต้องมาทนทำอะไรแบบนี้ อยากนอนตอนไหนก็นอน อยากทำอะไรก็ทำ
แต่พอถามตัวเองว่า แล้วรักเขามั้ย รักสิ และเราคิดว่าผู้ชายแบบเขาคนนี้หายากเหลือเกิน คนที่ไม่เจ้าชู้ ไม่โกหก สุภาพ
เขาทำให้เราเชื่อใจเขาได้อย่างสนิทใจ ถ้าเราพลาดคนนี้ไป อีกกี่ปีถึงจะเจอคนแบบนี้ได้อีก
นางเคยพูดกับเราว่า เราสุดยอดเลยที่ทนข้อเสียพวกนี้ของเขาได้นานกว่าใครๆ ที่เขาเคยคบ ถ้าเป็นคนอื่นคงหนีหายกันไปหมดแล้ว
เราควรเลือกทางไหนดีค่ะ เพื่อนๆ มีคำแนะนำอะไรบ้างมั้ย
เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี
ความรักของฉัน สิไปต่อ หรือพอส่ำนี้
เล่าก่อนเลยว่า ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยมีแฟนเลย จนตอนนี้อายุก็ 23 ปีแล้ว แต่เราไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกหรอกนะคะ
ผับบาร์มีเที่ยวบ้างนานๆ ที จนมาวันนึงที่เราได้ไปเจอใครคนหนึ่งและมีโอกาสได้ศึกษาซึ่งกันและกัน ไม่ได้อยู่ในสถานะแฟน แต่เป็นคนคุยที่ต่างคน
ต่างคุยคนเดียว ไม่ใช่การคุยเผื่อเลือก เค้าเป็นคนดี ขยันเรียน อบอุ่น มีความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล หน้าตาดี เล่นกีฬา รักสุขภาพ และที่สำคัญ เขาแทบไม่มีเรื่องผู้หญิง
เข้ามาเกี่ยวพันในชีวิตประจำวันเลย เพราะอะไรน่ะหรอ นี่แหละค่ะ สาเหตุที่อยากจะเอามาถามกับเพื่อนๆ ว่าเราควรจะเลือกทางไหนดี
นั่นก็คือ เขาคนนั้นติดเพื่อนมาก และรักของเราเป็นรักทางไกล บางครั้งเราก็น้อยใจที่เขาตอบแชทช้ามากๆ เราไม่ได้หวังว่าอยากจะแชทกันทั้งวันทั้งคืนหรอกนะคะ
แต่บางทีเราถามว่าทานข้าวหรือยัง ครึ่งวันถึงมาตอบ ยิ่งวันไหนนางได้อยู่กับเพื่อน แชทเราคือกลายเป็นป่าช้าไปเลยทีเดียว
บางทีเขาเล่นเกมส์ เราก็ต้องนั่งรอให้เขาเล่นเกมส์จนเสร็จ ถึงจะคอลกันได้ ซึ่งมันก็ดึกมาก และเราก็ง่วงนอน
เขาเป็นผู้ใหญ่ทางความคิด เขาไม่ชอบคนงี่เง่า ไม่มีเหตุผล ปัญหาทุกอย่างต้องคุยกัน แต่บางทีผู้หญิงก็อยากได้ความใส่ใจบ้าง
มีครั้งนึงเขาบอกว่าเล่นเกมส์เสร็จจะคอลหา พอเขาเล่นเสร็จก็แชทมาว่า เสร็จละ แล้วก็หายไป ปรากฏว่านางหลับ ตอนเรารู้น้ำตาเราแทบล่วง
เรานั่งรอเขามาเป็นชั่วโมง ง่วงก็ง่วง ต้องนอนเอาหน้าซบหมอนเอา นอนราบไม่ได้ เดี๋ยวหลับ มือก็กำโทสับ กลัวเขาโทมาแล้วไม่ได้ยิน อยากคุยก็อยากคุย แต่เขาเคยบอกว่าไม่ชอบคนงี่เง่า เราเลยกลายเป็นคนที่น้อยใจ แต่ไม่มีสิทธิ์แสดงออก
เขาคอลมาเราก็ต้องยิ้มเข้าไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งๆ ที่ในใจคือแย่แล้ว
อีกทั้งยังมีเรื่องครอบครัวเราอีก พ่อแม่ค่อนข้างเป็นห่วง ถ้าเราจะเดินทางไปหาเขา เราลำบากใจมาก เพราะเขามาหาเราบ่อยมากๆ แต่เราไม่เคยไปหาเขาเลย
ส่วนเรื่องเรียน เขาซิ้ว ทำให้ตอนนี้ยังเรียนไม่จบ แต่เราทำงานแล้ว และตามสไตล์ เด็กมหาลัยกลางคืนแทบไม่นอน บางทีติดกิจกรรมของมหาลัยบ้าง
เพราะเขาเป็นเดือนด้วย ในขณะที่เราต้องรีบนอนเพื่อตื่นไปทำงานแต่เช้า ทำให้บางครั้งเราต้องยอมอดนอนเพื่อให้ได้คุยกับเขา บอกตรงๆ
บางทีก็แอบเหนื่อย ถามว่าเรารักเขามั้ย รักมากค่ะ แต่พอมองอนาคต ภาพมันแกว่งไปมาอย่างไงชอบกล ทั้งเรื่องระยะทาง เวลา
เคยแอบคิดว่า ถ้าเราเลิกกับเขา เราก็จะไม่ต้องมาทนทำอะไรแบบนี้ อยากนอนตอนไหนก็นอน อยากทำอะไรก็ทำ
แต่พอถามตัวเองว่า แล้วรักเขามั้ย รักสิ และเราคิดว่าผู้ชายแบบเขาคนนี้หายากเหลือเกิน คนที่ไม่เจ้าชู้ ไม่โกหก สุภาพ
เขาทำให้เราเชื่อใจเขาได้อย่างสนิทใจ ถ้าเราพลาดคนนี้ไป อีกกี่ปีถึงจะเจอคนแบบนี้ได้อีก
นางเคยพูดกับเราว่า เราสุดยอดเลยที่ทนข้อเสียพวกนี้ของเขาได้นานกว่าใครๆ ที่เขาเคยคบ ถ้าเป็นคนอื่นคงหนีหายกันไปหมดแล้ว
เราควรเลือกทางไหนดีค่ะ เพื่อนๆ มีคำแนะนำอะไรบ้างมั้ย
เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี