ตะโกนให้ตายว่ารักเธอ เเต่เธอก็ไม่ได้ยิน
*อ่านให้จบก่อนนะครับ จะเล่าตั้งเเต่ต้นเลยว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกอะไรบ้าง*
ผมมีFriendZoneอยู่คนนึงครับ
สำหรับคนอื่นไม่รู้เเต่สำหรับผมเธอน่ารักมากเลย
เเต่ความเป็นเพื่อนมันจบลงตั้งเเต่ผมมีใจให้เธอครับ
ผมรู้จักเธอตอนม.1ครับ ตอนนี้ยังไม่ค่อยสนิทเลยยังไม่ได้เเอบชอบ ผมเจอหน้าเธอครั้งเเรกผมก็ชูนิ้วโป้งให้เธอ เยี่ยม! ไรงี้555 เธอก็ชูกลับมาเเล้วส่งยิ้มให้
พอม.2เราอยู่ห้องเดียวกันครับ เธอมีเพื่อนสนิทอีก2คนรวมเธอเป็นสาม นั่งข้างหน้าห้อง เธอนิสัยน่ารักครับร่าเริงมาก เเต่ด้วยความที่ยังไม่ได้ชอบก็เลยมีหยอกล้อเธอบ้าง พอขึ้นม.3 ก็เริ่มสนิทมากขึ้น มีครั้งนึงเธอมานั่งตรงหน้าผม เเล้วก็เอามือมาทาบกับมือผม คือเราอยู่ใกล้กันมากๆ ประมาณไม่ถึงครึ่งเมตร เข่าชนกัน ใจสั่นหน่อยๆครับ เเต่... รู้ตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าเธอเป็นคนชอบเก็บเเต้ม เธอชอบskinshipผู้ชายครับ เเต่ไม่ได้จริงจัง เเค่เก็บเเต้มไปเล่นๆเรื่อยๆ เธอพยายามจะเก็บเเต้มผมถึง4ครั้ง เเต่มันก็ไม่ได้ผล เเหะๆ
จุดไคลเเม็กซ์ครับ ม.4
ด้วยความที่เพื่อนเธอย้ายโรงเรียนกันหมด
เลยเหลือเเค่น้อยคนครับที่เธอสนิท หนึ่งในนั้นคิอผม...
เอาล่ะครับท่านผู้อ่านทั้งหลาย มันส์ล่ะทีนี้
เรื่องมันเกิดในวันประถมนิเทศครับ เพื่อนสนิทผมย้ายหายไปหมดเเล้ว ผมเลยตัวคนเดียว ยืนเอ๋อๆเลย เเล้วมองไปมองมา ก็เห็นเธอครับ ผมหางม้า ตัวเล็ก น่ารัก เอาเเล้วไง “กูกำลังรู้สึกอะไรอยู่วะ...” ผมบอกกับตัวเอง เหมือนใจที่เต้นอยู่ๆก็เต้นเเรงขึ้น เหมือนมีอะไรมาตบที่หน้าเเล้วดัดให้มองเเต่เธออย่างเดียว
เเต่เเรกก็ไม่เขื่อในความรู้สึกตัวเองครับ ก็เลยปัดๆมันไปก่อน พอเจอเธอ เธอก็วิ่งเข้ามาทักครับ
จำช่วงนี้ไส้ดีดีครับ ผมชนมือกับเธอ
อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
หลังจากนั้นหายนะก็เริ่มขึ้น
วันต่อมารรบังคับให้ไปเข้าค่ายธรรมมะครับ ก็ไม่อยากไปเเต่ต้องไป วันเเรกผมชนมือกับเธอ4ครั้งครับ ก็ไม่มีอะไรปกติ พอวันที่2ตอนค่ำๆ พระอาจารย์ให้เล่นกิจกรรมครับ พระอาจารย์ให้ลุกขึ้นไปหาเพื่อนที่เจอกันในค่ายครับ ผมได้เพื่อนผชมาคนนึงครับผมเลยอยู่กับเขา ผมก็มองๆดูว่าเธออยู่ไหน ก็เห็นเธออยู่กับเพื่อนเธอ ก็โอเค
พอพระอาจารย์บอกให้ลุกขึ้นใหม่ ให้หาเพื่อนที่ดีที่สุด ผมลุกขึ้นเเล้วเห็นเธอยืนอยู่เเค่คนเดียวครับ ผมก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอก เพื่อนเธอคงจะกลับมา เเต่พอเวลาใกล้หมด ผมว่าไม่ได้การละ ผมรีบวิ่งไปหาเธอเลยครับ
ฟังดีๆนะครับ
‘เธอยิ้ม ผมยิ้มให้เธอ เธอบอกผมว่าของคณนะ เเล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา เธอบอกสงสัยอากาศมันร้อนเเล้วก็พัดหน้า เธอเเก้มเเดงมาก ผมกระชิบใกล้ๆหูเธอเเล้วบอกว่า ขอบคุณนะที่เป็นเพื่อนกัน เเล้วเธอก็ พยักหน้ายิ้ม น้ำตาก็ไหล’
ตายครับ... ช็อตนี้ตายสถานเดียว เจอเเบบนี้เข้าไป
น่ารักมากกกกกกกก ตั้งเเต่นั้นจนหมดค่ายผมลนลานมากเลยครับ คุมตัวเองไม่อยู่เลย “นี่มันอะไรวะเนี่ย”
พอกลับมาเราก็เรียนตามปกติครับ
ทุกเช้าเราเจอหน้ากันเราก็จะชนมือกัน เหมือนเป็นสัญญานระหส่งเราสองคน ตอนเย็นเธอรีบสิ่งมาหาผมเเล้วมาบอกลา เเล้วก็ชนมือ เพื่อนๆมือด้วยสายตา สงสัย เเต่ไม่ได้พูดอะไร
ตอนเที่ยงเธอจะมาห้องผม เเล้วมานั่งข้างๆผม เพื่อนผมบ่นใหญ่เพราะเธอชอบมาไล่เพื่อนผม555 ละเราก็คุยกันทุกเรื่อง
เธอเคยโทรมาเเล้วร้องไห้อยู่รอบนึง เรียกชื่อผม
เเล้วร้องไห้หนักมากเลย ผมตกใจ ถามว่าเป็นอะไรๆ ใจเย็นๆก่อน เธอบอกว่าโดนเพื่อนเกลียด ผมก็เลยปลอบ โอ๋ๆน้า เเล้วก็ให้เธอพาผมเล่นเกม จนเธอเริ่มโอเค
เห้ออ~~ เหมือนจะดีเนอะคุณ
เเต่... มันค่อยๆจบลงตรงนี้ครับ
เธอส่งเเชท เเชทนึงมา
ผมถามว่าใคร
เธอบอกคนคุย...
อืม... ครับ downสิรอไร
ประจำครับ หลังจากนั้นเธอชอบพูดเรื่องของเขา เเล้วก็บ่นๆ ผมก็รับฟังทุกอย่าง เเต่ลึกๆก็บาดไปเบื่อยๆ
มีวันนึงผมกำลังจะลงไปกินข้าวที่โรงอาหาร เธอก็มาทักเเล้ววอกว่าไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ผมโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจสัสๆ 55555โทษคับ
ผมดีใจมากกก เเต่ทำหน้านิ่งๆเเล้วตอบว่า โอเค
เราทั้งสองเดอนไปที่โรงอาหารด้วยกันครับ
ปกติผมจะไม่กินข้าว จะไปเล่นบาสเลย เพราะคนมันเยอะ เเต่วันนี้กรณีพิเศษอิอิ
เราสองคนเดินไปต่อคิวร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวครับ
เธอหันมาด้วยความยิ้มเเย้ม เเล้วบอกกับผมอย่างน่ารักว่า
“เราชอบอู๋อะ...”
ผม:อู๋ไหน
เธอ:อู๋ห้องเธออะ หล่อดี ชอบ
สมองผม : สัส
หลังจากนั้นก็เอ๋อเลยครับ เธอพูดอะไรผมไม่ได้ยินเลย
ผมบอกเธอว่าใครสนอะ เหมือนจะโกรธมากตอนนั้น เเต่ก็ไม่เเสดงออกอะไร ผมบอกเธอว่าเดี๋ยวเรามานะ
ผมรีบวิ่งไปสนามบาส เเล้วเอาบาสยัดลงห่วงเเบบโกรธมากๆ ผมทุ่มบาสลงพื้นอย่างเเรง เเต่ชู้ตเเบบเเรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
ลง เเละสวยด้วย ผมลนลานมากๆ ทั้งเศร้า ทั้งงง ทั้งลนลาน ทั้งบอกตัวเองว่ามันไม่จริง ทั้งให้กำลังใจตัวเอง
เเล้วผมก็กลัยไปหาเธอครับ ไปนั่งข้างๆ เเล้วไม่ได้พูดอะไร เเล้วก็เดินขึ้นห้อง ไปเอ๋ออยู่คนเดียว
ตอนเย็นกลับบ้านมา ส่องเฟสเธอครับ เธอขึ้นสเตตัสว่า “ชอบอู๋อะ” (อู๋คือเด็กใหม่ที่เป็นนายเเบบ)
เศร้าสัสๆเลยครับ เเต่น้ำตาไม่ไหล เพราะผมร้องไห้ไม่เป็น ยกเว้นเเม่ตี
เธอชอบชวนผมเบ่นเกมครับ ทุกวันพุธ เกม dead by daylight ผมก็เต็มใจที่จะเล่น เเม้บางอาทิตย์จะไม่ค่อยว่าว ก็จะพยายามมาใช้เวลากับเธอให้ได้มากที่สุด
ผ่านมาจนจะปิดเทอม ผมก็ยังรักเธออยู่ครับ รักเเบบไม่ได้หวังครอบครอง หวังเเค่ได้ดูเเลอยู่ห่างๆ หวังเเค่ได้เห็นเธอยิ้มหวังเเต่เธอมีความสุข ดูเเลเธอทุกอย่างเลยผมอะ ปิดทองหลังพระเเต่ก็ได้เเค่นั้นเเหละครับท่านผู้อ่าน...
หลังจากเทอมนั้นผมมีเเผนจะย้ายโรงเรียนเพราะอยากไปเรียนในสิ่งที่ชอบ เลยไหนๆเเล้ว ไปเที่ยวกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายดีกว่า~
ตรงข้ามรรผมจะมีจุดพักรถอยู่ครับ ไม่เขิงห้าง เเต่มีร้านหลายที่มากๆ ผมไปกินkfcกับเธอละก็เพื่อนเธออีกคน เเล้วก็พูดคุยกัน เธอบอกว่าทำไมหนาวจัง ลมมันเป่าขาอะ ผมก็ทำเนียนเอากระเป๋าตัวเองไป บังลมให้ เพราะเป็นห่วง
ผมดูเเลเธอดีมากครับ ทั้งเธอเเละเพื่อนของเธอ ดูเเลหมด ผมพยายจะบิกเธอว่า เราจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้วนะ เเต่เหมือนเธอจะไม่สนใจหรือไม่เข้าใจเลย
หลังจากนั้นเราก็จากกัน ผมชนมือกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย เเละบอกลา
ผมโพสต์สตอรี่รูปผมเธอกับเพื่อนเธอ เเละเขียบเเคปชั่นว่า “เลี้ยงส่งตัวเอง...”
หลังจากนั้นก็ปิดเทอมใหญ่ เราไม่ได้เจอกันอีกเลย เเชทกันบ้างบางที เปิดเทอมมาผมเรียนที่รรใหม่ได้อาทิตย์กว่าๆเธอก็ทั้งเเชทมาว่า
“ย้ายรรใหม่เหรอ พึ่งรู้ เห็นห้องนายพูดถึงกัน
ถ้าไปอยู่ที่นั้นเเล้วมีความสุขก็ขอให้โชคดีค่ะ”
ประโยคเเรกมันจี้ดดดดดด ไม่เคยเเคร์ผมเลยเหรอครับ??? ประโยคที่สองเหมือนจะโกรธไม่ก็พูดเป็นทางการไปงั้น เเต่รวมๆเเล้วจุกครับ..
คุณเคยลงสตอรี่ไม่ก็โพสต์ เพื่อเผื่อที่ว่าใครคนนั้นจะมาอ่านมั้ยครับ? It’s me mario
ผมเองงง
เเต่.. ผมทนไม่ไหวเเล้วครับ ผมจะตายให้ได้เลย คิดถึงเธอมากกกกกกกๆๆๆ คิดถึงสุดๆ อยากเธออยากคุยอยากได้ยินเสียงอยากกอดอยากอยู่ด้วยกัน ในหัวมีเเต่เรื่องของเธอมากมายเต็มไปหมด
ตอนนี้เจ็บสุดครับ
ใันนตอนเช้าผมออกไปวิ่งออกกำลังกาย ผมไปส่องเฟสเธอ โอ้เย่ รู้มั้ยผมเจออะไร... เธอขึ้นสถานะเป็นเเฟนกับผู้หญิงครับ...
เเรงวิ่งหายหมดเลย
อกหักเเล้วว่ะ ผมบอกตัวเอง...
จนทนไม่ไหว ผมตัดสินใจ วันเกิดเธอครับ
ไปบอกHBD ร้องเพลงให้ด้วยนะ
เเล้วก็บล็อคเธอครับ...
นี่ก็ผ่านมา5เดือนเเล้ว เเต่ก็ยังคิดถึงอยู่ ยังรักอยู่
ผมเชื่อว่าถ้าผมได้เป็รเดฟนเธอ ผมจะโคตรดูเเลเธออย่างดีเลย จรเเก่จนตายเลย เเต่มันก็เเค่ถ้าอะเนอะ
ตอนนี้ปลดเเล้วครับ (เขื่อมั้ยว่าเธอยังไม่รู้ตัวเลยว่าผมบล็อค) ถึงเเม้รู้ก็คงไม่สนหรอก ก็ควไม่ทักมา
เพราะเเน่นอนครับ
เราไม่ใช่เพื่อนกันตั้งเเต่เเรกเเล้ว...
เธอไม่เคยมองว่าผมเป็นเพื่อนเลย
ผมก็เช่นกัน
“เพราะความเป็นมันจบตั้งเเต่
ผมรู้ว่าผมรักเธอ...”
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ รักทุกคนครับ
ถ้าเธออ่านไดอารี่นี้ ผมคงเขิลเเย่เลย5555
เธอชื่อมีนาครับ ผมชื่อชา
เพราะยังไงเธอก็ไม่สนใจอยู่เเล้ว รักทุกคนครับ
ตะโกนให้ตายว่ารักเธอ เเต่เธอก็ไม่ได้ยิน ผมควรทำยังไงต่อ?
*อ่านให้จบก่อนนะครับ จะเล่าตั้งเเต่ต้นเลยว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกอะไรบ้าง*
ผมมีFriendZoneอยู่คนนึงครับ
สำหรับคนอื่นไม่รู้เเต่สำหรับผมเธอน่ารักมากเลย
เเต่ความเป็นเพื่อนมันจบลงตั้งเเต่ผมมีใจให้เธอครับ
ผมรู้จักเธอตอนม.1ครับ ตอนนี้ยังไม่ค่อยสนิทเลยยังไม่ได้เเอบชอบ ผมเจอหน้าเธอครั้งเเรกผมก็ชูนิ้วโป้งให้เธอ เยี่ยม! ไรงี้555 เธอก็ชูกลับมาเเล้วส่งยิ้มให้
พอม.2เราอยู่ห้องเดียวกันครับ เธอมีเพื่อนสนิทอีก2คนรวมเธอเป็นสาม นั่งข้างหน้าห้อง เธอนิสัยน่ารักครับร่าเริงมาก เเต่ด้วยความที่ยังไม่ได้ชอบก็เลยมีหยอกล้อเธอบ้าง พอขึ้นม.3 ก็เริ่มสนิทมากขึ้น มีครั้งนึงเธอมานั่งตรงหน้าผม เเล้วก็เอามือมาทาบกับมือผม คือเราอยู่ใกล้กันมากๆ ประมาณไม่ถึงครึ่งเมตร เข่าชนกัน ใจสั่นหน่อยๆครับ เเต่... รู้ตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าเธอเป็นคนชอบเก็บเเต้ม เธอชอบskinshipผู้ชายครับ เเต่ไม่ได้จริงจัง เเค่เก็บเเต้มไปเล่นๆเรื่อยๆ เธอพยายามจะเก็บเเต้มผมถึง4ครั้ง เเต่มันก็ไม่ได้ผล เเหะๆ
จุดไคลเเม็กซ์ครับ ม.4
ด้วยความที่เพื่อนเธอย้ายโรงเรียนกันหมด
เลยเหลือเเค่น้อยคนครับที่เธอสนิท หนึ่งในนั้นคิอผม...
เอาล่ะครับท่านผู้อ่านทั้งหลาย มันส์ล่ะทีนี้
เรื่องมันเกิดในวันประถมนิเทศครับ เพื่อนสนิทผมย้ายหายไปหมดเเล้ว ผมเลยตัวคนเดียว ยืนเอ๋อๆเลย เเล้วมองไปมองมา ก็เห็นเธอครับ ผมหางม้า ตัวเล็ก น่ารัก เอาเเล้วไง “กูกำลังรู้สึกอะไรอยู่วะ...” ผมบอกกับตัวเอง เหมือนใจที่เต้นอยู่ๆก็เต้นเเรงขึ้น เหมือนมีอะไรมาตบที่หน้าเเล้วดัดให้มองเเต่เธออย่างเดียว
เเต่เเรกก็ไม่เขื่อในความรู้สึกตัวเองครับ ก็เลยปัดๆมันไปก่อน พอเจอเธอ เธอก็วิ่งเข้ามาทักครับ
จำช่วงนี้ไส้ดีดีครับ ผมชนมือกับเธอ
อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
หลังจากนั้นหายนะก็เริ่มขึ้น
วันต่อมารรบังคับให้ไปเข้าค่ายธรรมมะครับ ก็ไม่อยากไปเเต่ต้องไป วันเเรกผมชนมือกับเธอ4ครั้งครับ ก็ไม่มีอะไรปกติ พอวันที่2ตอนค่ำๆ พระอาจารย์ให้เล่นกิจกรรมครับ พระอาจารย์ให้ลุกขึ้นไปหาเพื่อนที่เจอกันในค่ายครับ ผมได้เพื่อนผชมาคนนึงครับผมเลยอยู่กับเขา ผมก็มองๆดูว่าเธออยู่ไหน ก็เห็นเธออยู่กับเพื่อนเธอ ก็โอเค
พอพระอาจารย์บอกให้ลุกขึ้นใหม่ ให้หาเพื่อนที่ดีที่สุด ผมลุกขึ้นเเล้วเห็นเธอยืนอยู่เเค่คนเดียวครับ ผมก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอก เพื่อนเธอคงจะกลับมา เเต่พอเวลาใกล้หมด ผมว่าไม่ได้การละ ผมรีบวิ่งไปหาเธอเลยครับ
ฟังดีๆนะครับ
‘เธอยิ้ม ผมยิ้มให้เธอ เธอบอกผมว่าของคณนะ เเล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา เธอบอกสงสัยอากาศมันร้อนเเล้วก็พัดหน้า เธอเเก้มเเดงมาก ผมกระชิบใกล้ๆหูเธอเเล้วบอกว่า ขอบคุณนะที่เป็นเพื่อนกัน เเล้วเธอก็ พยักหน้ายิ้ม น้ำตาก็ไหล’
ตายครับ... ช็อตนี้ตายสถานเดียว เจอเเบบนี้เข้าไป
น่ารักมากกกกกกกก ตั้งเเต่นั้นจนหมดค่ายผมลนลานมากเลยครับ คุมตัวเองไม่อยู่เลย “นี่มันอะไรวะเนี่ย”
พอกลับมาเราก็เรียนตามปกติครับ
ทุกเช้าเราเจอหน้ากันเราก็จะชนมือกัน เหมือนเป็นสัญญานระหส่งเราสองคน ตอนเย็นเธอรีบสิ่งมาหาผมเเล้วมาบอกลา เเล้วก็ชนมือ เพื่อนๆมือด้วยสายตา สงสัย เเต่ไม่ได้พูดอะไร
ตอนเที่ยงเธอจะมาห้องผม เเล้วมานั่งข้างๆผม เพื่อนผมบ่นใหญ่เพราะเธอชอบมาไล่เพื่อนผม555 ละเราก็คุยกันทุกเรื่อง
เธอเคยโทรมาเเล้วร้องไห้อยู่รอบนึง เรียกชื่อผม
เเล้วร้องไห้หนักมากเลย ผมตกใจ ถามว่าเป็นอะไรๆ ใจเย็นๆก่อน เธอบอกว่าโดนเพื่อนเกลียด ผมก็เลยปลอบ โอ๋ๆน้า เเล้วก็ให้เธอพาผมเล่นเกม จนเธอเริ่มโอเค
เห้ออ~~ เหมือนจะดีเนอะคุณ
เเต่... มันค่อยๆจบลงตรงนี้ครับ
เธอส่งเเชท เเชทนึงมา
ผมถามว่าใคร
เธอบอกคนคุย...
อืม... ครับ downสิรอไร
ประจำครับ หลังจากนั้นเธอชอบพูดเรื่องของเขา เเล้วก็บ่นๆ ผมก็รับฟังทุกอย่าง เเต่ลึกๆก็บาดไปเบื่อยๆ
มีวันนึงผมกำลังจะลงไปกินข้าวที่โรงอาหาร เธอก็มาทักเเล้ววอกว่าไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ผมโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจสัสๆ 55555โทษคับ
ผมดีใจมากกก เเต่ทำหน้านิ่งๆเเล้วตอบว่า โอเค
เราทั้งสองเดอนไปที่โรงอาหารด้วยกันครับ
ปกติผมจะไม่กินข้าว จะไปเล่นบาสเลย เพราะคนมันเยอะ เเต่วันนี้กรณีพิเศษอิอิ
เราสองคนเดินไปต่อคิวร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวครับ
เธอหันมาด้วยความยิ้มเเย้ม เเล้วบอกกับผมอย่างน่ารักว่า
“เราชอบอู๋อะ...”
ผม:อู๋ไหน
เธอ:อู๋ห้องเธออะ หล่อดี ชอบ
สมองผม : สัส
หลังจากนั้นก็เอ๋อเลยครับ เธอพูดอะไรผมไม่ได้ยินเลย
ผมบอกเธอว่าใครสนอะ เหมือนจะโกรธมากตอนนั้น เเต่ก็ไม่เเสดงออกอะไร ผมบอกเธอว่าเดี๋ยวเรามานะ
ผมรีบวิ่งไปสนามบาส เเล้วเอาบาสยัดลงห่วงเเบบโกรธมากๆ ผมทุ่มบาสลงพื้นอย่างเเรง เเต่ชู้ตเเบบเเรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
เเล้วผมก็กลัยไปหาเธอครับ ไปนั่งข้างๆ เเล้วไม่ได้พูดอะไร เเล้วก็เดินขึ้นห้อง ไปเอ๋ออยู่คนเดียว
ตอนเย็นกลับบ้านมา ส่องเฟสเธอครับ เธอขึ้นสเตตัสว่า “ชอบอู๋อะ” (อู๋คือเด็กใหม่ที่เป็นนายเเบบ)
เศร้าสัสๆเลยครับ เเต่น้ำตาไม่ไหล เพราะผมร้องไห้ไม่เป็น ยกเว้นเเม่ตี
เธอชอบชวนผมเบ่นเกมครับ ทุกวันพุธ เกม dead by daylight ผมก็เต็มใจที่จะเล่น เเม้บางอาทิตย์จะไม่ค่อยว่าว ก็จะพยายามมาใช้เวลากับเธอให้ได้มากที่สุด
ผ่านมาจนจะปิดเทอม ผมก็ยังรักเธออยู่ครับ รักเเบบไม่ได้หวังครอบครอง หวังเเค่ได้ดูเเลอยู่ห่างๆ หวังเเค่ได้เห็นเธอยิ้มหวังเเต่เธอมีความสุข ดูเเลเธอทุกอย่างเลยผมอะ ปิดทองหลังพระเเต่ก็ได้เเค่นั้นเเหละครับท่านผู้อ่าน...
หลังจากเทอมนั้นผมมีเเผนจะย้ายโรงเรียนเพราะอยากไปเรียนในสิ่งที่ชอบ เลยไหนๆเเล้ว ไปเที่ยวกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายดีกว่า~
ตรงข้ามรรผมจะมีจุดพักรถอยู่ครับ ไม่เขิงห้าง เเต่มีร้านหลายที่มากๆ ผมไปกินkfcกับเธอละก็เพื่อนเธออีกคน เเล้วก็พูดคุยกัน เธอบอกว่าทำไมหนาวจัง ลมมันเป่าขาอะ ผมก็ทำเนียนเอากระเป๋าตัวเองไป บังลมให้ เพราะเป็นห่วง
ผมดูเเลเธอดีมากครับ ทั้งเธอเเละเพื่อนของเธอ ดูเเลหมด ผมพยายจะบิกเธอว่า เราจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้วนะ เเต่เหมือนเธอจะไม่สนใจหรือไม่เข้าใจเลย
หลังจากนั้นเราก็จากกัน ผมชนมือกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย เเละบอกลา
ผมโพสต์สตอรี่รูปผมเธอกับเพื่อนเธอ เเละเขียบเเคปชั่นว่า “เลี้ยงส่งตัวเอง...”
หลังจากนั้นก็ปิดเทอมใหญ่ เราไม่ได้เจอกันอีกเลย เเชทกันบ้างบางที เปิดเทอมมาผมเรียนที่รรใหม่ได้อาทิตย์กว่าๆเธอก็ทั้งเเชทมาว่า
“ย้ายรรใหม่เหรอ พึ่งรู้ เห็นห้องนายพูดถึงกัน
ถ้าไปอยู่ที่นั้นเเล้วมีความสุขก็ขอให้โชคดีค่ะ”
ประโยคเเรกมันจี้ดดดดดด ไม่เคยเเคร์ผมเลยเหรอครับ??? ประโยคที่สองเหมือนจะโกรธไม่ก็พูดเป็นทางการไปงั้น เเต่รวมๆเเล้วจุกครับ..
คุณเคยลงสตอรี่ไม่ก็โพสต์ เพื่อเผื่อที่ว่าใครคนนั้นจะมาอ่านมั้ยครับ? It’s me mario
ผมเองงง
เเต่.. ผมทนไม่ไหวเเล้วครับ ผมจะตายให้ได้เลย คิดถึงเธอมากกกกกกกๆๆๆ คิดถึงสุดๆ อยากเธออยากคุยอยากได้ยินเสียงอยากกอดอยากอยู่ด้วยกัน ในหัวมีเเต่เรื่องของเธอมากมายเต็มไปหมด
ตอนนี้เจ็บสุดครับ
ใันนตอนเช้าผมออกไปวิ่งออกกำลังกาย ผมไปส่องเฟสเธอ โอ้เย่ รู้มั้ยผมเจออะไร... เธอขึ้นสถานะเป็นเเฟนกับผู้หญิงครับ...
เเรงวิ่งหายหมดเลย
อกหักเเล้วว่ะ ผมบอกตัวเอง...
จนทนไม่ไหว ผมตัดสินใจ วันเกิดเธอครับ
ไปบอกHBD ร้องเพลงให้ด้วยนะ
เเล้วก็บล็อคเธอครับ...
นี่ก็ผ่านมา5เดือนเเล้ว เเต่ก็ยังคิดถึงอยู่ ยังรักอยู่
ผมเชื่อว่าถ้าผมได้เป็รเดฟนเธอ ผมจะโคตรดูเเลเธออย่างดีเลย จรเเก่จนตายเลย เเต่มันก็เเค่ถ้าอะเนอะ
ตอนนี้ปลดเเล้วครับ (เขื่อมั้ยว่าเธอยังไม่รู้ตัวเลยว่าผมบล็อค) ถึงเเม้รู้ก็คงไม่สนหรอก ก็ควไม่ทักมา
เพราะเเน่นอนครับ
เราไม่ใช่เพื่อนกันตั้งเเต่เเรกเเล้ว...
เธอไม่เคยมองว่าผมเป็นเพื่อนเลย
ผมก็เช่นกัน
“เพราะความเป็นมันจบตั้งเเต่
ผมรู้ว่าผมรักเธอ...”
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ รักทุกคนครับ
ถ้าเธออ่านไดอารี่นี้ ผมคงเขิลเเย่เลย5555
เธอชื่อมีนาครับ ผมชื่อชา
เพราะยังไงเธอก็ไม่สนใจอยู่เเล้ว รักทุกคนครับ