อาจจะเป็นอนิเมะที่เก่าไปสักหน่อย...แต่ก็ถือว่าเป็นผลงานน้ำดีเรื่องทั้งงานภาพและเนื้อเรื่อง และหัวข้อที่ผมจะมาคุยกับทุกคนในวันนี้คือ เทโอ คอร์เนโร่ พระเอกของเรื่องนี้ บุคคลิกของหมอนี้ก็ ชายหนุ่มที่มีความปรารถนาที่จะยุติยุคแห่งความยุ่งเหยิง เพื่อช่วยให้ปวงชนให้ได้อยู่อย่างมีความสุข ก็เป็นลักษณะทั่วไปของพระเอกอนิเมะ แนวแอ็คชั่น แฟนตาซี แต่มีอยู่อย่างที่ผมเอาไปเทียบกับพระเอกอนิเมะแอ็คชั่น แฟนตาซี เรื่องอื่นๆแล้ว การเตรียมใจของ เทโอ คอร์เนโร่ ดีกว่าพระเอกอนิเมะแนวแอ็คชั่นแฟนตาซีบางเรื่อง หลายขุม อย่างเช่น ฉากที่ต้องมีการเสียสละใครบ้างในกลุ่มพระเอก เพื่อเดินหน้าต่อไป และยิ่งตัวละครที่ตายไปมีความสำคัญกับพระเอกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้พระเอกเสียใจมากเท่านั้นใช่ไหมล่ะ ยกตัวอย่างเช่น ตอนที่เอสตายลูฟี่มันเศร้าเสียใจที่ตัวเองช่วยพี่ชายไว้ไม่ได้แล้วก็ซึมไปนาน จนจินเบมาต่อยหน้าเตือนสติ ว่าตัวลูฟี่ยังมีเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จ และยังมีพวกพ้องที่ยังรอคอยอยู่ (เอาจริงๆตอนที่ลูฟี่มันหดหู่อยู่น่ะผมโคตรขัดใจเลยแบบ ยังมีเป้าหมายที่รออยู่ พวกพ้องก็ยังมี เคร้าได้เสียใจได้ แต่ไม่ใช่มานั่งซึมกะทือหดหู่ไม่ทำห่าอะไรเลยแบบนี้) แต่ก็ต้องนับถือ อ.โอดะนะที่เขียนฉากนี้ออกได้ดึงอารมณ์คนดูได้ดีมาก แต่พอหันกลับมาที่ เทโอ คอร์เนโร่ ตอนที่แม่ชีผู้นำลัทธิตราศักดิ์สิทธิ์ชื่ออะไรนะจำไม่ได้ถูกฆ่าจาก คนในลัทธิที่ไม่ต้องการในเทโอ รวมตรา แกรนเควส ได้สำเร็จ ตอนนั้นเทโอก็เสียใจนะเสียใจมากด้วยที่เห็นเพื่อนที่ร่วมเดินทางกันมาตายไปต่อหน้าต่อตา แต่เทโอมันรำลึกอยู่เสมอว่า เขายังมีงานใหญ่ที่ต้องสานต่อให้สำเร็จ เพื่อคนที่ตายไปเพราะเชื่อมั่นในตัวเขา และเพื่อทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะให้ความเศร้าความเสียใจมาขัดขวางไม่ได้.............................

แล้วคนที่ได้ดูอนิเมะเรื่องนี้แล้วรู้สึกกับเทโอ คอร์เนโร่ยังไงมาพูดตุยกันหน่อยครับ