ขอเกริ่นก่อนนะครับ 
ครอบครัวผมมีกันอยู่ 5 คน พ่อ แม่ ผม น้องชาย น้องสาว ผมเป็นพี่คนโต ตั้งแต่เกิดมา พ่อแม่ไม่ค่อยได้เลี้ยงจะเอาเราไปปล่อยไว้กับยาย ให้ยายเป็นคนเลี้ยง ตั้งแต่เด็กผมเจอประสบการณ์แย่มากๆๆ พ่อจะไม่ค่อยรักเรา ส่วนแม่ค่อนข้างไม่ชอบเราเลย ที่เราอยู่มาถึงทุกวันนี้เพราะยาย เวลาผมอ้อนยาย หรือยายตีน้องแม่ก็มักจะมาลงกับเราเสมอ เคยแม้กระทั่งเวลาไปรับเรากลับจากบ้านยาย เคยให้เราอยู่นอกบ้านบ้าง ตีเราบ้าง ซึ่งต่างกับน้องสองคนที่ไม่เคยเจออะไรเหมือนเราเลย ที่ผ่านมาผมพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตลอด จนกระทั่งยายเสีย เราเหมือนไม่เหลือใครเลย แต่เราก็ต้องทน เราเจอแบบนี้มาตลอด เหตุบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรา บางอย่างเราจำได้ดี และเป็นมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ เช่น เวลา แม่ไปซื้อข้าวมา ไม่เคยซื้อเผื่อเราเลย บางทีเราจะกินก็บอกของน้อง พอน้องไม่กินถึงไปเรียกเรามากิน มันคือของเหลือที่น้องไม่กิน หรือแม้กระทั่งการดำเนินชีวิตต่างๆ ผมไม่เคยได้ทำอย่างที่ผมอยากทำ
ต้องทำตามเค้าตลอด ผมไม่ได้เป็นลูกที่ดีมากนะครับ ก็เป็นเหมือนคนทั่วไปที่อาจจะสร้างปัญหาให้ครอบครัวบ้าง ทะเลาะกันบ้างแต่ผมมองเป็นเรื่องปกติจนกระทั่ง เมื่อประมาณที่แล้ว แม่ได้ไปคุยน้องสาวเรื่องของเราและเราได้ยินพอดี แม่บอกว่า แม่ไม่เคยรักเราเลย ที่อยู่ทุกวันนี้ คือ เวทนา เพราะไม่มีใครเอา ผมเชื่อว่า ไม่มีใครจะไม่คิดถึงคำพูดนี้ที่ออกจากปากคนที่ชื่อแม่ ถามว่าเสียใจไหม ผมบอกเลยว่าเสียใจมาก แต่เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี่ดีกว่า เพื่อความสบายใจ ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เราได้แต่เก็บมาร้องไห้คนเดียว ร้องทุกวัน ร้องแทบจะตลอดเวลา บางทีเดินไปข้างนอกก็ร้อง นั่งtaxi ก็ร้อง
นึกถึงเหตุการณ์นี้ทีไรมันร้องไห้ทุกที ที่หนักสุดคือ วันนืครับ พอดีผมไปขอค่าเทอมจากคุณแม่ แกไปโมโหอะไรมาก็ไม่รู้ ด่าเราว่า เราเป็นตัวปัญหา เราเป็นตัวซวย สร้างแต่ปัญหา ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก ระหว่างแม่กำลังพูดอยู่น้องชายเดินมาพอดี แม่เรียกน้องชายมาพน้อมกับด่าผมต่อหน้าน้อง
และพูดประโยคนึงออกมาว่า แกดูมันนะ ฉันไม่เคยรักมัน ทุกอย่างที่ฉันทำมาฉันไม่เคยคิดจะให้มัน ฉันจะให้แต่แก อันนี้เป็นสิ่งที่แม่พูดกับน้องต่อหน้าเรา
ผมถามว่า ถ้าคนเป็นลูกได้ยินประโยคนี่ จะรู้สึกอย่างไรบ้าง ผมไม่เคยคิดอยากได้ของๆเค้าเลย แต่ผมรู้สึกแย่คือการกระทำของแม่ ถ้าไม่รัก ไม่ต้องแสดงออกมาขนาดนี้ก็ได้ ผมนั่งร้องไห้ตลอด แม้ขณะตอนพิมแยู่นี้ก็ร้องไห้ ผมคิดว่า เราทำอะไรผิดมากเลยหรอ แม่เค้าถึงได้ทำแบบนี้กับเรา เค้าอุ้มท้องเรามาเค้าไม่รักเราเลยหรอ ถ้าคนเป็นพ่อเป็นแม่ได้เห็นกระทู้นี่และยังทำแบบนี้อยู่ ผมอยากบอกว่า อย่าทำร้ายลูกแบบนี้ คนเป็นลูกมีหรอจะไม่รักพ่อแม่ คุณอาจจะมีสิทธิรักลูกไม่เท่ากันนะ แต่ผมว่าอย่าแสดงออกให้มันชัดเจนจนลูกคุณมีปมด้อย เหมือนผม ปัจจุบันผมต้องเข้าพบจิตแพทย์ตลอด และผมต้องเผชิญกับโรคซึมเศร้า ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเป็นเหมือนผมอีก
ขอบคุณครับ