สวัสดีอายุค่ะ หนูชื่อ ดา อายุ 28ปี

เรื่องราวมันเริ่มจากเมื่อ 7 ปีก่อน หลังจากที่หนูเรียนจบและมาหางานทำที่ระยอง โดยหนูมาหาเพื่อนที่ระยอง คือเคยเรียนมาด้วยกันแล้วไปรู้จักกันกับแฟนที่ร้านแห่งหนึ่งและมีการแลกเบอร์กัน ตอนแรกหนูก็ไม่ได้โทรไป อาทิตย์นึงต่อมาเขาถึงโทรมาและเราก็โทรคุยกันมาตลอด จนประมาน3เดือนเราถึงตกลงเป็นแฟนกัน ช่วงนั้นหนูทำงานที่ชลบุรีแฟนอยู่ที่ระยอง หนูจะเทียวมาหาเขาอาทิตย์ละครั้ง เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนนั้นเราจะตกลงคบกันแค่สามเดือน แล้วเราจะเป็นเพื่อนกัน ด้วยความที่ช่วงนั้นหนูไม่ได้คิดอะไรมากและเพิ่งอกหักจากคนเก่ามาได้ไม่นานเลยเออออไปกับเขา แต่มันไม่เป็นไปอย่างที่คิด ตลอดที่เราคบกันและไปมาหาสู่กันความผูกพันเล็กๆมันก็เกิดขึ้น เรียกว่ารักเขานั้นแหละ กลัวว่าสามเดือนจริงๆเขาจะทิ้งเราไป ไม่อยากให้ครบสามเดือนเลย เขาเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น เป็นคนมีศักดิ์ศรีไม่ยอมก้มหัวให้ใคร เราชอบเขาตรงนี้แหละเพราะดูเป็นผู้ใหญ่และน่าอบอุ่น เป็นคนพูดเก่งมีเสน่ และหน้าตาค่อนข้างดี ยอมรับว่าตอนแรกที่คุยกับเขาเพราะอยากจะลืมแฟนเก่า เพราะเราโดนแฟนเก่าทิ้งไปมีผู้หญิงคนอื่น แต่ไปๆมาเราเองที่ถอนตัวไม่ขึ้น จนเวลาสามดือนน้นมาถึง เขาหายไปจริงๆค่ะ โทรหาก็ไม่รับเฟสไปก็ไม่ตอบ เอาเบอแปลกโทรไปยังไม่รับเลย หนูเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไม่เป็นอันทำงาน คิดถึง เป็นห่วง ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบที่พูดจริงๆ ประมานสองสัปห์ดาที่เราโททุกวัน ทุกเวลาที่ว่างก็โทรแต่เขาก็ไม่รับ เลยตัดสินใจไม่โทรรละเขาคงหายไปจริงๆ แต่หลังจากนั้นประมาณหนึ่งเดือน เขาเองเป็นคนที่โทรมาหาเรา เขาบอกว่าที่เเขาทำไปเขามีเหตุผล เขาไม่อยากให้เราไปลำบากกับคนแบบเขา เลยเลือกที่จะผลักไสเราไปจากเขา เขาจบม.6 กศน ทำงานที่โรงงานแห่งหนึงในระยอง หนูจบปริญญาตรีตอนนั้นทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งที่ชลบุรี แต่เขาชอบทำเหมือนเราไม่เหมาะสมกัน ทำทุกอย่างเหมือนผลักไสเรา และหลังจากที่เขาเป็นฝ่ายโทรมาหาหนูเราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่เราไม่ได้เรียกกันว่าแฟนจะบอกใครต่อใครว่าเป็นเพื่อนกัน ทั้งๆที่เราเทียวไปมาหาสู่กันตลอด ตอนอยู่กันสองคนเราก็เหมือนคนรักกันทั่วไป นอนหนุนแขนกันกอดกันทั้งคืนเหมือนรักกันปานจะกลืนกิน แต่เราก็รู้แหละว่าต่างคนต่างรู้สึกยังไง เขาไม่เคยเรียกหนูว่าแฟนเลยเวลาใครถามว่าหนูเป็นใครจะบอกว่าเป็นเพื่อน นอกจากคนที่คุ้นเคยกันถึงจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน ยอมรับว่ารู้สึกแย่มากที่เขาไม่เคยบอกใครว่าเราเป็นแฟน เหมือนนอนเอากันเฉยๆแต่เป็ฯเพื่อนกัน แต่หนูไม่ได้พูดอะไรนะคะ ด้วยความที่ก่อนหน้านั้นเราตกลงว่าคบกันสามเดือนแล้วจะเป็นเพื่อนกัน เราคุยกันทุกวันที่เราไม่ได้ไปหากัน แต่ระหว่างนั้นก็เหมือนกับเขายังอยากหาทางผลักไสเราไปจากเขา จนช่วงเกือบครบปีที่เราคบกันเขาติดทหารต้องไปรับใช้ชาติ 2ปี จู่ๆไม่รู้เขาคิดอะไรเอาผุหญิงคนอื่นกลับบ้านเฉยเลย ในช่วงที่ลาออกจากงานเพื่อที่จะไปรอเป็นทหาร หนูนี่โครตเจ็บโครตงงเลยค่ะคำถามมันเต็มหัวไปหมด ผู้หญิงคนนั้นรู้จักกันแค่2วันแล้วพากลับบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย ช่วงเวลาที่รอเป็นทหารก็คือ1เดือนที่เขาไปอยู่บ้าน แค่อาทิตเดียวเท่านั้นที่เขาพาผุหญิงคนนั้นกลับบ้านด้วยนางก้โทรมาหาหนู บอกนางท้อง ไม่อยากให้หนูไปพรากผู้ชายมาจากนาง สงสารลูกนางเถอะ โถ่วว เพิ่งรู้จักกันอาทิตเดียวบอกว่าท้อง ผู้หญิงคนนั้นแรง ออกแรดๆเลยค่ะ พ่อแม่เขาไม่ชอบและผู้ชายก็เริ่มรับพฤติกรรมไม่ได้ ก็รู้จักกันไม่กี่วันก็วิ่งตามกันกลับบ้านเนาะ สองอาทิตย์ต่อมาเขาก็เลยส่งผู้หญิงคนนั้นกลับกรุงเทพ (ก่อนหน้านี้นางทำงานที่กทม แต่ลาออกเพราะวิ่งตามผุชายกลับบ้าน)
หลังจากนั้นก่อนเขาไปทหารสองวันเขาโทรมาหาหนู ร้องไห้บอกว่าคิดถึงออยากเจอหน้า ขอให้ไปหาได้ไหม ที่เขาทำไปเพราะไม่อยากให้หนูรอ อยากให้หนูอยุ่ที่ๆหนูควรอยู่ เราก็เชื่อเนาะเพระรักเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว รีบลางานตีรถไปเลยจ้า คืนสุดท้ายก่อนเขาไปทหารเราก็นอนกอดกันร้องไห้ทั้งคืน ก็ตั้ง2ปีอะเนอะที่ต้องห่างกัน ตอนเขาไปฝึกเราก้ห่วงมากคิดถึงมาก รู้แค่ว่าประจำอยู่ลพบุรีแต่ไม่รู้ว่าเขาให้เยี่ยมได้ไหม เราเลยเสี่ยงไปลพบุรี นั่งรถตู้ไปทั้งๆที่ไม่เคยไปเลย ไปหาโรงเเรมนอนก่อนคืนนึงเพื่อที่ตอนเช้าจะได้มีเวลาไปเยี่ยมเขาที่ค่ายแต่เช้า ไปแบบงงๆ ก็ไม่ได้ติดต่อกันเนาะแต่ก้ไปด้วยความคิดถึงมาก พอเจอกันก็ไม่ได้บอกรักบอกคิดถึงนะ อย่างที่บอกตอนแรกเราไม่ไดเรียกกันว่าแฟนแต่เรามีกันและกันมาตลอดแค่นั้น แค่ใช้สายตามองกันว่าเอ่อ กุคิดถึงนะ พอหลังจากไปฝึกทหารสองเดือนเขาถึงปล่อยตัวทหารกลับบ้าน เขาก็มาหาเราที่ชลบุรี หลังจากนั้นเราก้เทียวไปหาเขาที่ลพบุรีที่เขาประจำการอยู่ คือแบบไปเกือบทุกอาทิตย์ชลบุรี ลพบุรี เทียวจนคนขับจำหน้าได้ พอเขาได้ลาเขาก็มาหาเราที่ชลบุรีและพากลับบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย เป็นแบบนี้มาสองปี
จนหลังจากนั้นที่เขาปลดประจำการ เขาก็มาหาเราที่ชลบุรี มาพักกับหนูระยะนึงแล้วก็ไปหางานทำที่ระยอง ซึ่งก็คือที่บริษัทเดิม ช่วงนั้นคือเพิ่งปลดทหารเนาะ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างก็คือหนูรับผิดชอบหมด หลังจากนั้นแหละเขาบอกใครต่อใครว่าเราเป็นแฟน เรียกแฟนบ้างเรียกเมียบ้าง คือแบบหนูโครตดีใจเลย ตั้งแต่คบกันมาสามปีต้องเจ็บกับคำว่าเพื่อนที่เขาเรียกเรามาตลอด ได้ยินเขาบอกใครต่อใครว่าเราเป็นแฟนสะที ยิ้มหน้าบานเลยคะ ก่อนหน้านี้หนูไม่กล้าหึง ไม่กล้าหวง ไม่กล้าบอกรักเพราะเราเป็นเพื่อนกันที่นอนด้วยกันตลอด 555
หลังจากที่เขาทำงานที่ระยองได้เกือบปี ซึ่งช่วงนั้นหนุก้เทียวมาหาทุกอาทิตย์ เพราะงานเขาไม่ค่อยเป็นเวลาหนูเลยต้องเป็นฝ่ายมาเอง
ก็อยุ่กันมาแบบนี้มีความสุขดี จนวันนึงหนูว่าหนุเหนื่อยกับการเทียวไปเทียวมาเเลยย้ายมาทำงานที่ระยอง ชีวิตช่วงนั้นโครตมีความสุข เจอหน้ากันทุกวันนอนด้วยกันทึกคืน กล้าบอกรัก กล้าบอกคิดถึง แสดงความเป็นเจ้าของเขาได้สะที เพราะก่อนหน้านี้เป็นแค่เพื่อนที่นอนด้วยกัน
ทุกอย่างในตัวของเขาหนุเป็นคนจัดสรรค์หามาให้ทั้งหมด ตั้งแต่ถุงเท้า กางเกงใน เสื้อผ้าทุกตัว รองเท้าทุกคู่ ยกเว้นพวกที่ใส่ทำงาน คือสำหรับหนูหิวได้แต่ไม่อยากให้เขาหิว เราไม่มีก้ได้แต่เขาต้องมี รักเขามาก ทุ่มเทให้เขาทุกอย่าง และเราก็วางแผนจะแต่งกันในปี62 ซึ่งสามปีที่หนูมาอยู่ระยองกับเขาก็ช่วยกันเก็บเงินมาได้แล้วก้อนนึง คาดว่าจะแต่งช่วงเดือน6 คือผู้หญิงเนาะก็อยากแต่งงาานกันทุกคน
เขาเป็นคนที่สำหรับเพื่อนมาก่อนเสมอ ซึงเราก้ไม่อยากจู้จี้เนาะ เขาเป็นคนพูดหวานๆไม่เป็น เอาใจใครไม่เป้น ไม่มีความโรแมนติคเลย แต่หนูชอบที่เขาเป็นผู้ใหญ่ มีความคิด ชอบสอนเราในด้านต่างๆ ซึ่งเขาอายุน้อยกว่าหนูแต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าทางด้านความคิด ช่วงที่อยู่ด้วยกันก็มีบ้างที่เขาแอบเที่ยว แต่ไม่เคยนอกลู่นอกทาง เพื่อนเขาที่ไปด้วยก็จะบอกตลอดว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงเลยเวลาไปเที่ยวนึกถึงแต่หน้าเมีย ซึงก็จริงๆ เขาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาอีกเลยนับตั้งแต่คนนั้นที่พากลับบ้านก่อนเป็นทหาร โทรศัพท์หนูดูได้ตลอด ไลน์ เฟส ไม่เคยมีความลับต่อกัน อยุ่ด้วยกันทำกับข้าวกินกันทุกวัน จนเมื่อช่วงเดือนธันวาที่ผ่านมา เขาดูแปลกไปค่ะ ลอครหัสไลน์ ลอคหน้าจอมือถือ ตอนแรกหนูก็ไไม่คิดอะไร จนวันนึงแอบเดารหัสเพื่อที่จะดูว่ามันมีอะไรปิดบังกันแน่ และแล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เขาคุยกับผู้หญิงอีกคนนึง ตอนแรกหนูไม่รู้ว่าเป็นใคร เขาก็บอกว่าไม่มีอะไรคุยเฉยๆ พอนานๆวันไปก็เริ่มมีหายไปเกือบเช้าบ้าง หายไปกลางคืนดึกๆบ้าง ใจหนูก็คิดว่าเขาต้องมีคนอื่นแน่ๆ แต่เขาบอกไม่มีแค่ไปหาเพื่อน ไปกินเหล้ากับเพื่อน ที่หนูโทไปไม่รับเพาะตั้งปิดเสียงไว้ หนูก็เชื่อ เพราะไม่อยากทะเลาะ แต่มันไม่เป็นแบบนั้นสิค่ะ ยิ่งนานวันเขายิ่งไม่เหมือนเดิมบางวันนอนมองหน้าหนูแล้วร้องไห้ ดึงเราเข่าไปกอดแต่ไม่พูดอะไร หนูก็คิดอยู่ว่ามันต้องไปทำผิดอะไรมาแน่ๆ แต่เขาไม่ยอมบอก เป็นแบบนี้อยู่สามสี่ครั้ง และโทรศัพท์หนูแตะของเขาไม่ได้เลย จนววันนึงเขาคงทนไม่ไหวเลยบอกหนูว่าเขามีผู้หญิงอีกคนและผู้หญิงคนนั้นอาจท้องกับเขา ผู้หญิงคนนั้นก็รุ้นะคะว่าผู้ชายมีหนูอยู่แล้ว เหมือนทุกอย่างมันพังลงตรงน้าหนูเลย หนูร้องห่มร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไง แต่ก็ไม่อยากเสียเขาไป ก็กำลังจะแต่งอยู่แล้วเนาะ ไม่รู้จะบอกผู่ใหญ่ยังไง เขาบอกเขาทิ้งผู้หญิงคนนั้นยังไม่ได้เพราะกลัวเขาท้อง หนูเลยบอกว่าหนูจะรอ ถ้าเขาท้องให้ทิ้งหนูไปหาเขาเลย แต่มันก็บอกมันรักหนูเหมือนกัน หนูคือทุกอย่างของมัน ขาดหนูไม่ได้ (แต่ทำกับกุแบบนี้อะนะ) เขาร้องไห้กอดหนูไว้ ขอโทษหนูไม่อยากให้หนูทิ้งไปไหน หนูก็ใจอ่อนเนาะ รักเขากมากค่ะยอมรับเลย จนวันนึงหนูรุ้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ยิ่งทำให้อึ้งไปอีก ผู้หญิงคนนี้ทำงานที่เดียวกันกับแฟนหนู อายุ32 ปี ที่สำคัญคือนางมีสามีอยู่แล้ว แฟนหนูก้รู้ว่าเขามีสามีแล้ว แต่ทำไมเขาถึงได้ยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ หนูรู้แบบนี้แล้วหนูยิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิม อยู่กับเราทุกวัน แต่แอบแชทแอบไปหาเมียคนอื่นทุกครั้งที่มีโอกาส พอหนูจะไปเขาก็รั้งหนูไว้ บอกว่ายังไงก็เลือกหนูแต่ยังทิ้งเขาไม่ได้ ใครจะรับไหวค่ะ เหมือนตายทั้งเป็น คนทีเราจะฝากชีวิตไว้ด้วย มาทำกับเราขนาดนี้ ความฝันที่อีกไม่กี่เดือนจะแต่งงาน จะสร้างครอบครัวด้วยกัน มาพังลงเรพาะแฟนเราไปแอบกินกันกับเมียคนอื่น
ตอนแรกหนูก็ทนนะคะเพราะคิดว่าเขาคงจะจบกันอีกไม่นาน แต่มันไม่เป็นแบบนั้น นับวันเขายิ่งถลำลึก นับวันยิ่งไม่เหมือนเดิม ห่วงเมียคนอื่นยิ่งกว่าเมียตัวเอง ขนาดผัวเขารู้ ผัวเขาเตือนยังไม่ฟัง หนูต้องร้องไห้ทุกคืน ต้องลุ้นทุกวันนว่าวันนี้แฟนเราจะหายไปไหนไหม มันอยู่แบบทุกทรมานมากค่ะ ถ้าไปติดผู้หญิงไม่มีพันธะว่าไปอย่าง และแล้ววันสุดท้ายของหนูกับเขาก็มาถึง วันนั้นเขาหายไปจนตี2 หนูทนไม่ไหว ติดต่อเขาไม่ได้เลยให่เพื่อนเขาทำเป็นโทรถามให้ว่าเขาอยู่ไหน พอรู้แค่นั้นแหละค่ะหนูรีบให้เพื่อนเขาที่เป็นผู้ชายพาไปเลย สิ่งที่ไม่คาดฝันว่าจะเจอก็เกิดขึ้น ภาพที่หนูเห็นคือ เขากำลังพลอดรักกันอยู่ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนใจสลาย ทุกอย่างมันพังลงต่อหน้าต่อหน้า ร้องไห้เหมือนคนใจจะขาด เขาไม่พูดอะไรสักคำ เอาแต่ยืนมองหนูด้วยสายตาสงสาร หนูสิแทบบ้า หมดแรงเข่าอ่อน พยุงตัวเองขึ้นรถให้พี่ที่ไปด้วยพากลับห้อง ตอนนั้นประมารตี3 หนุขนของออกจากห้องนั้นที่อยู่ด้วยกัน ตอนนั้นคือไม่เอาแล้ว อยุ่ไม่ได้แล้ว อยู่กับใครก็ไม่รู้ เหมือนเขาไม่ใช่คนที่เรารู้จักเลย พอเขากลับห้องมาประมาณ6เช้า ไม่เจอข้าวของหนุ เขาก็โทตามหนูนะแต่หนุไม่รับ ไลน์มาหาหนู บอกรักหนูขาดหนุไม่ได้ แต่เขาไม่ยอมเลิกกับคนนั้น หนูตัดสินใจว่าไม่เอาแล้วพอแล้ว คิดว่าจะบล็อคทุกอย่าง ทำได้ประมานอาทิตนึง น้ำหนักลด6กิโล ข้าวปลากินไม่ได้ นอนไม่ได้เลยค่ะมันทรมานมาก คิดถึงแต่ภาพเก่าๆที่เราอยุ่ด้วยกัน เคยนอนด้วยกันทุกวัน กอดกันทุกคืนจนเช้า หนุนแขนเขาตลอด พอมาอยู่คนเดียวรู้เลยว่าเราขาดเขาไม่ได้ เป้นเราเองที่โทหาเขา เข้าทางเขาสิค่ะตอนนี้ เหมือนหนูออกมาลดค่าตัวเองเฉยๆ มาตอนนี้ยังคิดอยู่เลยว่าทำไมวันนั้นเราตัดสินใจออกมา ทำไมเราไม่อยู่ทวงสิทธิ์ของเรา หนูคิดถูกหรือคิดผิดที่ออกมาเเบบนี้ แต่ไม่ว่ายังไงก็คงกลับไปไม่ได้แล้ว เพราะที่ตรงนั้นมันไม่ใช่ของหนุแล้ว หนูยอมรับว่าหนูโง่และพลาดเอง
มันมีแต่คำถามเต็มไปหมดเลย หนุไม่ดีตรงไหน หนูบกพร่องตรงไหน ทั้งที่เราทำทุกอย่างดีทีสุดแล้ว ไม่กินไม่เที่ยว ดูแลเขาทุกอย่าง ทำไมเขาถึงเห็นเมียคนอื่นดีกว่าเมียตัวเองที่ผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย ทำไมเขายอมกินน้ำใต้ศอกคนอื่น แต่ไม่สนใจเมียตัวเอง ทั้งเจ็บทั้งอาย เขาทำขนาดนี้แต่หนูก็ยังตัดเขาไม่ได้สักที่ หนูรู้นะคะว่ามันหนูโง่มาก แต่หนุไม่รุ้จะทำยังไงแล้ว ทุกวันนี้ก็แอบร้องไห้คนเดียวทุกคืน หลับทั้งน้ำตาทุกวัน มันอัดอั้นตั้นใจมากค่ะ แต่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ ไม่เคยอยู่คนเดียวไม่เคยใช้ชีวิตคนเดียว ไม่เคยกินข้าวคนเดียว แต่ตอนนี้เหลือตัวคนเดียวโครตเหงาโครตทรมานเลยค่ะ  แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็เลิกกับสามีตัวเองแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกัน กับแฟนเก่าหนู แล้วค่ะ หลายๆคนที่มีคนรักอยู่แล้วขอให้ดูแลกันดีๆนะคะ