เมื่อวานเราต้องตื่นไปทำงานตั้งแต่เช้า.   แต่เราเป็นโรคนอนไม่หลับ.  เข้านอนตั้งแต่สามทุ่มกว่า. กว่าจะหลับประมานตีสาม.  รู้สึกหลับๆตื่นๆไปได้แค่ชั่วโมงเดียวเอง.     พอไปทำงาน.  เมนส์ก็มาอีก.  ทำงานครบรอบเข็มนาฬิกาเลย.  เกิน 12 ชั่วโมงคือตื่นตีห้าครึ่ง. กว่าจะทำงานเสร็จกลับบ้านคือตอนเที่ยงคืน.    ตอนขับรถกลับบ้าน. แวะโอนเงินให้เพื่อน.  มาอยู่หน้าตู้เอทีเอ็ม.  อยู่ก็นึกรหัสเอทีเอ็มไม่ออก.  ทั้งๆที่ใช้กดประจำ.  คือสมองมัน blank ไปเลย.  เดามั่วไป. กดไปห้าหกรอบ.  ไม่ถูกสักที   เลยถอดใจกลับบ้าน.   เรามานั่งร้องไห้อ่ะ. โกรธตัวเองว่าลืมได้ไง. เราไม่เคยลืมเลยนะพวกรหัสเอทีเอ็ม     เป็นไปได้เหรอคะที่เวลาเราเหนื่อยมากๆ. ทำให้สมองเราตายไปชั่วคราว.    จนวันนี้ตื่นนอนมา.  เราพอจำได้ลางๆแล้ว.  คือรหัสมันมีสี่ตัว   เราพอจำได้สองตัว.     ตอนที่ตั้งกระทู้นี้.  เราจำได้ครบสี่ตัวแล้ว.    บางคนอาจจะมองว่าแค่ลืมรหัสเอง. ใครๆก็เป็น.   แต่เราไม่เคยลืมอ่ะ.  คือถ้าไม่ค่อยได้ใช้แล้วลืม   เราก็ว่าปกติ.   แต่นี่คืออยู่ๆจำอะไรไม่ได้เลย   เรากลัวว่าแก่ๆไปเราจะเป็นอัลไซเมอร์มั้ยคะ.   เพราะตาเราเป็น.   แม่เราก็เหมือนจะเป็นแล้ว.   คือแม่เรานั่งรถไฟฟ้าไปธุระ. แล้วอยู่ๆเค้าก็จำทางกลับบ้านไม่ได้.   นึกไม่ออกว่าตัวเองอยู่ไหน และจะไปไหน.   เรายังบอกแม่เราเลยว่าถ้าจำไม่ได้ ให้ถามคน.   อย่าสะเปะสะปะไปเอง