เมื่อวานเราชอบซีนที่กาสะลองจมน้ำ แล้วซ้องปีบตัดสินใจกระโดดลงไปช่วย
แล้วก็ตอนที่แม่ดึงกาสะลองขึ้นจากน้ำแล้วมัวสนใจแต่กาสะลอง ไม่เห็นที่ซ้องปีบพยายามยื่นมือให้แม่ดึงขึ้นบ้าง
นางหน้าเสียเลยนะตอนนั้น รู้สึกเหมือนเห็นเด็กน้อยขาดความอบอุ่นในความร้ายกาจของซ้องปีบ
มันเป็นการแสดงให้เห็นที่มีน้ำหนักกว่าแค่คำพูดที่นางโวยวายใส่แม่ว่า "แม่ฮักลูกบ่เต้ากั๋น" เฉยๆ เยอะเลย

ถ้ามีซีนแบบนี้มากขึ้นอีกหน่อย น่าจะทำให้คนดูเข้าใจหรือเห็นมิติอื่นในตัวซ้องปีบบ้าง นอกจากความร้ายกาจ
เห็นแต่ความร้ายๆ อย่างเดียว อีกตัวก็ดีดี๊ดีอย่างเดียว แล้วตัวดีก็ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มันอึดอัดไปน่ะค่ะ