คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคิดถึงคนๆนึงที่เป็นแฟนเก่าเราอะค่ะ เลิกกันไปได้ประมาณเกือบจะ2เดือนแล้วค่ะ ขอบอกสาเหตุที่เลิกเลยนะคะคือพ่อเราเหมือนจะพยายามให้บอกห่างๆกัน ให้สนใจเรียนมากกว่านี้แต่เราก็พยายามมาตลอดพยายามแบบมากๆจริงๆ แต่เขาไม่ยอมฟังเราเลย เราได้ไปเรียนพิเศษไปซื้อหนังสือเพื่อมาติวให้เขาได้เห็น เราไม่เข้าใจพ่อเราอะว่าทำไมไม่ปล่อยเราแบบลูกคนอื่นอั้ก็เข้าใจนะคะว่าหวงและห่วงเพราะมีลูกผู้หญิง แต่ตอนนี้เราก็เริ่มเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว (เราอายุ16นะคะ) แต่เราก็ไม่เคยคุยเรื่องนี่กับพ่อแบบจริงจัง เพราะกลัวว่าเขาจะไม่เข้าใจและด่าเราอะค่ะ ตอนนี้เราไม่มีกำลังใจเลย ตอนที่เรามีแฟนคนนี้อยู่มันแบบดีมากๆ พากันเรียนพากันไปในทางที่ดี เขาเคยทักมาหาแม่เราด้วยนะคะว่าคบกันอยู่ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆเลย เรารู้จักเขาได้เพราะเคยเรียนที่เดียวกันตอน ม.ต้น ตอนแรกก็เป็นเพื่อนกันนี่แหละค่ะแต่พอสนิทกันขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากๆ ก็น่าจะรู้ตัวว่าต่างคนต่างก็มีใจให้กัน ก็เลยได้มาคบกัน เลิกกันตอนประมาณปิดเทอมค่ะ พอเปิดเทอมใหม่ขึ้น ม.ปลาย เขาก็ไปเรียนที่อื่นค่ะ ส่วนเราจะเรียนที่เดิม ก็มีติดต่อห่างๆจากเพื่อนบ้าง โคตรๆคิดถึงเลยค่ะ ต่างคนก็ต่างคิดถึงกัน แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะ "พ่อ" 

ใครเคยปัญหาอะไรแบบนี้มาลองปรึกษาคุยกันได้นะคะ ทุกวันนี้ยังลืมไปไม่ได้เลย จริงๆเราอยากอธิบายให้มากกว่านี้ค่ะ แต่ตอนนี้ก็ร้องไห้อยู่ ถ้ามีสติอีกที่จะเข้ามาต่อนะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ