ผมชอบเขามานานมาก ผมก็ได้ลองทัก messages ไปคุยก็คุยกันปกติ ผมก็ได้บอกความในใจผมไป เขาก็รู้ว่าผมแอบชอบ
ตอนแรกไปเรียนก็เจอหน้าเขาทุกวัน ต่างคนก็ต่างมองกัน แต่เราก็ไม่ได้คุยกัน อาทิตต่อมาเขาได้บอกผมว่า เขาจะเลิกคุยกับผมแล้วนะ เพราะไม่อยากให้ผมผิดใจกับเพื่อน
เพราะเพื่อนห้องผมก็ชอบเขาเหมือนกัน แต่เราก็ได้มีปัญหาอะไรกัน ตั้งแต่วันที่เขาบอกผมว่า เขาจะเลิกคุยกับผมแล้วนะ ผมก็ไม่ได้ทักเขาไปเลย แต่เพื่อนผมได้คุยกับเขาทุกวัน เหมือนเขาเลิกคุยกับผมไปคุยกับเขาแทนอะ แต่ผมก็ไม่ได้โกรธเขาหรือโกรธเพือน ผมก็พยามตัดใจ พยามหลบหน้าเขา แต่เพื่อนผมก็คุยกันปกติทุกอย่างไม่มีปัญหากัน ผมก็อดถามเรื่องเขาไม่ได้ว่าเป็นยังไงบ้าง*ถามจากเพื่อนของผมที่คุยกับเขาอยู่ เพื่อนของผมมันก็ไม่ค่อยอยากจะตอบหรอก 
ผมก็เขาใจมันอะ ผมก็เลยเฉยๆ และพอมาไม่นาน เพื่อนผมที่คุยกับเขาอยู่ มันก็เดินมาบอกผมว่า มันเลิกคุยกับเขาแล้วนะ เพราะเขางี่เง่าอะไรประมาณนี่
ตอนแรกผมก็ดีใจอยู่ แต่พอเห็นเขา ออนเพือจะได้คุยกับเพื่อนผมทุกวัน ผมก็เสียใจมากๆ เพราะเมือก่อนเขาจะออนเฟสแต่เสาร์อาทิต แต่ตอนนี่เขาออนเฟสทุกวันเพื่อจะได้คุยกับเพื่อนผมทั้งวัน แต่กลับกันเมือก่อนผมเป็นคนรอเขาออนทุกวัน เมือก่อนเห็นเขาออนเฟสผมดีใจแทบบ้า ตอนนี้เพื่อนผมก็ได้มีแฟนใหม่ไปแล้ว เพื่อนผมได้บ็อคmessagesคนที่ผมแอบชอบ ผมก็พยามตัดใจนะ พยามมากๆ เฟสไม่ส่อง หลบหน้าไม่ให้เจอกันในรร. แต่ก็ยังไงมันก็ต้องเห็นกันอยู่ดีอะ ตัดไม่ได้จริงๆผมเจอหน้าเขา ตอนเย็นกลับบ้านมา ผมก็นั่งซึ้มว่าทำไมคนที่เขาอยากคุยด้วยไม่ใช่ผม เรื่องนี้มันเวียนอยู่ในหัวผมทุกวัน เพราะผมชอบเขามาก ตอนคุยกับเขาผมมีความสุขมาก ผมจะตัดใจจากเขายังไงดี ได้มีวันหนึ่งผมเดินไปซื้อนํ้าก็ต่อแถวปกติ เขาเดินมาต่อแถวอยู่ข้างหลังผม เขารู้นะว่าเป็นผมเขาก็เดินมาใกล้ๆผม ผมก็รีบเดินหนี้ไปเลย ผมควรจะทำยังไงดี ผมตัดใจจากเขาไม่ได้จริงๆ