เราเป็นคนหนึ่งที่ออกจากบ้านมาทำงานต่างถิ่น ตอนวางเเผนจะมาก็คิดเผื่อใจเเล้วว่า ต้องคิดถึงบ้านเเน่ๆ เเต่เพื่อประสบการณ์เราอยากทำทั้งๆที่ใจไม่อยากไปไกลบ้านเลย เราอยากเห็นหน้าทุกๆคนในบ้าน เราอยากมีเพื่อนคุยและหยอกเล่นเหมือนที่เคยๆ เราสนิทกับพี่น้องเรามาก เเม้สามารถคุยกันผ่านโซเชียลมีเดีย เเต่อดไม่ได้ที่จะเล่นกันเเบบเเตะต้องตัว เเละคิดถึงปู่ย่าตายายที่คอยดุหรือติเรา ทุกครั้งที่ออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน เราไม่ชอบสีหน้าเเววตาของคนสูงอายุในบ้านเลย มันรู้สึกหดหู่ใจ เวลาเราเห็นคนแก่ๆ ที่เดินตามลำพัง หรือนั่งขอทาน มันอดคิดถึงพวกเขาไม่ได้จริงๆ 😑 เราห่างบ้านมา 3 ปี และปีที่ 4 นี้เราเพิ่งเปลี่ยนงานใหม่ ก็อยากทำให้ดีที่สุด นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่า จะทำงานนี้เเค่ปีเดียว หรืออยู่สัก 2-3 ปี เราห่วงสุขภาพจิตของตัวเองมากๆ ตอนทำงานก็สนุกดี เเต่พอกลับห้องก็คิดถึงบ้าน พอจะนอนก็คิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย ตัวอยู่บนเตียงเเล้ว ตายังสว่าง สมองยังโลดเเล่นไปไหนต่อไหน เราใช้เวลา 2 ชม.ในการหลับเเต่ละคืน

เราเลยสงสัยคะว่า ถ้าจิตใจเราไม่เป็นสุขเเบบนี้ จะส่งผลให้เรามีความเครียดสะสม จนเป็นไมเกรน หรืออาจส่งผลถึงการทำงานของสมอง เช่น เกิดเนื้องอก เส้นเลือดตีบ/แตก เพราะเครียด เป็นต้น

เราอยากไปพบจิตเเพทย์ เเต่ไม่รู้ว่าเคสนี้มันควรเป็นเคสที่ต้องไปหาหมอไหม ใครมีประสบการณ์คล้ายๆกัน หรือมีความรู้ด้านสมอง ด้านจิตวิทยา ช่วยชี้เเนะทีคะ 🙏