สวัสดีครับ อันนี้คือกระทู้แรกของผมนะครับ ผมเป็นเกย์นะครับ แต่ผมแปลกตรงที่ผมไม่ค่อยชอบเกย์ด้วยกันเอง ผมชอบผู้ชายแท้ๆหรือคนที่เป็นไบมากกว่า เพราะด้วยรูปร่างและหน้าตาของผมที่ดูแมนๆปกติเหมือนผู้ชายทั่วๆไป เวลาผมจะคุยกับเกย์ที่แมนๆเหมือนกันมันค่อนข้างที่จะหายากอะครับ มีแต่สาวๆผมเคยไม่ค่อยได้เจอเกย์แมนๆ ส่วนมากผมเลยคุยแต่กับผู้ชายที่เป็นเสือไบ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าผมได้เล่นโปรแกรมแชทโปรแกรมหนึ่ง ผมก็โพสหาเพื่อนคุยปกติ มีคนแอดมาคุยเรื่อยๆผมก็คุยๆไป จนมีผู้ชายคนนึง ชายแท้นะครับ ผมก็รับแอดและคุยกับเขา แรกๆก็คุยทั่วๆไปปกติ เขาก็บอกว่าเขาเป็นผู้ชายมีแฟนผู้หญิงเขาหาเกย์แมนๆคุยเป็นเพื่อนกัน โอเครครับ!!! ผมถือว่าคุยได้เว๊ย ชายแท้ด้วยแค่คุยๆสนุกๆไม่ได้ไร ผมกับเขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ แลกรูปกัน จนวันนึงเราสองคนนัดเจอกันครับ แต่เรื่องของเรื่องไม่ได้เจอข้างนอกนะครับเขาให้ผมไปหาที่ห้องของเขา พอดีวันนั้นแฟนเขาไม่อยู่ครับ ตอนแรกผมก็ลังเลว่าจะไปไม่ไปดี(เพราะรู้ว่าไปไม่ได้แค่เจอกันเฉยแน่ครับ18+) สรุปผมไปครับ พอไปถึงห้องเขาเราเจอกันครั้งแรกก็พูดคุยกันเรื่อยเปื่อยสักพัก หลังจากนั้นก็นั่นละครับตามที่ผมคิดไว้เลย ผมและเขาก็มีไรกัน คือเขาเพิ่งเคยมีไรกับผู้ชายครั้งแรกนะครับ ผมคนแรกเลย หลังจากนั้นผมและเขาก็คุยกันมากขึ้น เขาเริ่มโทรหาผม ทักมาหาผมทุกวัน แต่เวลาที่เราสองคนคุยกันมีจำกัดนะครับ เขาคุยกับผมได้แค่ช่วงออกมาทำงานและหลังเลิกงานเพราะกลับห้องคุยไม่ได้แฟนเขาอยู่ มีวันนึงเขาบอกผมว่าเขาชอบผม เขารู้สึกดีกับผมคุยด้วยแล้วสบายใจ ซึ่งตอนนั้นเองผมก็ยอมรับครับว่าผมก็เริ่มชอบเขาผมไม่ได้คุยกับใครเลยนอกจากเขา แต่ผมก็บอกกับเขาไปว่าเรื่องของผมและเขาคงเป็นไปไม่ได้เพราะเขาเองก็มีแฟนผู้หญิงอยู่แล้ว ซึ่งเขาก็บอกกับผมว่าไม่เป็นไรเลย กับผมเขาก็รักเหมือนแฟนคนนึงเหมือนกัน แค่ไม่ได้เปิดเผยเขาก็ถามผมว่าผมโอเครไหม ซึ่งในใจผมก็รู้ว่ามันไม่โอเคร แต่ด้วยความที่ผมเริ่มชอบเขาผมก็ตอบไปว่าผมโอเคร ขอแค่เขาทักมาหาผมทุกวันตอนไม่อยู่กับแฟนก็ได้ เราสองคนคุยกันเรื่อยๆ จนวันนึงเขาเริ่มหายๆไปครับผมทักไปเขาก็ไม่ค่อยตอบ ไม่ทักหาผมนานๆจะตอบกลับพอจะขอนัดเจอเขาก็บอกว่าไม่ว่าง ทำงานบ้างแฟนอยู่บ้าง ผมก็โอเครเข้าใจครับ แต่ผมกลับไปจับได้ครับว่าเขาน่าจะโกหกผมเพราะผมเจอเขาโพสหาคนคุยในโปรแกรมแชทครับ ซึ่งยอมรับเลยว่าตอนนั้นที่ผมเห็นไอดีเขาโพสหา น้ำตาผมนี่ไหลเลยครับ คือมันทั้งเจ็บและเสียใจ ผมก็ทักไปหาเขาถามเขาเรื่องนี้ เขาตอบผมกลับมาว่า เขาก็แค่หาคนคุยไม่ได้อะไร ผมก็ถามว่าแล้วผมละไม่คุยแล้วหรอ เขาบอกกับผมมาว่า ผมกับเขาอยากให้หยุดแค่นี้เป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันดีกว่า เพราะเขาและผมยังไงก็เป็นไปไม่ได้เพราะเขาก็ต้องแต่งงานกับแฟนผู้หญิง คือมันก็จริงของเขาละครับ ผมเสียใจมากตอนนั้นคือเขาต่างจากตอนที่คุยกับผมแรกๆมากครับ หลังจากนั้นผมและเขาก็ห่างๆกันไปครับ ผมก็ทำงานหนักโฟกัสที่งานมากขึ้น คนคุยก็มีบ้างแต่ไม่ได้นัดเจอหรืออะไรนะครับ แต่ก็ยอมรับว่ามีแอบส่องแอบคิดถึงเขาบ้าง จนปลายปีช่วงปีใหม่ซึ่งเป็นวันหยุดยาวเขาก็ทักผมมาถามสารทุกข์สุกดิบตามประสา และเขาก็ขอนัดเจอผมเขาบอกว่าเขาว่างๆหยุดยาวแฟนกลับบ้านไม่อยู่ห้อง ทีแรกผมก็จะไม่ไปครับเพราะกลัวว่าจะตัดใจไม่ได้ แต่เขาก็ชวนบอกว่าแค่มาเฉยๆมาเจอกัน สุดท้ายผมก็ใจอ่อนครับ ยอมไปหาเขาที่ห้องเหมือนเดิม ใช่เลยครับทุกอย่างวนลูปเหมือนเดิมเรามีไรกัน ผมแยกย้ายกันเขาก็หายไปจากผมอีก เขาก็ไปโพสหาคนคุยอีก ในขณะที่ผมไม่ได้เปิดใจให้ใครเลยครับ ผมยังคงรักเขาเหมือนเดิม ได้แต่หวังว่าสักวันเขาอาจเห็นจริงๆว่าผมยังรักเขาไม่ได้ไปหาคนใหม่ ซึ่งผมก็รู้นะครับว่าคงยากที่เขาจะคิดแบบนั้น ผมยอมรับเขาในจุดที่เขามีแฟนผู้หญิงแต่ผมไม่โอเครตรงที่เขาไปคุยกับเกย์คนอื่นๆนอกจากผม ซึ่งผมพยายามตัดใจมาหลายครั้งพยามยามคิดว่ายังไงเขาก็ต้องไปแต่งงานกับแฟนผู้หญิงไม่ว่าเขาจะไปคุยกับเกย์คนไหนสุดท้ายเขาก็ต้องเลือกแฟนผู้หญิงแต่ผมก็ยังทำไม่ได้สักทีครับ........