คือว่ามีพี่ที่รู้จักมาขอยืมเงินค่ะ ขอยืม25000 อ้างสารพัด บอกเดือดร้อนมากๆ รับปากจะคืนให้สิ้นเดือนพฤษภา ด้วยความไว้ใจค่ะ เลยเอาเงินก้อนที่จะเอาไปจ่ายค่าหอ จ่ายค่า กยศ. และให้แม่อีกนิดหน่อยให้เขายืมไป15000 เพราะคิดว่าเรายังไม่ต้องใช้ตอนนี้ ช่วยเขาไปก่อน อีกอย่างหน้าที่การงานเขาก็ดี ดูเป็นคนน่าเชื่อถือ หนูทำงานได้ไม่นานแต่มีเงินเก็บประมาณหนึ่งเอาไปซื้อ ธกส.หมดเมื่อต้นเดือนพฤษภา(อันนี้ยอมรับว่าชะล่าใจเกินไปค่ะ) ปกติเป็นคนวางแผนการใช้เงินตลอด ไม่เคยต้องหยิบยืมหรือเดือดร้อนใคร มีวินัยในตัวเองพอควร
พอถึงเวลาคืนคือสิ้นเดือนเจ๊แกเงียบหาย ต้องให้ทวง!!!  เจ๊ขอเลื่อนไปเป็นกลางเดือนมิถุนา และขอเลื่อนเป็นสิ้นเดือนมิถุนา หนูตอบตกลง แต่บอกไปแล้วว่าต้องใช้เงินก้อนนี้ตอนต้นเดือนกรกฎานะ เพราะต้องจ่ายค่าหอ วันที่ 4
จ่ายกยศ. วันที่ 5 ส่วนเงินเดือนหนูออกวันที่15 ยังไงก็ไม่ทันมาจ่าย เจ๊ก็รับปากดิบดี สรุปวันนี้ทวงทั้งวันก็ไม่ได้ เจ๊อ้างเดือดร้อนสาระพัด  เมื่อก่อนก็มีคนยืมหนูบ่อยนะ แต่หลัก700-1000 ถ้าไม่คืนเราก็ไม่ได้เดือดร้อนมาก  แต่อันนี้มันหลักหมื่น และเราจำเป็นต้องใช้ด้วย รู้สึกตัวเองโง่มากค่ะ ศึกษากฏหมายดูแล้วมันเป็นคดีแพ่ง แจ้งความกับตำรวจก็ไม่ช่วยอะไร จะจ้างทนายทวงก็ไม่คุ้ม เสียเงิน เสียเวลา อยากตามไปทวงให้อายถึงที่ทำงาน แต่ก็ผิด พรบ.คุ้มครองลูกหนี้อีก สรุปทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้รู้สึกเจ็บใจในความซื่อบื้อของตัวเองค่ะ สรุปค่าหอยืมเพื่อนมาจ่ายนะคะ (และคืนตามเวลาแน่นอนค่ะ มีสัจจะพอ)  แต่ไม่มีเงินจ่าย กยศ.กับโอนให้แม่ (แม่ไม่ว่าไรหรอก แต่มันเป็นเงินที่หนูตั้งใจจะให้แม่อะ)

กว่าจะได้เงินมา ทำงานเหนื่อยมาก แต่ตอนนี้ให้ทำไงได้ รับกรรมไป
จะหาว่าโง่ก็ได้นะ เชิญด่าเต็มที่เลย จะได้จำ
ต่อไปนี้ใครมายืมเงินไม่ให้เด็ดขาด จะหาว่าใจร้ายก็ได้