ตั้งสติอยู่นาน ว่าจะเขียนดีมั้ย สุดท้ายก็ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้ ขอระบายความรู้สึกที่มันอึดอัดซักหน่อยละกัน

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าผมไปแอบชอบผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง หัวเราะง่าย และมีเสน่ห์ เธอเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากๆ จุดเริ่มต้นมันเกิดจากการที่ผมและเธอได้บังเอิญมาเจอกันที่สถาบันฝึกอบรมแห่งหนึ่ง และได้มาอยู่กลุ่มกิจกรรมเดียวกัน จึงทำให้ผมและเธอได้อยู่ใกล้ชิดกัน ด้วยการที่เธอเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีมาก มันจึงทำให้ผมและเธอสนิทกันอย่างรวดเร็ว ถึงขนาดที่ว่าเมื่อผมจะสื่อสารอะไรออกไป ผมพูดเพียงแค่พยางค์เดียวเธอจะรู้ทันทีว่าผมหมายถึงใคร หรือเรื่องอะไร ยิ่งนานวันเข้าผมก็ยิ่งรู้สึกชอบเธอมากขึ้น แต่ผมไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไป เพราะทั้งผมและเธอต่างก็มีครอบครัวกันแล้ว และผมก็กลัวว่าถ้าผมบอกความรู้สึกออกไปจะทำให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นขาดลงไม่เหลือแม้กระทั่งคำว่าเพื่อน ก่อนที่จะจบการอบรมผมคิดไตร่ตรองอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าบอก จึงทำได้แค่มาระบายในพันทิปเพื่อขจัดความอึดอัดในใจของตัวเอง ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันไม่ถูกต้อง แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทุกวันนี้เราก็ยังคงติดต่อกันเสมอ คุยไลน์กันทุกวัน ผมจะดีใจมากเวลาที่เธอไลน์มาหา ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะมีความรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า ผมรู้แค่ว่าผมชอบเธอ และอยากคุยกับเธอเสมอ ทุกครั้งที่ได้คุยผมจะมีความสุขมากแต่ก็เจ็บปวดมากเช่นกันที่รู้ว่าเรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้

ถ้ามนุษย์ทุกคนเกิดมาเพื่อหาความสุขใส่ตัวเองแล้วจากไป ผมควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ดี ???