คือเราเป็นคนที่ขี้น้อยใจมากๆ มีอะไรนิดอะไรหน่อย ก็น้อยใจงอน เก็บมาคิดมาก เเล้วก็ร้องไห้ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเเฟน พยายามเข้าใจเค้า พยายามไม่น้อยใจไม่งอน ใจนึงก็สงสารเค้านะ คือผิดที่เราเองที่เป็นคนที่ขี้ระเเวงงี่เง่า น้อยใจบ่อย จนบางทีเค้าอาจจะเบื่อหรือลำคาญเเต่ไม่กล้าพูดออกมา กลัวเราเสียใจ เป็นมาอยู่ซักพัก เพื่อนก็ให้กำลังใจ ว่าไม่ต้องคิดมาก เเฟนก็คอยปลอบ ว่าไม่ต้องกลัวว่าจะไปมีใคร เเต่พอผ่านไปซักพัก ก็กลับมาคิดมาก ระเเวงเหมือนเดิม เราห้ามนู่นห้ามนี่เค้า จนเค้าไม่มีอิสระ หรืออาจเป็นเพราะเราเด็กบวกกับเราต้องเรียนไกลกัน ทำให้เราไม่เข้าใจเค้ารึปล่าว (เราอยู่ม.ปลาย เเฟนอยู่มหาลัยค่ะ) เพื่อนๆมีวิธี หรือเเง่คิดดีๆให้เราหายฟุ้งซ่าน หายคิดมากบ้างมั้ยคะ