....ต้องเท้าความก่อนว่า จขกท. เป็นคนที่ถ้ารู้จักใครก็ให้ใจเต็ม100 มาวันนึงที่เราได้เข้าไปทำงานในสถานที่หนึ่ง (เราเป็นเด็กจบใหม่) ได้ทำความรู้จักกับพี่ๆที่ทำงาน แรกๆเราไม่ค่อยสนิทกับใคร เลิกงานก็กลับบ้านตลอด
....เราเข้าไปทำงานในตำแหน่งเลขา (งานเราค่อยข้างน้อยค่ะ) จนมาระยะหนึ่งเราเริ่มเบื่อ เลยของหัวหน้าอาสาเข้าไปช่วยงานของพี่คนอื่นๆ แต่เราไม่ได้เรียนทางสายนั้นมา ก็เหมือนเราได้ความรู้เพิ่มเติมไปด้วยค่ะ เราทำมาเรื่อยๆจนเป็นปี หลังเลิกงานเรากินสังสรรค์กันแทบทุกวัน บางครั้งก็ชวนไปเที่ยววันหยุด มันเลยทำให้เราสนิทกันอย่างรวดเร็ว เราเริ่มรู้จักชีวิตของพี่เขามากขึ้น เริ่มรู้วิถีชีวิตของพี่เขามากขึ้น ซึ่งเท่าที่เราเห็นเราว่ามันยังไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ และด้วยความที่เราเป็นผญ. เราก็เจ้ากี้เจ้าการ เลยเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่เขา เข้าไปบงการการใช้ชีวิตของเขา อะไรที่เราห้ามแล้วเขาทำเราจะโกธร โมโห หงุดหงิด และยิ่งถ้าเขาโกหกเราจะยิ่งทวีคูณเข้าไปอีก
....พักหลังๆมา เรารู้สึกไม่ชอบอาการต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเอง มันเครียด บางครั้งนอนไม่หลับ โมโหก็ชอบกัดฟันตัวเอง ร้องไห้ ขี้น้อยใจ (อาจจะมีมากกว่านี้ เราจำไม่ได้) เราเลยไปหาจิตแพทย์ ตอนนี้เราได้ยามา 3 ตัว (ยาคลายเครียด ยาโรคซึมเศร้า ยานอนหลับ) เราเลยถอยออกมาจากสถานการณ์ทุกอย่างที่ทำให้เราเครียด คิดมาก เราอยากหายจากอาการนี้มากๆ
....อย่างที่เขาบอกแหละค่ะ "เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด" จะรักใครก็อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะคะ

ปล.แต่เหตุผลที่เราป่วยมีมากกว่านี้นะคะ แต่เราเล่าเฉพาะเรื่องที่ทำให้เครียดบ่อยๆ