ผมเรียนจบทำงานมาได้ 3 ปีแล้วครับ สงสัยว่าทำไมหลังเรียนจบเราถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

สมัยเรียนเข้าเรียน 9 โมง เลิก 4 โมง บางวันเรียนถึงทุ่มครึ่งด้วยซ้ำ แต่หลังเลิกเรียนกลับไปเที่ยวกับเพื่อนต่อสบายๆ พอดึกๆก็เข้าร้านเหล้า อยู่ถึงเกือบเช้าแล้วตื่นไปเรียนสบายๆ ถ้าวันไหนไม่ออกก็ขนคอมไปหอเพื่อนเล่นเกมกันดึกดื่น กลับกันในวัยทำงาน เข้าทำงาน 8 โมง เลิกงาน 5 โมง พอเลิกงานเสร็จ แทบอยากจะกลับบ้านนอน พอถึงบ้านไม่อยากทำอะไร เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จหาอะไรกิน ให้ข้าวหมาแมว นอนกดมือถือถึง 4-5 ทุ่ม ปิดไฟนอน บางทีไม่ได้เปิดคอมเป็นอาทิตย์

วัยเรียนวันเสาร์-อาทิตย์ ตื่นสายๆ ซักผ้าไปตาก ชวนเพื่อนไปเที่ยว ตกเย็นๆไปนั่งดูเครื่องบิน กินปังเย็น พอวัยทำงานแค่ทำงานบ้านก็เหนื่อยแล้ว ไม่มีแรงออกไปเที่ยว ถ้าเพื่อนชวนไปก็อยากไปนั่งร้านสบายๆ อยากกลับบ้านก่อน 2 ทุ่ม

วัยเรียนเราพร้อมทำความรู้จักและสนิทกับทุกคนเรียกว่าเฟรนลี่เลยก็ได้ พอวัยทำงานกลับระแวงทุกคน ทำความรู้จักแต่ไม่อยากสนิท เหมือนมีกำแพงสูงขึ้นมากๆ อยากมีแฟนแต่ไม่ค่อยอยากคุยกับใคร ไม่รู้จะเล่าอะไรจะคุยอะไร ชีวิตมีแต่วนลูปทุกวันจนตอนนี้ทำใจโสดไปยาวๆ

เมื่อก่อนชีวิตมันเต็มไปด้วยพลังงาน ความสนุก ความสดใส ไฮเปอร์ เที่ยวเล่น พอเข้าวัยทำงานแล้วรู้สึกหมดสนุก น่าเบื่อ วนลูป เหมือนปีๆเดียวผ่านไปไวมาก แค่คิดว่าต้องมีชีวิตแบบนี้ต่อไปอีกเกือบ 40 ปี ยิ่งเพื่อนที่จบมาด้วยกันเริ่มมีแฟน เริ่มมีครอบครัว เดี๋ยวนี้แค่ชวนออกไปนั่งร้านใกล้ๆยังลำบาก  จนเริ่มแน่ใจว่าชีวิตนี้ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ไปอีกนาน ก็เริ่มไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

ท่านอื่นๆมีประสบการณ์ยังไงบ้างครับ มีวิธีรับมือยังไงกันบ้าง