ถ้าใครใช้ถนนบริเวรนี้บ่อยๆน่าจะพอนึกออกนะคะ ที่เป็นเส้นที่ตรงมาจากตลาดนางลิ้นจี่มุ่งหน้ามาตัดกับถนนพระรามสาม แล้วเลี้ยวเบี่ยงซ้ายเข้าถนนพระรามสามเพื่อมุ่งหน้าไปตลาดคลองเตย 

แต่ถนนไม่ได้มีแค่นั้นค่ะ ตรงเส้นพระรามสามที่มาบรรจบกันตรงจุดตัดที่ว่าเนี่ย มันจะมีทางคู่ขนานที่แยกออกมาสองเลนซ้ายสุด เพื่อให้รถตรงขึ้นไปทางด่วนตรงหน้าโรงเรียนนนทรีวิทยาค่ะ

ประเด็นมีอยู่ว่าเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่มีการทุบสะพานข้ามแยก ณ ระนอง การจราจรยังไม่หนาแน่นเท่านี้นะคะ รถจากสองทิศทางที่กล่าวไปข้างต้นจะมาบรรจบกันที่แยกวัดใจก็ผลัดกันไปเสมอ ก็ค่อยๆจี้ตามก้นกันไป ใช้ถนนเส้นนี้มาหกปีทุกเช้าในเวลาเร่งรีบไม่เคยรู้สึกอึดอัดใจ 

พอช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเมื่อการก่อสร้างเริ่มขึ้น รถติดหนักขึ้นเป็นสองเท่า จขกท.รู้สึกอึดอัดใจมาก และหงุดหงิดมากๆ ในเกือบทุกเช้า เพราะเราคือหนึ่งคนที่ใช้ทางคู่ขนานที่จะมุ่งตรงไปขึ้นทางด่วน เพื่อเข้าโรงเรียน(ที่ทำงาน)ที่กำลังจะถึงในอีก 100 เมตรข้างหน้า แต่!!!เราไปไม่ถึงสักที

ทุกๆวันที่เจอปัญหาซ้ำๆคือ รถที่ตรงมาจากตลาดนางลิ้นจี่จะเบี่ยงซ้ายไปเข้าถนนพระรามสามติดหนักมาก คิดแบบแทบจะไม่ขยับ แต่พอมีรถที่จะแทรกตัดกลางเพื่อตรงไปขึ้นทางด่วน คุณจี้รถออกมาเพื่อไม่ให้ทางเราไป ทั้งๆที่ตัวเองไปไม่ได้ แต่ทางตรงของเราโล่งมากอละไม่ได้ไปเบียดเบียนคุณเลย

เข้าใจนะคะว่าคนขับรถใน กทม. ช่วงเวลาเร่งรีบแบบนี้เรามักจะหวงถนน หวงช่องว่างด้านหน้ารถ หวงมากให้ใครเข้ามาแทรกไม่ได้เลยยยยยย แต่ในสถานการณ์ตรงนี้ คุณจะหวงเพื่ออะไรหรอคะไม่เข้าใจเลยยยยยย

จขกท.ต้องติดอยู่ตรงจุดนี้เป็น 15-20 นาที เกือบทุกวัน และล่าสุดเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาคือทำให้เราเข้างานสาย เพราะติดอยู่เกือบ 20 นาที คือปัจจัยนึงก็คือคันหน้าสุดของแถวเราเค้าก็อาจจะกลัวเกิดอุบัติเหตุ อาจจะไม่กล้าจี้เข้าไปชิดเพื่อขอทางตรงไป แต่อีกปัจจัยที่เห็นชัดเลยค่ะคือรถทางซ้ายมือของเรา คุณพยายามจี้ไม่ปล่อยช่องว่างให้เราไปจริงๆ พยายามมากจริงๆ แล้วสุดท้ายมันก็จอดสนิท เพื่อออออ ว๊อทททททท

และผลจากการที่คุณต้องจี้ๆๆๆๆก้นกันให้ติดๆเข้าไว้ ทางเราก็ต้องพยายามจี้ๆๆๆๆเพื่อขอทางตรงไปเช่นกัน ทำให้จุดนี้เกิดอุบัติเหตุทุกสัปดาห์ จากรถที่ติดอยู่แล้ว เลวร้ายไปกว่าเดิมอีกค่ะ ทีนี้ตรงก็ไปไม่ได้ จะซ้ายก็ไปไม่ได้ จบ

ขอความเห็นใจเถอะนะคะ ทางคุณไปไม่ได้ โปรดอย่าเห็นแก่ตัวปิดทางคนอื่นไปด้วยเลยค่ะ มันไม่มีประโยชน์ใดๆเลยจริงๆ