อย่างแรกคือไม่รู้จะตั้งกระทู้ว่าอะไร ถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยครับ
เราเป็นโรคซึมเศร้า อยู่ในขั้นตอนรักษา ซึ่งแค่นี้ก็ทำให้ชีวิตเราท้อใจมากแล้ว เราไม่สามารถทำงานตามที่หวังได้(เหตุผลส่วนตัว) ชีวิตเหมือนตกเหว คือเราก็รู้แหละว่าคนเราอะ มันก็ต้องมีช่วงดีไม่ดีบ้าง แต่เรารู้สึกแย่ตลอดเลย
เริ่มเลยแล้วกันนะ คือเราอยากจะโฟกัส factor ใหญ่ๆที่ทำให้เรา depressed ในชีวิตมากๆ
ยิ่งเวลาเรากลับมาอยู่ด้วยที่บ้าน บ้านมันควรเป็น safe zone ไหมอะ แต่พอตั้งแต่เราเรียนจบ กลับมาอยู่บ้าน คือเรารู้สึกว่า เรามีอาการซึมเศร้ามากขึ้นกว่าเก่า เช่น แม่เราชอบพูดอะไรที่น้ำเสียงไม่ดีอะ ตะคอกใส่ เราไม่ชอบมาก แล้วเราไม่ใช่คนที่ทนกับสิ่งแบบนี้อะ บางทีเราก็สวนกลับ คือเรารู้สึกแย่นะ แต่แม่เราเป็นอย่างงี้ตลอด คือเราพยายามอดทนได้เท่าที่เราจะทน บางทีเราก็เงียบเพราะเรารำคาญ
อีกอย่างยิ่งเวลาพ่อเราทะเลาะกับแม่ พูดจาไม่ดีใส่กันอะ คือเรายิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ เราแค่คิดว่าถ้าไม่รักกันแล้วก็เลิกกันไปเหอะ อย่ามาอยู่เพื่อใครคนนึงเลย เรารู้สึกอึดอัด เรายิ่งรู้สึกดีกว่าด้วยซ้ำถ้าเขาเลิกกันแล้วเราจะไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกันอะ
ปล. อาทิตย์นึงจากการสังเกตก็คือทะเลาะกันประมาณ 4 รอบ พูดจาแย่ๆใส่กันตลอด แล้วมีเราอยู่ด้วยตลอด
แล้วอีกอย่าง มันมีช่วงนึงที่มีนักศึกษาฆ่าตัวตายเพราะโรคซึมเศร้าข่าวออกทีวี นั่งกินข่าวกันอยู่ พ่อแม่ด่านักศึกษาคนนั้นหนักมาก เรางงมาก เราก็เลยบอกพวกเขาไปว่า เขาทำอะไรผิด ปัญหาของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันปะ แต่คำตอบที่เราได้กลับมาคือแบบ ไม่สงสารพ่อแม่หรอ ไม่สำนึกบุญคุณพ่อแม่ ตายไปตกนรกบลาๆ ด่าลากยาวเป็นห่างว่าวจนเราขี้เกียจอธิบาย
แบบเออ หรือฉันลองตายดีไหม เขาจะได้รู้จักกับว่า โรคซึมเศร้ามากขึ้น บางทีนรกอาจจะดีกว่าตรงนี้ก็ได้มะ
คือมันมีอีกหลาย factors มาก แต่เราก็เล่าไม่หมดหรอก แค่คิดว่าอยากตายไปจะได้จบ ตอนนี้คือไม่กลัวตายแล้ว แต่แค่ไม่กล้า กลัวเจ็บ กลัวศพไม่สวย
ถามว่าเราแก้ปัญหาไหม เราก็พยายามจะ heal ตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ เช่น ทำกิจกรรมที่เราสนใจ ไปพบปะผู้คนใหม่ๆตามที่ที่เราไปเที่ยว อยู่กับเพื่อนและอีกอย่างคือชีวิตนี้เรายังรู้สึกขอบคุณแมวมากๆ ที่อยู่กับเพื่อนเราในวันที่เราอยากตายอะ เขาช่วยเราไว้มากจริงๆ
*เหมือนชีวิตเราต้องการแค่ ออกไปทำงานไกลๆบ้าน ไม่ต้องกลับมา ต่างประเทศยิ่งดี แล้วเราส่งแค่เงินกลับมาก็พอ คือเรารักพ่อแม่นะ แต่เราไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มันทำให้อาการเราแย่ลงกว่าเดิมอะ
เมื่อต้องอยู่กับคนที่ทำให้เราซึมเศร้าขึ้นทุกวัน
เราเป็นโรคซึมเศร้า อยู่ในขั้นตอนรักษา ซึ่งแค่นี้ก็ทำให้ชีวิตเราท้อใจมากแล้ว เราไม่สามารถทำงานตามที่หวังได้(เหตุผลส่วนตัว) ชีวิตเหมือนตกเหว คือเราก็รู้แหละว่าคนเราอะ มันก็ต้องมีช่วงดีไม่ดีบ้าง แต่เรารู้สึกแย่ตลอดเลย
เริ่มเลยแล้วกันนะ คือเราอยากจะโฟกัส factor ใหญ่ๆที่ทำให้เรา depressed ในชีวิตมากๆ
ยิ่งเวลาเรากลับมาอยู่ด้วยที่บ้าน บ้านมันควรเป็น safe zone ไหมอะ แต่พอตั้งแต่เราเรียนจบ กลับมาอยู่บ้าน คือเรารู้สึกว่า เรามีอาการซึมเศร้ามากขึ้นกว่าเก่า เช่น แม่เราชอบพูดอะไรที่น้ำเสียงไม่ดีอะ ตะคอกใส่ เราไม่ชอบมาก แล้วเราไม่ใช่คนที่ทนกับสิ่งแบบนี้อะ บางทีเราก็สวนกลับ คือเรารู้สึกแย่นะ แต่แม่เราเป็นอย่างงี้ตลอด คือเราพยายามอดทนได้เท่าที่เราจะทน บางทีเราก็เงียบเพราะเรารำคาญ
อีกอย่างยิ่งเวลาพ่อเราทะเลาะกับแม่ พูดจาไม่ดีใส่กันอะ คือเรายิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ เราแค่คิดว่าถ้าไม่รักกันแล้วก็เลิกกันไปเหอะ อย่ามาอยู่เพื่อใครคนนึงเลย เรารู้สึกอึดอัด เรายิ่งรู้สึกดีกว่าด้วยซ้ำถ้าเขาเลิกกันแล้วเราจะไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกันอะ
ปล. อาทิตย์นึงจากการสังเกตก็คือทะเลาะกันประมาณ 4 รอบ พูดจาแย่ๆใส่กันตลอด แล้วมีเราอยู่ด้วยตลอด
แล้วอีกอย่าง มันมีช่วงนึงที่มีนักศึกษาฆ่าตัวตายเพราะโรคซึมเศร้าข่าวออกทีวี นั่งกินข่าวกันอยู่ พ่อแม่ด่านักศึกษาคนนั้นหนักมาก เรางงมาก เราก็เลยบอกพวกเขาไปว่า เขาทำอะไรผิด ปัญหาของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันปะ แต่คำตอบที่เราได้กลับมาคือแบบ ไม่สงสารพ่อแม่หรอ ไม่สำนึกบุญคุณพ่อแม่ ตายไปตกนรกบลาๆ ด่าลากยาวเป็นห่างว่าวจนเราขี้เกียจอธิบาย
แบบเออ หรือฉันลองตายดีไหม เขาจะได้รู้จักกับว่า โรคซึมเศร้ามากขึ้น บางทีนรกอาจจะดีกว่าตรงนี้ก็ได้มะ
คือมันมีอีกหลาย factors มาก แต่เราก็เล่าไม่หมดหรอก แค่คิดว่าอยากตายไปจะได้จบ ตอนนี้คือไม่กลัวตายแล้ว แต่แค่ไม่กล้า กลัวเจ็บ กลัวศพไม่สวย
ถามว่าเราแก้ปัญหาไหม เราก็พยายามจะ heal ตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ เช่น ทำกิจกรรมที่เราสนใจ ไปพบปะผู้คนใหม่ๆตามที่ที่เราไปเที่ยว อยู่กับเพื่อนและอีกอย่างคือชีวิตนี้เรายังรู้สึกขอบคุณแมวมากๆ ที่อยู่กับเพื่อนเราในวันที่เราอยากตายอะ เขาช่วยเราไว้มากจริงๆ
*เหมือนชีวิตเราต้องการแค่ ออกไปทำงานไกลๆบ้าน ไม่ต้องกลับมา ต่างประเทศยิ่งดี แล้วเราส่งแค่เงินกลับมาก็พอ คือเรารักพ่อแม่นะ แต่เราไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มันทำให้อาการเราแย่ลงกว่าเดิมอะ