แว่วแว่วเสียงแห่งเรไรในยามค่ำ
ในสิ่งที่จดและจำในยามนี้
คลอเคล้าคละคลุ้งในราตรี
กับอีกหนึ่งชีวีในตัวตน

มีบางครั้งเสียงสะท้อนดังในจิต
สะท้อนบอกชีวิตที่ผ่านพ้น
สะท้อนว่าอยากดำเนินในวังวน
สะท้อนจนความนึกคิดแตกกระจาย

เสียงนั้นบอกว่านี่หรือคือที่ฝัน
ที่ผ่านคืนผ่านวันหาความหมาย
ที่ผ่านด่านพิสูจน์มามากมาย
ที่ห่างหายจากใจไปแสนนาน

ในวันก่อนฉันไร้ซึ่งในบางสิ่ง
ในครานั้นความจริงสนุกสนาน
ในช่วงนั้นราตรีที่ยาวนาน
กลับสั้นเพียงควันกำยานที่ล่องลอย

ในยามนี้สิ่งที่ขาดฉันมีพร้อม
สิ่งที่ปลอมกลับเพิ่มราวละอองฝอย
เงินทองครอบครัวที่รอคอย
กลับตอบแทนด้วยปมด้อยมากกว่าเคย

เสียงสะท้อนดังขึ้นกว่าที่ดัง
เสียงเพียงเรียกให้ฉันฟังคำเฉลย
เสียงกระหน่ำจากส่วนไหนมิรู้เลย
รู้เพียงฉันลงเอยด้วยน้ำตา