สวัสดีค่ะ ตอนนี้เหนื่อยและท้อเหลือเกินค่ะ อยากมีที่ปรึกษาให้กำลังใจ แต่ไม่มีเลยค่ะ ไม่ว่าจะพ่อแม่ญาติหรือแม้กระทั่งพี่สาว ไม่มีใครให้ปรึกษาเลยค่ะ ทุกวันนี้ทรมานมากค่ะ ทุกๆวันเมื่อตกดึกรู้สึกโดดเดี่ยว ความรู้สึกดิ่งลงเหวมากค่ะ ใครๆก็ต่างคิดว่า "ครอบครัวคือที่ปรึกษาที่ดีที่สุด" แต่กับเราไม่เลย เราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเป็นโรคอะไรไม่รู้ที่เวลาหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตมักทำร้ายตัวเอง ตบหน้าตัวเองบ้าง ทุบตัวเองบ้าง บีบคอตัวเองบ้าง เอาหัวโขกกำแพงบ้าง พอทำแบบนี้เรารู้สึกดีมาก มันเหมือนกลับว่าเราได้ระบายอารมณ์ที่อัดอั้นมาทั้งหมด พ่อแม่เราชอบทะเลาะกัน ทะเลาะทุกวันตั้งแต่เราจำความได้ พ่อที่ไม่เอาไหน วันๆมีแต่ขี้เกียจมีแม่เป็นเสาหลักของครอบครัว แต่แม่กลับรักพี่สาวมากกว่าเรา ไม่ว่าจะอะไรแม่มักจะให้เราเสียสละให้พี่สาวตลอด ตั้งแต่เล็กจนโต เราถูกมองข้ามตลอด เวลาพี่สาวทำผิดจะตีเราและพี่สาวแต่เมื่อเราำผิดกลับตีเราคนเดียว แม้แต่ตอนเรียนพี่สาวเรียน  ตจว พ่อและแม่ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน แต่เราต้องดรอปเรียน 1 ปีเพื่อช่วยพวกเขาหาเงินให้พี่สาวเรียน ซึ่งตอนนั้นเราเพิ่งจะอายุ 14 ย่าง 15  ต้องไปทำงานในความกดดันของผู้ใหญ่ พอเงินเดือนออกเราแตะเงินไม่ได้สักบาท จะมีแต่แม่ที่เก็บเงิน พอเราได้เรียน ทุก ส-อ หรือวันหยุด เราต้องไปทำงาน แคนดี้*แบกถุงกอล์ฟให้กับพวกนักกอล์ฟกลางแดดร้อนๆเดินวันละ 60-70 กก.* ไม่มีเวลาเที่ยวเล่นเหมือนกับพี่สาว เราเหนื่อยและท้อมาก ว่าทำไมเราต้องมาทำงานคนเดียว ถ้าวันไหนไม่ได้ทำงานก็จะไม่มีเงินไปโรงเรียน ซึ่งก็ไม่ได้เงินจากพวกเขาจริงๆ เราโดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ชอบเสียงดัง คำพูดคำจาเขาแรงมาก มีแต่คำหยาบๆ เราเบื่อมาก เราท้อมาก เขาชอบพูดให้เราแบบเจ็บๆ เราก็ร้องไห้ จนกินยาฆ่าตัวตายไปรอบหนึ่งแค่ไปล้างท้องทัน ยอมรับตรงๆเลยว่าตอนที่รู้ว่ากำลังจะตายมันเหมือนเราจะได้เป็นอิสระแล้ว แต่พอล้างท้องเสร็จกลับมาทรมานอีกครั้ง ตอนนี้เรามีลูกผู้หญิง1คน ยังเด็กอยู่มาก กำลังขะตัดสินใจว่าจะเอาไปด้วยหรือให้เขาอยู่ แต่เราไม่อยากทิ้งภาระไว้เลย แต่มันก็ทรมานใจจริงๆพ่อแม่รู้ว่าเราเป็นโรคนี้อยู่แต่ไม่มีใครสนใจเลยหาว่าเราเรียกร้องความสนใจ อิจฉาพี่ เราไม่ได้อยากเป็นเลย ไม่มีความสุขเลย มันทรมานมาก เราอยากจะมีความกล้าที่จะตัดสินใจไปจากโลกนี้เหลือเกิน แต่เราติดลูกที่ยังเล็ก TT ทุกคืนต้องได้นอนร้องไห้ หดหู่อยู่ทุกคืน รู้สึกไร้ค่า เหนื่อย นอนไม่หลับ ทรมานจังเลย อยากจะหลุดพ้นเสียที เราไม่ไหวแล้ว ยิ่งอยู่บ้านนิ่งเหมือนนรก เราอยากตายแบบไม่เดือดร้อนใคร เราอยากไปแล้ว อยากนอนแล้วไม่ตื่น เราเหนื่อย เราไม่เหลือใครแล้ว