สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
ถ้าจขกท.ยืนยันว่าลูกเป็นแบบนี้กับทุกคน และการเลี้ยงดูไม่ได้ผิดปกติ ตัดเรื่อง emotional abuse เช่นการ ignore ลูกออกไป
เรากำลังคิดถึงภาวะ OCD (Obsessive Compulsive Disorder) ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องได้รับการตรวจอย่างละเอียดโดยจิตแพทย์ พาลูกไปพบเถอะค่ะ เพราะทั้งคุณและคนในครอบครัวมองว่าเป็นปัญหาแบบนี้คงไม่ธรรมดา
เรากำลังคิดถึงภาวะ OCD (Obsessive Compulsive Disorder) ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องได้รับการตรวจอย่างละเอียดโดยจิตแพทย์ พาลูกไปพบเถอะค่ะ เพราะทั้งคุณและคนในครอบครัวมองว่าเป็นปัญหาแบบนี้คงไม่ธรรมดา
ปรายภพ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5118092 ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4844774 ถูกใจ, FallXI ถูกใจ, cheer u ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5256924 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4039088 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2881936 ถูกใจ, HappyRecipies ถูกใจรวมถึงอีก 26 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 16
ตอนนี้ลูกเราอายุ 4.9 เดือนค่ะ ย้อนไปช่วงเวลานี้เมื่อปีก่อน (เดือน ก.ค.-ส.ค) เค้ามีภาวะถดถอย คือ ร้องให้ก่อนไป โรงเรียน ร้องให้บ่อยๆ ในห้องเรียน ตื่นมาร้องให้กลางดึกอย่างหนัก เกาะขาดึงเสื้อ แม้กระทั่งฉีกเสื้อแม่ แต่พอเราจะอุ้มก็จะทำตัวอ่อนไม่ยอมให้อุ้ม และพูดประโยคเดิมซ้ำไปซำ้มา ทั้งที่ก่อนหน้านี้มีความสุขกับการไปโรงเรียนมาก ไม่เคยร้องให้ เราเครียดมากเลยค่ะ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น บางครั้งเราทนไม่ไหวร้องให้ไปพร้อมลูกเลย
เราพาลูกไปพบนักจิตวิทยาให้คำปรึกษา (ไม่ใช่จิตแพทย์) เค้าทำงานร่วมกันสองคน คนหนึ่งเล่นกับลูกเรา เล่นๆๆๆ เล่นบทบาทสมมุติเพื่อศึกษาปมในใจของลูกเราว่าเค้ากังวล กลัวอะไรอยู่ ส่วนอีกคนทำงานกับเราอยู่ในห้องเดียวกัน คนละมุม เราทำทีเหมือนพูดคุยกัน แต่จริงๆ พวกเราสังเกตการณ์ ฟังข้อมูลจากลูกสาวเรา ซึ่งเราไม่ค่อยได้ข้อมูล คำตอบอะไรมากนัก
แต่พอหลังจากนั้นเราได้คุยกับนักจิตทั้งสองคนพร้อมกัน เค้าสรุปเคสเล่าเชื่อมโยงให้เราเห็นอะไรบางอย่าง สาเหตุที่เกิดขึ้นมาจากการเชื่อมโยงอะไร ต่ออะไรของเด็กแล้วส่งผลให้เกิดเป็นความกังวล ความกลัว ความไม่แน่ใจ และไม่ปลอดภัย จึงแสดงออกเป็นภาวะถดถอย
อะไร ต่ออะไรของเราในที่นี้ มีทั้งจากชีวิตประจำวัน และที่คาดไม่ถึงคือการ์ตูนเด็กผู้หญิงเรื่องน้ำแข็งที่เค้าชอบดู พอมาผนวกกับความเข้าใจทางภาษาของเค้าที่มีมาก กับส่งผลเชิงลบซะงั้น (ซึ่งที่แรกเราดีใจที่รู้ว่าลูกฉลาด ลูกเราพูดประโยคยาวมากได้ตั้งแต่ขวบนิดหน่อย)
หลังจากได้คำแนะนำมาจากนักจิต เราปรับการสื่อสารนิดหน่อย ลูกค่อยดีขึ้นจนกลับมาน่ารัก ร่าเริงเหมือนเดิม ใน สอง สามอาทิตย์
เขียนมาซะยาว เราอยากบอกคุณแม่ค่ะ ว่าเราเข้าใจว่าตอนนี้คุณแม่รู้สึกอย่างไร และอยากให้กำลังใจคุณแม่ หากเป็นไปได้อยากจะเชียร์ไห้ไปหานักจิตเพราะเค้าจะเข้าใจเรา และช่วยแนะนำทางออกให้เราได้แน่นอน บางครั้งไม่ใช่เพราะแค่ลูกที่ต้องการ เราก็ต้องการคนให้คำปรึกษาด้วยเช่นกัน
แต่ถ้าไม่สะดวกลองศึกษาเพจของคุณหมอประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ก็จะมีความรู้ดีๆ ที่ช่วยจัดการภาวะแบบนี้อยู่เยอะค่ะ
เทคนิคอย่างหนึ่งของคุณหมอคือ ลูกถดถอย เราถอยตาม แค่แนวคิดนี้ ก็มาใช้กับอีกหลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณแม่ พวกเรามนุษย์แม่ เข้มแข็งที่สุดอยู่แล้ว สู้ๆๆค่ะ
เราพาลูกไปพบนักจิตวิทยาให้คำปรึกษา (ไม่ใช่จิตแพทย์) เค้าทำงานร่วมกันสองคน คนหนึ่งเล่นกับลูกเรา เล่นๆๆๆ เล่นบทบาทสมมุติเพื่อศึกษาปมในใจของลูกเราว่าเค้ากังวล กลัวอะไรอยู่ ส่วนอีกคนทำงานกับเราอยู่ในห้องเดียวกัน คนละมุม เราทำทีเหมือนพูดคุยกัน แต่จริงๆ พวกเราสังเกตการณ์ ฟังข้อมูลจากลูกสาวเรา ซึ่งเราไม่ค่อยได้ข้อมูล คำตอบอะไรมากนัก
แต่พอหลังจากนั้นเราได้คุยกับนักจิตทั้งสองคนพร้อมกัน เค้าสรุปเคสเล่าเชื่อมโยงให้เราเห็นอะไรบางอย่าง สาเหตุที่เกิดขึ้นมาจากการเชื่อมโยงอะไร ต่ออะไรของเด็กแล้วส่งผลให้เกิดเป็นความกังวล ความกลัว ความไม่แน่ใจ และไม่ปลอดภัย จึงแสดงออกเป็นภาวะถดถอย
อะไร ต่ออะไรของเราในที่นี้ มีทั้งจากชีวิตประจำวัน และที่คาดไม่ถึงคือการ์ตูนเด็กผู้หญิงเรื่องน้ำแข็งที่เค้าชอบดู พอมาผนวกกับความเข้าใจทางภาษาของเค้าที่มีมาก กับส่งผลเชิงลบซะงั้น (ซึ่งที่แรกเราดีใจที่รู้ว่าลูกฉลาด ลูกเราพูดประโยคยาวมากได้ตั้งแต่ขวบนิดหน่อย)
หลังจากได้คำแนะนำมาจากนักจิต เราปรับการสื่อสารนิดหน่อย ลูกค่อยดีขึ้นจนกลับมาน่ารัก ร่าเริงเหมือนเดิม ใน สอง สามอาทิตย์
เขียนมาซะยาว เราอยากบอกคุณแม่ค่ะ ว่าเราเข้าใจว่าตอนนี้คุณแม่รู้สึกอย่างไร และอยากให้กำลังใจคุณแม่ หากเป็นไปได้อยากจะเชียร์ไห้ไปหานักจิตเพราะเค้าจะเข้าใจเรา และช่วยแนะนำทางออกให้เราได้แน่นอน บางครั้งไม่ใช่เพราะแค่ลูกที่ต้องการ เราก็ต้องการคนให้คำปรึกษาด้วยเช่นกัน
แต่ถ้าไม่สะดวกลองศึกษาเพจของคุณหมอประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ก็จะมีความรู้ดีๆ ที่ช่วยจัดการภาวะแบบนี้อยู่เยอะค่ะ
เทคนิคอย่างหนึ่งของคุณหมอคือ ลูกถดถอย เราถอยตาม แค่แนวคิดนี้ ก็มาใช้กับอีกหลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณแม่ พวกเรามนุษย์แม่ เข้มแข็งที่สุดอยู่แล้ว สู้ๆๆค่ะ
Metaphysics ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, anegi ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3377095 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3133222 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4381319 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2592411 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5311812 ถูกใจ, แม่หญิงชาเย็น ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 742185 ถูกใจรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
"แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้ว" พูดประโยคเดิมซ้ำๆ เป็น 100 รอบ เครียดทำไงดีคะ?
ปัญหาคือว่าลูก "ชอบพูดประโยคเดิมซ้ำๆ" พูดเป็น 100 รอบ อย่างเช่น
***เค้าอยากจะออกไปเล่นข้างนอกกับเพื่อน เราก็บอกเค้าให้ถอดบัตรนักเรียนเก็บก่อน และวางของเล่นที่เค้าถืออยู่ จึงค่อยไปเล่นได้
หลังจากนั้นเค้าก็ทำตามที่เราสั่ง.....เท่านั้นแหละค่ะ
ลูก ; เค้าเริ่มพูดว่า "แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้ว" (ตอนนั้นเค้ายังไม่ร้องแค่เสียงสั่นๆ)
แม่ ; เราก็ตอบว่า "ค่า แม่รู้แล้ว หนูหยุดร้องแล้วเก่งมากเลย" (ปกติพูดประโยคนี้แล้วได้ผล เค้าจะพูดต่อทันที แต่หลังๆนี้เริ่มไม่ใช่)
ลูก ; แล้วเค้าก็พูดขึ้นอีก "แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้ว" (เสียงเริ่มสั่นขึ้น ใกล้จะร้องไห้)
แม่ ; เราก็ไม่ตอบอะไร
ลูก ; เค้าก็พูดขึ้นอีก "แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้ว" (เริ่มพูดซ้ำประโยคนี้บ่อยขึ้นๆ)
แม่ ; เราบอกว่า "โอเค..แม่รู้แล้วว่าหนูหยุดร้องแล้ว แต่หนูต้องหยุดพูดด้วยนะ"
ลูก ; เค้าบอกว่า "หยุดพูดหรอ" (เริ่มปาดน้ำตา)
ลูก ; คราวนี้พูดขึ้นมาอีกว่า "แม่จ๋า...หนูหยุดพูดแล้ว" (พูดประโยคนี้ซ้ำๆ)
แม่ ; เราบอกว่า "หยุดพูด คือไม่พูดเลยนะคะ (แล้วทำมือปิดปากให้ดู)
ลูก ; เค้าทำตาม แล้วพูดอีกว่า "แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้ววววว"
แล้วมันก็วนมาแบบเดิมค่ะ พูดแบบนี้ไม่รู้จบ ไม่รู้จะทำไงแล้วจริงๆ เครียดมากเลยค่ะ
ลูกเป็นแบบนี้บ่อยมาก วันนึงนี่ 5-6 ครั้งได้ มันเริ่มหนักขึ้น ๆ ทุกวัน
ก่อนหน้านี้ ลูกมักขี้น้อยใจ (หรือป่าวไม่แน่ใจ) อาการคือแบบว่า เค้าเล่นอยู่ เราบอกให้เก็บของเล่น "เก็บของเล่นด้วยนะ" (พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆอ่อนโยน)
เค้าก็จะเริ่มนิ่ง แล้วก้มหน้าลง พอมีคนทัก เค้าก็ร้องไห้โฮออกมา แล้วบอกคนนั้นว่า "แม่ดุหน่ะ...แม่ดุ"
อาการนี้ก็เริ่มหายไปเอง.......
จากนั้นอาการใหม่ก็เข้ามา เค้านั่งเล่นอยู่ แล้วเราบอกให้ไปอาบน้ำได้แล้ว เค้าก็พูดว่า "อาบน้ำหรอออ"
เราบอก "ใช่ค่ะ อาบน้ำ แล้วเดี๋ยวขึ้นบ้านนอนกันเนอะ" เค้าพูดว่า "ขึ้นบ้านนอนหรอออ" เราตอบว่า "ใช่ค่ะ ขึ้นบ้านนอน แต่ต้องอาบน้ำก่อนนะ"
เค้าตอบว่า "อาบน้ำก่อนหรออออ" เราเงียบไม่ตอบ เค้าพูดอีก "อาบน้ำก่อนหรอออ" คือพูดท้ายประโยคเราตามด้วย หรอออ (ด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้)
เป็บแบบนี้ซ้ำไปมา และพอน้ำตาเค้าไหล เค้าก็จะพูดว่า "แม่จ๋า...หนูหยุดร้องแล้วววว"
เครียดจนสมองจิแตกอยู่แล้วค่ะ ประโยค ทำไงให้เค้าหยุดซะที สอบถามผู้รู้ ช่วยด้วยค่าาาาาา
**เพิ่มเติมนะคะ ก่อนที่เราจะเงียบคือเราจะตอบเค้าอยู่หลายครั้งมาก ถ้าจะนับก็ตอบเป็นสิบๆ ครั้ง แต่เค้ายังพูดประโยคเดิมๆ
***เค้าพูดและทำแบบนี้กับทุกคนในครอบครัวค่ะ
และอันที่จริงก็ทำมาหมดแล้วนะคะ ทั้งไม้อ่อน ไม้แข็ง ปลอบ พาเบี่ยงเบนต่างๆ แต่ก็ยังวนกลับมาพูดประโยคเดิมๆ